Ik krijg hier en daar nog al eens een mailtje of telefoontje van verontruste mensen dat hun paard iets mankeert en of ik misschien ff wil komen kijken.
Zo ook vanavond, naar 4 paarden gekeken.
Redelijk bij elkaar in de buurt dus het was te combineren.
Een was een Fries met een gebroken hoefbeen dat volgens mij bijna genezen is, ik zag hem nog iets korter lopen met het zere been, maar niet iedereen zou dat opvallen denk ik. Oei... kapsones he

Maar wat een leuk beest!
We stonden na gedane arbeid nog even van een pint te genieten toen hij wel heel erg nadrukkelijk aan mijn flesje kwam ruiken. Ik kon het niet laten en schonk een paar druppels in het kommetje van mijn hand en meneer lebberde mijn hele hand af. De laatste paar druppels waren ook voor hem en hij was niet meer weg bij me te slaan. Lebber, lebber.....
Toen zette ik mijn lege flesje op een muurtje, hij pakte het met zijn tanden en gooide het precies in een emmertje... 5 cm ernaast en het was op het beton uiteengespat, maar dat wist ie zeker....

Maar wat ik eigenlijk wou zeggen.... "We" kennen ze vaak niet, maar óveral zijn mensen op een PN manier bezig. Alle soorten mensen maar allemaal dankbaar voor de boeken van Frans en Ilona, de sites en jawel, ook het forum.
Om met een van de mensen te spreken: "Je kúnt gewoon niet meer terug!"