Wil schreef op donderdag 4 september 2008, 1:23:


Iets wat gisteren gebeurde.
Even een schets: Twee naast elkaar liggende paddock's van 50 bij 50 meter,gescheiden door een weidedraad en een poort aan de zijkant. Op de ene paddock staan drie paarden sedert een week ongeveer.De andere is leeg.
Toen ik bezig was mestballen te scheppen in de gebruikte paddock hadden de paarden geen enkele interesse in datgene wat ik daar deed. Twee van de drie kwamen wel ns kijken en de derde gunde mij zelfs geen blik.Niet eigenaardig voor hem,hij is gewoon niet zo sociaal.
Klaar met scheppen ging ik de drinkbakken vullen van de niet gebruikte paddock met de bedoeling hen naar daar te verplaatsen.
Wat ik opmerkte was dat het initieel minst geinterreseerde paard zijn hoofd opstak en prompt doelgericht naar de verbindingspoort tussen de twee paddock's toedraafde. Daar is hij gewoon blijven staan tot ik klaar was met het water.(ong 10min.) Het leek echt alsof hij de link legde tussen waterbakken vullen en verplaatst worden naar een verse paddock.
Dit is geen 'aangekweekte gewoonte' omdat ze daar nog maar pas staan en het was ook niet dat hij aangetrokken werd door het geluid van water of zo,omdat de drinkbakken diagonaal aan de andere kant van de paddock staan als de poort.
Ik zou bijna zeggen dat hij dat WIST.
Heb je daar iets aan?

Koen

Koen Theys schreef op donderdag 4 september 2008, 17:03:

Aanvulling:Met paddock bedoel ik in dit geval graspaddock's he.
Geen zand of zo.
Ook hadden ze in hun eigen stuk nog meer dan voldoende water.Dus ook niet van dorst.

Koen

Wil schreef op donderdag 4 september 2008, 1:15:


Ik denk dat zo'n paard een heel sterk richtingsgevoel heeft. Onze Indy heeft dit ook, die vindt overal de weg terug, naar huis of naar de trailer, ook wanneer we daar voor 't eerst zijn. Ze wil dan wél in luchtlijn terug en duikt elke oprit of tuin in! Wanneer wij de weg kwijt zijn, merken we aan haar tempo of we wég of terug rijden. Indy is gewoon een levende GPS !

Maar zij merkt dan weer niet dat er een poortje openstaat waarlangs ze kan ontsnappen terwijl Apache dat direkt in de gaten had.

Marianne

marianne laenen schreef op donderdag 4 september 2008, 17:40:


Oh ja.... dit lijkt zeker op elkaar! Inderdaad, altijd weten wat de juiste richting is... het liefst in 1 lijn..... Ook idd. langzamer gaan lopen als jij 'verkeerd' stuurt... en veel enthousiaster als het de juiste route is... dus: richting huis.
Ik zeg ook altijd: ingebouwde GPS. Je kúnt gewoon niet verdwalen he?

Leuk... een gelijksoortige!

Wil.

Las net dit artikel...

http://www.thehorse.com/ViewArticle.aspx?ID=12599

Emoties bepalen een heleboel , blijkbaar!

Gr Esther

e m kraak schreef op woensdag 3 september 2008, 16:56:


Heel ingewikkeld!!!!!!!!!!!!!!ben met mijn man gaan piekeren en die heeft totaal geen idee wat paardrijden is ,heeft er nooit opgezeten en voert de paarden wel.

Wij dachten samen....Engels dressuur,western noem maar op het maakt niet uit welke methode je gebruikt om paard wat te leren,zelfs met harde hand of zachte hand kom je op den duur tot hetzelfde resultaat.

Bedoel je dat
Conny

Vandaag zag ik Sela bezig, en die heeft zichzelf iets geleerd, heeft het dus helemaal niet van ons.

Sela is er drie en soms zetten we haar ergens aangebonden om alvast wat te wennen.
We maken dan zo'n knoop die je zo weer lostrekt wanneer je aan het uiteinde trekt.

Ja, dat kan zij dus ook. We zetten haar vast, woeps ze trekt aan het uiteinde en ze is los. Dit heeft ze geleerd omdat ze alles heel graag onderzoekt met haar mond en overal aan staat te lebberen. Is dit een voorbeeld van "trial & error"?

Marianne

marianne laenen schreef op zaterdag 6 september 2008, 21:31:


Haha,
Ja dat ken ik.
Oplossing is om het eind van het touw door de lus heen te halen. Als ze er dan aan trekken dan trekken ze een knoop in het touw in plaats van dat het touw los gaat.
Groet,
Coralie
PS: Ik had vroeger een ruin die ook de staldeur open maakte als er zo'n schuif op zat. Had ie zelf uitgevonden. (Toen stonden m'n paarden nog wel eens op stal. Niet vaak trouwens hoor.)