Nils Vellinga schreef op maandag 18 juni 2007, 0:22:


Nee, op dit moment niet nee. Vind het erg raar dat hij even antibiotica komt spuiten en mij daarna laat aanmodderen. Ik ben zelf niet iemand die zomaar vanalles gaat uitproberen, dus ga ws vanmiddag een andere da consulteren.

Eva Saegerman schreef op zondag 17 juni 2007, 22:20:


Geweldig! Superreclame voor het clikkeren.
Weer een paar mensen laten zien dat het anders kan, we zijn trots op je
Toch wil ik even wat opmerken.
Juist omdat het voor de hengst de eeerste keer was dat hij ging traileren, had hij geen trauma van een trailer, hij zag het als een rare hoge stal.
Door alle opwinding , gesjor en gemep naar het dier was hij ervan overtuigd geraakt dat hij overal moest zijn behalve daar.
Aan de andere kant , zijn maatje stond daar ook.
Het was een soort vreemde join-up. Van iedereen kreeg hij druk, nergens was hij veilig. Toen kwam jij, bij jou vond hij veiligheid en hij besloot : "Jij kunt mij het beste leiden, ik ga met jou mee". (Te vergelijken met het stoppen van het rondjagen en druk laten vallen a la Monty Roberts.) Hoofd laag, kauwend en likkend. Veulengedrag naar jou toe, terwijl hij de anderen wel dood wilde schoppen.
Dan ging plotseling de hemel open , want hij kreeg zomaar nog voer ook, terwijl hij in het begin geen idee had waarom.
Het was dus vanuit de veiligheid en comfort wat je hem gaf dat hij rustig aan kon gaan verkennen, wat er nu eigenlijk van hem gevraagd werd en waarom zijn maatje zo hoog stond.
Jouw aanmoedigingen, plus de beloning voor iets doen, waar hij in principe nog geen hekel aan kon hebben, deden hem besluiten:
"OK, het lijkt te doen, ik ga in dat kleine stalletje op wielen."
Het hangt nu van de verdere ervaring af,. het dichtdoen van de klep, het kraken en piepen en schudden van de trailer en hoe cool het paard is, of hij er volgende keer weer ingaat.
In het algemeen is het niet zozeer het trailer ingaan, maar de associatie die gelegd wordt met het vreselijke rijden daarna, dat een paard besuit om zo'n ding voortaan te mijden als de pest.
Dan is er maar een manier, terug naar af en elk stapje wat stress veroorzaakt eruit trainen, ook ( misschien juist) het rijden.
Maar nogmaals, mijn opmerkingen moet je apart zien van wat je deed met dat paard. Perfect!

Piet

Eva Saegerman schreef op zondag 17 juni 2007, 22:20:


Soooo mooooiiiii
Oke , aan het begin was je verhaal tenenkrommend , maar , inderdaad hoe je het ook weer beschrijft , echt zo leuk om te lezen.
En geweldig hoe je dit weer hebt aangepakt , super!!!
Clickeren is gewoon jouw tweede natuur!Het lijkt wel alsof je helemaal geen plan van aanpak hoeft te bedenken , je doet het gewoon!
Ben benieuwd hoe dit verder afloopt , en of er echt een wereld voor die mensen is open gegaan...

Gr Esther

Lesley schreef op zondag 17 juni 2007, 20:33:


************

Ik heb ook nog een leuk adresje voor vakantie met je eigen paard.
De mariahoeve in hoenderloo aan de Deelerweg 25 (daar heb ik zelf gestaan met mijn paard) heeft een klein kampeerterreintje en voldoende ruimte voor paarden. Je kunt daar ook in een Tipi overnachten en overnacht dan op een paar meter afstand van je paard.

Er is een rijbak, paarden kunnen 24 uur buiten. Voor buitenritten is het ook een fijn gebied, je moet wel naar de ruiterpaden toestappen, dat is een half uurtje stappen langs een veilige route en via een mooi pad.

Hallo...

Ik wil een seven iets 'in de groep gooien'
Mijn merrie is afgelopen winter getest op cushing. Deze test was negatief. Maar ondanks dat en het scheren van die enorme vacht.. kreeg ze nu ze 24/7 op het land staat toch weer een dikke vacht. De andere paarden die eigenlijk hetzelfde gehouden worden hadden wel een mooie dunne zomervacht. Mijn merrie stond te zweten in de wei! Dus toch maar weer het scheerapparaat erover. Ja het is onnatuurlijk maar zwetend op het land met dikke vacht in hartje zomer lijkt me ook niet fijn.
Mijn merrie is 17jr en vertoond verder nog geen sypthomen van cushing. Toch ben ik er redelijk zeker van dat ze het heeft. Ook na overleg met dierenarts.
Testen geven een zekerheid van 95%..
Maar goed dan heeft mijn merrie cushing. Niets aan te doen. Maar in hoeverre kan je er nog wat mee. Ik rij heel af en toe kleine stukjes recreatief. Hier heeft ze naar mijn idee nog erg veel lol in.
Eigenlijk zou ik nog graag een veulentje fokken bij mijn merrie. Ze heeft in het verleden al drie veulens gehad. Dat ging altijd erg goed. Heeft iemand ervaring met paarden met cushing en eventueel zelfs icm dracht???
Groetjes me and Isa..

even een vraag en dat is voor de duidelijkheid niet mijn mening, maar denk eens na hoe populair paardrijden is tegenwoordig... Waar leren al die mensen paardrijden? op een manège... Denk je dat iedereen het geluk heeft een buurvrouw met een grote weide met een paar leuke paarden op te hebben, waar ze op de koop toe dan nog mogen leren rijden?

het is een beetje een kenmerk van onze moderne cultuur dat iedereen vind dat hij recht heeft op alles... als ik wil paardrijden moet dat maar kunnen, ookal heb ik er totaal geen aanleg voor en ben ik niet van plan aan mezelf te werken om met dieren te leren omgaan (ik denk dat de meesten hier zichzelf wel beter hebben leren kennen door met de viervoeters om te gaan). De manège moet daar dan maar voor zorgen.paarden worden herleid tot fietsen. Je kan je niet voorstellen hoe dwingend mensen kunnen zijn op dat gebied!

Kijk ik heb een tijd les gegeven met mijn paarden hè. en ik wilde het 'goed' doen; geen manègegehuppel, maar veel uitleg over het 'hoe' en 'waarom' en het paard centraal; niet de ruiter. De realiteit heeft me anders geleerd eigelijk...
De meesten willen gewoon simpelweg hobbelen; het paard moet luisteren en ik mocht vooral niet teveel commentaar geven. Het merendeel is echt niet geinteresseerd in kritiek hoor, als het fout gaat ligt dat aan het paard en toch nooit aan mezelf! Na een tijdje werd ik overrompeld door ouders met kinderen die wilde komen rijden. zo gezellig buiten; en alles liever dan op zo'n zielige manège...Het grappige is wel dat ze van mij dan wèl exact hetzelfde verwachtten dan van de manège... Grondwerk of longeren is zever, daar betaal je toch geen les voor? moeten ze nu zelf nog opzadelen ook of wat? waarom kan er niemand meer bij in die les, je hebt daar toch nog een paard staan (mijn onopgeleerde, 4jarige, zeer dominante merrie, en een grotere groep staat gelijk aan minder kwaliteit van de les)? Mijn dochter rijdt al een jaar, ik vind dat ze nu naar de gevorderdeles moet...Hoezo mijn vriendinnetje mag niet meerijden, op de manège kan dat wel hoor! o nee, moeten wij zonder zadel rijden, dat kan toch helemaal niet (en dan hebben we het over het laatste kwartiertje van de les eventjes zonder zadel hè). Hoezo, Elly heeft geen bit in? Daar rijd mijn dochter niet mee hoor!
Zo begon het zowel op mijn systeem als dat van mn paarden te werken...

uiteindelijk kom je zo aan een keuze... Of je doet verder en wordt dus een manège die de ogen sluit voor de hele toestand, of je stopt er mee... Ik heb het tweede gekozen... geef nu enkel nog priveles aan 2 meisjes die het echt willen leren. Ik zie elke keer als ik bij mn paarden kom dat ik de juiste keuze heb gemaakt!

Nele schreef op maandag 18 juni 2007, 7:58:


Hoi Nele

Het gaat uiteraard alleen om de duidelijke foto, jammer genoeg heb ik geen veulen.

Kynshiri schreef op maandag 18 juni 2007, 10:07:


Hi, leuke discussie!
Ik zit in een soortgelijke situatie.
Wij hebben een Western NH paardencentrum (ik houd niet zo van het woord manege vanwege zijn negatieve klank) en een belangrijk onderdeel bij ons zijn de dagelijkse lessen.

Ik heb echter geheel andere ervaringen; Hier komen uitsluitend mensen die 'anders' willen rijden dan het traditionele. Voor ons betekent dat zonder bit, zweep, sporen en ijzers rijden, en ik heb een heel vaste structuur in mijn lesopbouw. Zo zijn grondwerklessen bij mij verplicht, je paard zelf uit de weide/paddock halen en (onder begeleiding) opzadelen, elke nieuwe lesser krijgt ook les in het geheel als kuddegedrag, verzorging, hoefonderhoud, tuigonderhoud, grondwerk etc.
Daar wordt heel veel aandacht en tijd aan besteed, ik moet die mensen leren dat dat er ook bijhoort; dat je dat overhebt voor je paard.

Mensen die hun paard alleen als fiets zouden willen gebruiken blijven hier niet lang (als ze al zouden komen). Ik hou bewust mijn groepen klein, beginner en gevorderde rijdt gewoon samen (ieder op zijn eigen nivo), we hebben geen vaste groepen en iedereen helpt en kent mekaar.

Er rijden hier zo'n 6 kinderen (de rest zijn volwassenen) waarvan ik de ouders ook erbij betrek; Ik vind het zeer onpersoonlijk naar mij en de paarden toe wanneer de ouders de kinderen aan de poort laten uitstappen en ze na een uur weer ophalen zonder uit de auto te stappen, daar maak ik een opmerking over. Ouders dienen zelf mee te helpen met opzadelen en bij de les te blijven; het paard verdient ook aandacht achteraf om hem te bedanken dat je op zijn rug hebt mogen rijden. Gewoon omdat ik dat respectvoller naar ons , de kinderen en de paarden toe vind, en dat gaat hier eigenlijk al heel lang prima.

Hier een link naar de opbouw van de lessen, ik heb dit nu verplicht gesteld voor elke nieuwe rijder (de 10 lessencursus, even naar beneden scrollen): http://www.spirithorses.be/cursussen.html

Groet, Pien

clarissa ruijgrok schreef op zondag 17 juni 2007, 22:39:


Ja hoor prima.
Toen ik haar op de manege had staan was ze enorm stijf en gespannen met rijden.
Na 4 jaar (waarbij ze in de zomer de overdag op de weide stond en in de winter ca 3 uur op de paddock liep ze regelmatig kreupel. DA heeft foto's gemaakt en zei dat ze ataxie en hko.htm">hoefkatrol had. Zo erg dat er niet meer op gereden mocht worden... bang dat ik met paard en al zou vallen en hij vroeg zelfs of ze verzekerd was. Ze liep met haar achterbenen een beetje zwiepend. Ze had altijd achter hoefijzers gehad en ze gleed hier altijd enorm op uit.... stollen er onder maar ja die slijten er weer af. Een jaar later ben ik verhuisd en dus kwamen we op een andere stal terecht waar ze meer buiten kwam en haar kwaal was weg "nooit" meer kreupel geweest. Op de vorige stal werd maar een keer in de week gemest en op de nieuwe stal meste ik zelf de stal iedere dag... of het daaraan lag? Of ze voelde zich daar meer op haar gemak.
Sinds vorig jaar juni zijn de ijzers eraf gegaan en ben ik gaan natuurlijk bekappen. Ze is veel soepele geworden ondanks haar 20 jarige leeftijd (ja ik rijd nog steeds op haar) en ze loopt heerlijk zeker!!! Genieten gewoon. Haar billen worden zelfs weer ronder.

Spirithorses schreef op maandag 18 juni 2007, 11:12:


En zoals Pien zijn er wel meer hoor Jozefien
Anne (Je weet wel, vroeger van Vorendonk) heeft iets soortgelijks in de buurt van Tienen. (Alé, in ieder geval toch nog de laatste keer dat ik daar geweest ben, vorig jaar ergens) Maar in tegenstelling tot Pien, wel meer op (kleine) kinderen gericht. Tot een paar jaar geleden hing ik daar geregeld rond en hielp soms ook met de lessen en kampen. De dingen die jij beschreef heb ik daar toch nooit meegemaakt. Bij de oudere kinderen lag de nadruk wel iets meer op het rijden. Maar ik heb daar evengoed een 12 jarige jongen gezien die meer dan 3 kwartier bezig was met hoeven uitkrabben van z'n pony. (En niet opgeven, hé) Toen hij de pony eindelijk zover had, dat ie voetjes wilde optillen voor hem, was hij zo blij dat het hem al niet meer kon schelen dat er amper tijd overbleef om nog iets anders te doen.
Er was daar ook een clubje van 5 zesjarigen waar ik mij veel mee bezig hield en die deden niets liever dan poetsen, grondwerkspelletjes, pony's uit de wei gaan halen etc... Als ik die op een kampdag in totaal 20 minuutjes op een pony kreeg, dan was het al veel. Die liepen er veel liever naast.
En de ouders vonden het allemaal fantastisch.
Ik denk dat het ook wel scheelt of die kinderen voordien al op een manege gereden hebben. Bij Anne kwamen veel kinderen (en ouders) die voordien nog niets met paarden te maken hadden (ook omwille van hun leeftijd, zoals bv die 6-jarigen) Die gebruiken dan ook geen traditionele maneges als referentie materiaal.
Kinderen die wel van maneges kwamen bleven soms ook wel lessen op de manege en kwamen dan naar Anne vooral omwille van het contact met de paarden. Die hebben dan ook weer andere verwachtingen.

ans

trea hoex schreef op zondag 17 juni 2007, 23:44:


Ik kies dan allebei; en iedere dag in de soda of bio, én vervolgens klei erop. Dat het niet goed ging ligt dan niet aan de klei, maar dan was het niet genoeg. Als het zo erg is, moet je wel drastischere maatregelen nemen dan alleen een laagje klei erop. Als je dan geweekt had, wat deed je erna erop?

Kynshiri schreef op maandag 18 juni 2007, 10:07:


Vandaar dat ik een witlijst maak! Voor mensen die willen leren paardrijden, maar dan wel wat bewuster kiezen. En daarom doe ik er een zooitje info bij, waarom je dat dan zou willen. Ik heb aan de wetenschapswinkel gevraagd of er al onderzoek gedaan is naar buitenhuisvesting gekoppeld aan veiligheid. Ik weet dat een buitenpaard veiliger is in de omgang. Kijk, dat willen consumenten wel horen hoor. Jammer dat je die ervaring had, dat mensen zo eigenwijs zijn. Soms moet je dan hard zijn, en zeggen, ga dan maar bij die andere manege lessen, maar hier gebeurt dit niet. Er zijn toch genoeg van die maneges, dus waarom komen ze bij jou, zou je zeggen. Jammer dat men dan jou aan de kop zeurt met dat gebrek aan kennis.... dat is manege-erfenis....

Böske schreef op maandag 18 juni 2007, 0:12:


ja, psyllium geven is alleen om het zand af te voeren om zo erger te voorkomen. De reden waarom je paard zand eet heb je zo niet aangepakt. Extra mineralen geven om het tekort op te vullen zijn misschien wel nodig, maar ook geen oorzaak-aanpak. Het systeem kan een extra beroep doen op de weerstand, maar dan is er iets. Misschien moet je dan dus doorzoeken, en niet tevreden zijn met alleen zandafvoeren en mineralen aanvullen. Er is een reden voor.

'Hello, Peter.

The question you ask is quite deep. If I should consider riding horses from a philosophical-ethical point of view I would have no doubt in stating that we have no right to use the horse. We have done it for thousands of years and there was some kind of justification for it. But nowdays the only justification is our pleasure... which is not the pleasure of the horse.
I believe that the most beautiful sight is that of watching horses playing free in a field. I try to do that. I do not ride my horses any more. They have plenty of freedom and green pastures. I know that they are happy that way, because it is their natural way of living.
This is the way I think and it is the way I behave with horses.
I know it is not always possible. Not all horses are so lucky. If a compromise has to be reached, then the horses must be ridden well, without causing them any pain whatsoever.
I hope to have answered your question. I will be happy to write to you again.

Thank you

Carlo Faillace'

Dhr.Faillace is professor filosofie aan de Universiteit van Rome en is vanuit zijn paardenhóbby zeer betrokken bij paardenwelzijn.

HC

Piet schreef op maandag 18 juni 2007, 8:19:

Tikkie antropomorfisme]">Antropomorfisme">antropodinges om het rijden in de trailer alvast vreselijk voor het paard te vinden, inclusief de voorspelling van 'mijden als de pest'. Het zegt meer over hoe je er zelf tegenaan kijkt...?

Verder alle lof Eva, je hebt zowel een paard als een stel ezels geholpen!