Anja Seijn schreef op zondag 7 april 2013, 18:08:


Bij het besluit van de eigenaren zal ze zich moeten neerleggen, maar het gaat mij om de loyaliteit. In mijn omgeving zie ik elke keer weer dat een dierenarts als heilige wordt beschouwd. Als hij zegt dat er niets meer aan te doen is, dan leggen mensen zich er direct bij neer. Zelf lopen ze stad en land af als hun zelf iets mankeert.


Als ik niet verder wist, zou ik niet aarzelen de foto's aan een ander te geven. Als mijn paard daarmee gered zou kunnen worden. Maar dat is mijn mening.

Het valt of staat met het vertrouwen in Moniek. Ik zou mijn paard niet uit handen geven om te kijken of ie via een forum opgelapt kan worden als de foto's slecht, de prognose beroerd, de dierenarts overtuigd is en ik er zelf geen kijk op had. Ook vind ik dat je een paard weken-, maandenlang door een hel trekt als hij van zo'n verregaande hb terug moet komen, in zoverre dat kan. Ik zou dat mijn eigen paard niet aan kunnen en willen doen denk ik.

Christel Provaas schreef op zondag 7 april 2013, 20:25:


Vooral als je er zelf geen kijk op hebt vind ik dat je juist meerdere mensen met verschillende achtergronden moeten raadplegen en je kennis vergroten zodat je de juiste beslissing kunt nemen, waarbij het welzijn van het paard voorop staat. In sommige gevallen is de enige juiste beslissing het paard in te laten slapen. Er moet ook een redelijk uitzicht zijn op verbetering, niet dat een paard jarenlang door een hel moet.

Van letterlijk uit handen geven van een paard is toch geen sprake? Dat zou ik ook nooit doen. Het gaat er toch om dat mensen met een andere achtergrond dan je dierenarts naar de foto's kijken? En als dat via een vriendin zou gaan die voor mij op een forum informeert, zou ik dat prima vinden.

Indy was eigenlijk al met vier jaar aan de beurt, opgegeven door verschillende hoefsmeden en dierenartsen toen zelfs het ultime redmiddel, hoefijzers met leren zooltjes en siliconen niet langer dan een dag bleven zitten.

Indy is qua hoeven via PaardNatuurlijk zodanig opgelapt dat ze op een gegeven moment zelfs zonder hoefschoenen kon lopen.

Monique Meijer schreef op zondag 7 april 2013, 21:31:
Van letterlijk uit handen geven van een paard is toch geen sprake? Dat zou
Christel Provaas schreef op zondag 7 april 2013, 20:25:


Moeilijke discussie. Wij hebben na het doorscheuren van de korte bilspier rechts van Cool, ondanks het 'einde oefening' van onze eigen DA, filmpje van haar knakloopje naar diverse klinieken gestuurd - die het eens waren met onze DA, overigens (vanaf een filmpje!). Toen hebben we een osteopaat laten kijken, voelen en meten en zij zei na drie uur niks zeggen, dat Cool waarschijnlijk met haar rare knakje, pijnloos lekker oud kon worden. Of ik ooit op haar rug klim weet ik niet, maar het is een dagelijkse vreugde om met haar om te gaan!

Jet van Gulik schreef op zondag 7 april 2013, 21:48:


Is ook een hele moeilijke discussie en naar mijn mening alleen te voeren met én door de eigenaar van het dier. Want hoe goed bedoelt ook, het blijft een verhaal uit tweede hand ...

Jet van Gulik schreef op zondag 7 april 2013, 21:48:


En toch kan ik die eigenaren begrijpen...
Mijn Tachat is ook invalide (zware hanetred) en ik word dagelijks geconfronteerd met mijn niet-kunnen-helpen waarbij ik heel regelmatig twijfel of hij nu pijn zou hebben of niet. Wie zal het me trouwens zeggen of dat zo is...

Heel regelmatig vraag ik me af of ik er goed aan doe om hem te houden en of het niet beter zou zijn voor hem om hem te laten inslapen. Soms sta ik erbij te janken van ellende als ik hem zo moeilijk zie bewegen!

Voorlopig heb ik toch beslist dit niet te doen zolang hij goed blijft eten en hoofd van de groep is. Maar toch komt die twijfel zò dikwijls weer...

De meeste andere mensen hadden hem al lang laten inslapen (in het betere geval) of naar de slacht gebracht...
Het is een afwegen van ellende voor dier en mens en daarenboven ook of je het zowel emotioneel als economisch allemaal nog wel aankan.

Ik zal er alleszins nooit iemand voor veroordelen, ik weet hoe moeilijk een dergelijke beslissing is!

Ik heb zelf ook een oude pony van 28 gehad waar ik jaren mee heb lopen tobben met chronische HB ten gevolge van cushing.
Ik wist nog nix van dit forum af en heb op een moment zelf de knoop doorgehakt, ze mocht niet langer lijden.
Natuurlijk heb ik sinds ik hier kom wel eens de gedachte, was ik hier maar eerder gekomen...
En toch heb ik er vrede mee, ik moet wel...
Maar ook, hoe lang had ik haar nog beter kunnen maken en had ze dan een goed leven gehad?
Niet met de anderen mee op de wei mogen, kiezen maakten alleen hooi ook niet mogelijk en speciaal dieet van Anneke Hallebeek, wat er in mijn ogen ook nu nog suikervrij uitziet was niet lekker...ze vermagerde steeds meer...
Niemand kan het zeggen, het is klaar en er is geen lijden meer, voor haar, voor de anderen en voor mij...
Want pijn is slopend, voor degene die het heeft, maar ook voor degene die het moet aanzien...
Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op maandag 8 april 2013, 0:22:


Tegen cushing is op een gegeven moment geen kruid gewassen hoor, maak jezelf geen verwijten. Daar red je het niet met magnesium en non-gras.

Christel Provaas schreef op zondag 7 april 2013, 20:25:


Als het paard al jaren beroerd liep, dus pijn had, zou er nu misschien voor het eerst kans op verbetering zijn. Het is een schandaal dat het uit onwetendheid zover is moeten komen. Wanneer dringt het door dat ze er de ballen van begrijpen en dat een andere mening gewoon de redding van dit dier had kunnen zijn?!
Opsluiten die veeartsen wegens onkunde!

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Piet schreef op maandag 8 april 2013, 7:47:


Van opsluiten gaan ze niet veel leren hé Piet!

Myriam

Ze hebben gewoon geen zin in kosten te maken om het dier beter te krijgen. Je kan nog met zoveel suggesties komen, maar als dat besluit is gemaakt wordt er niet meer van afgeweken.
Ook is inderdaad de mening van de dierenarts heilig erbij, dat merk je ook telkens weer. Als de arts zegt dat het dier pijn heeft en lijdt, en zegt dat het beter is om in te laten slapen dan gebeurt dan ook. Al heb je zoveel tegenargumenten!

Gr. Jean

Jean Mclean schreef op maandag 8 april 2013, 8:37:


Vind ik een beetje kort door de bocht. Er zijn al behoorlijk kosten gemaakt, foto's maken is echt niet gratis!
Het is voor ieder mens een moeilijk besluit, kan me ook voorstellen dat als je eenmaal de knoop hebt doorgehakt, je liever niet meer aan het twijfelen wordt gebracht.
En voor wat betreft dat laatste; ja, het advies van de da zal worden opgevolgd. Dat zie ik niet als onwil of onkunde van de eigenaar van de pony. Een da heeft er voor geleerd, gestudeerd en zijn advies weegt veel zwaarder dan dat van een buurvrouw die op een forum mee leest. Wij kunnen er met zijn allen van overtuigd zijn dat het anders kan en moet, dat weegt niet op tegen het vertrouwen in de kennis en kunde van een (dieren)arts.

Het is heel sneu voor Moniek. Ik heb het zelf ook heel moeilijk gehad met de pony met HB waar ik eerder over schreef. Ik heb bij die pony ook nog aangeboden om hem over te nemen, bij mij neer te zetten en alle kosten voor mijn rekening te nemen. Maar als het jouw dier niet is, kan je er verder niets aan veranderen en heb je de mening van de eigenaar te accepteren.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Er staat "As a horse increases its speed it will normally switch from trot to gallop, which is the natural gait at high speed, but this leads to disqualification for trotters.
Our interpretation is that the mutation inhibits the transition from trot to gallop and thereby allows the horse to trot at very high speed, explains Leif Andersson."
Ik weet niet, ik vind dat nogal een interpretatie. Vooral het gedrag van m'n eigen draver zette me aan het denken. Die heeft 4 versnellingen, wil graag galopperen, doet het op de wei ook maar onder het zadel deed hij enorm raar, de eerste keren dat hij aan wilde galopperen. Hij reageerde na een paar passen galop alsof iemand keihard aan de teugels trok en kwam al vreemd huppend (als een paard in protest tegen dat harde trekken aan teugels) tot een veel lager tempo en draafde weer verder. En ik deed dus helemaal niks, ik zat dit vol verbazing mee te maken. Pas na een paar keer dit vreemde ritueel doorlopen te hebben was de overgang probleemloos.
Later bedacht ik me dat dit wellicht kwam omdat hij altijd genadeloos op z'n flikker kreeg als hij voor de sulky de overgang naar galop maakte... Precies zo'n reactie toonde hij nu nog, en wel zonder daadwerkelijk op z'n flikker te krijgen. Het duurde ff voor hij door had dat hij gewoon lekker mag galopperen nu.
Om nou meteen te interpreteren dat het genetisch bepaald is dat die paarden de overgang niet kunnen maken... ik weet niet... Het wordt er al enorm vroeg uit geramd, die overgang. Dit gedragsaspect lijkt me een behoorlijk verborgen variabele bij zo'n onderzoek. Alles wat niet braaf doet wat de trainers willen gaat de prullenbak in (die van mij was ook bestemd voor de slacht, maar werd net op tijd gered), dus wat hou je over... "paarden die genetisch niet kunnen galopperen..."

Christel Provaas schreef op zondag 7 april 2013, 20:25:


Hier ben ik het wel mee eens. Mijn da heeft gezegd dat als mijn paard niet opknapt na de al zoveel besproken "bute", het dan toch wel zeuren wordt met hem en dat ik hem dan beter in kan laten slapen. Ik heb veel vertrouwen in mijn da, maar hij is zeker niet heilig!!! Maar hij kent mijn paard goed en weet wat er de laatste jaren gebeurt is met het paard en wat mijn bedoelingen met dit paard zijn. Dit betekent niet dat ik zijn advies klakkeloos opvolg.

Daarom morgen ook de second opinion....

Vooralsnog ga ik er vanuit dat mijn paard bevangen is en in een eerdere post heb ik ook aangegeven dat ik hem laat inslapen als hij bevangen blijft. Omdat ik voor mijn gevoel nog niet klaar ben met dit paard, ben ik naar info gaan zoeken en hier terecht gekomen. Heb een telefoonsgesprek gehad met Piet en daar toch behoorlijk wat hoop uit geput dat als mijn paard wel hb is, er zeker andere mogelijkheden voor hem zijn dan inslapen. Maar ook ik handel voor een groot deel uit onwetenheid (ik ben immers geen da of hoefsmid) en word ontzettend aan het twijfelen gebracht. Wie heeft er gelijk???
Nu is mijn paard niet ernstig hoefbevangen, maar of je een paard zoals beschreven idd door een hel moet trekken, weet ik eigenlijk ook niet.

Hoi els, ik vind het niet kort door de bocht. Ik heb het nu al verschillende malen meegemaakt. Als iemand moeite wil doen om te kijken of er geen andere mogelijkheden zijn om het paard beter te maken, waarom zou je dat dan niet doen?
Dat vind ik juist kort door de bocht. Hoe vaak vragen mensen geen second opinion of gaan kijken naar alternatieve geneeswijze?
Een dierenarts weet nu eenmaal niet alles, en zeker wat paarden betreft.
gr. jean