Morrie schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 9:04:


Ohh Morrie, wordt jou hier een complex aangepraat?
Zoals in alle gevallen van hopeloosheid, zijn hier ook wel cursussen voor...

Trouwens ik geloof niet dat Morrie het bezwaarlijk vindt dat jij een natuurlijk volger bent..... en de kindertjes op school waarschijnlijk ook niet HAHAHA

trea hoex schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 9:13:


uit evaluatie bleek dat de leerlingen op school (jongens van 16 tot 20 jaar) mij de meeste relaxte juf vinden die ze hebben gehad dit jaar....... ik kan nog aardig toneelspelen ook dus, ik ben namelijk de grootste stresser die je je kan indenken...

Ik laat me niets aanpraten, ik weet het gewoon, ik heb 5 jaar 4 dagen per week op een stalhouderij gewerkt en mijn gebrek aan "savvy"(om dat mooie woord nog maar een keer te gebruiken) was de reden om ermee te stoppen, ik heb alleen dat ene paard meegenomen, die ik daar dus achteraf gezien beter hadkunnen laten staan....

Cursussen zijn leuk hoor, ik volg er jaarlijks 10tallen voor mijn werk, maar dar moet je tijd en geld voor hebben en dat heb ik beide niet helaas...en zoalng een werkweek 40 uur heeft en er 24 uur in een etmaal zitten, kan ik ook geen tijd maken....

Sabrina Wuyts schreef op donderdag, 7 juli 2005, 19:17:


Dank je wel voor de tip... Ga me zeker dat boek aanschaffen...
Het boeit me enorm hard en zou altijd maar blijven info zoeken over alles wat hiermede te maken heeft...
Zal komen door de invloed van mijn jong beestje zeker?

HannahFroukje schreef op donderdag, 7 juli 2005, 21:01:


Ik lig altijd heel erg in een deuk van jouw verhalen over Neel!

trea hoex schreef op donderdag, 7 juli 2005, 23:18:


Ik heb een keer op een haflinger gereden en die luisterde bijna alleen maar naar je stem en dat ging heel fijn. Een andere haflinger daarentegen wordt met beenhulpen enz. bereden en die is zowat niet vooruit te branden als ze geen zin heeft. Groetjes Martine

Morrie schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 9:04:


Ehhh, ja dat wordt lastig. Misschien vind je het dus wel best zo, op je stem. Maar denk niet dat savvy (of gewoon lichaamstaal) niet is weggelegd voor jou. Als je je lichaam de gelegeheid geeft zich te uiten op de manier zoals je het van binnen voelt, zou je van jezelf verbaasd staan denk ik. Helaas is dit voor velen (mijzelf inclusief) makkelijker gezegd dan gedaan. Door de jaren heen kun je het contact met je gevoel en je lichaam behoorlijk kwijtraken. (Hiermee komen we wel op het gebied van de serieuze psychologie). Ik kan het weten, ben zelf al jaren opzoek naar het verloren contact met mezelf. Maar..... I'm getting there!!! Een kijk aan; de paarden reageren 'ineens' heeeeeel anders.

Grappig, ik heb ook in het onderwijs gewerkt. Ik zie me weer staan met een rood hoofd. Kinderen kunnen je (net als paarden) toch behoorlijk met jezelf confronteren he! Zo'n complimentje van de leerlingen kun je toch maar weer lekker in je zak steken, spanningen of niet!

Morrie schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 9:04:


Dat is durven! Met een paard omgaan is juist een goeie oefening in zelfvertrouwen en leiding geven..

ElkeW schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 17:24:


helaas is het vandaag weer eens volledig uit de klauw gelopen.... ik ben bezig met Parelli, stap in een gat, sheur m'n enkelbanden (voor de zoveelste keer) , klap tegen de grond, paard weg..... met leadrop en al...... leadrope stuk, halster stuk.

Gelukkig was het melkmeisje (70 jaar) er, die heeft paard gevangen en in de wei gezet, mij uit de bagger gevist en voorzien van een zak ijs en een handdoek......

Nu maar weer zien hoe ik de boel oppak en hoe het paard dit heeft opgepikt.....

Martinii schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 13:26:
**********************

Moet eerlijk zeggen, ik lig zelf constant in een deuk om Neel zelf .
Dat lieve hoofd van d'r ... en die enorme wiebellippen. Heerlijk!

Fr

Morrie schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 18:26:


Wat een pech! Succes met je enkels en met je paard.

Marleen den Arend schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 19:46:


Jeetje, als je nou verongelukt terwijl je òp het paard zit, heb je tenminste nog iets spannends gedaan.
Maar terwijl je ernaast loopt.....
Da's voor pech geboren worden.

Succes met Morrie (hopenlijk geen terugval), en jij beterschap met de banden

trea hoex schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 21:26:


ben op vrijdag de 13e geboren en dat achtervolgt me al 47 jaar.....

ik liep er niet eens naast, ik stond ervoor en deed een klein stapje opzij......

nou ja, de boel is ingetaped en morgen zal ik wel weer op het paard zitten, dat is minder pijnlijk dan ernaast lopen of ervoor staan.... als het ooit droog gaat worden tenminste

Misschien kun je hier wat mee:

De enkel vertegenwoordigt het soepel richting geven en meedraaien, het zèlf vormgeven aan je leven, het stevig steunen op jezelf, niet op anderen.
De boodschap c.q. het inzicht die je gescheurde enkelbanden je geven, is: Knip alle beperkende banden door, bepaal de weg die voor jou het beste is. Twijfel niet aan je mogelijkheden en bouw op je eigen innerlijke leiderschap. Draai soepel mee in de richting die zich duidelijk aanbiedt als de enige juist nieuwe weg. Hou niet langer vast aan een oud patroon en laat je niet in een bepaalde richting of structuur duwen. Ga te rade bij jezelf. Breng veranderingen aan waar dit nodig is. Sla je enkel niet om, voel de sterke kern in jezelf!

Dit even off topic, maar ik wilde 't je niet onthouden....!

groetjes, Petra
www.jovarna.tk

Morrie schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 18:26:


Nou , nou, het gaat lekker met jou.... De wet van Morrie....
Groetjes en beterschap hoor, Pien
www.spirithorses.be

Peet schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 23:08:


lieve hellup...... ik zal dat eens tegen de boer vertellen, die al die gaten in z'n erf maar laat zitten die nu bedenkt zijn met een laagje modderwater.......

innerlijk leiderschap, dat ontbreekt bij mij volkomen, volgens de holistisch DA en de bekapper en de dame die me bij parelli helpt ......

enfin, tijd zat om erover na te denken, want de enkel is donkerbauw en 3 x zo dik als normaal.....