Dank jullie wel!
Het mag van mij in de verhalenrubriek , maar eigenlijk is het ook een trainingsverhaal...of het goede vervolg op een drama
Gisteren was namelijk wel wat minder , met een traantje erbij....
Gisteren was weer de eerste dag na lange tijd voor mij [vorst en nachtdienst] dat ik met Namkje aan het werk ging , aan de hand , in de bak.
Bij Trudy doet ze alles , bij mij leek ze afwezig , en verveeld.
Had de indruk dat ze of het niet kon , of dat ik echt alles fout deed wat ik maar fout kon doen. Ontzettend happerig in het touw , mijn hand of been wat ik braaf gewoon negeerde , letterlijk helaas........
Ik kon haar aandacht niet eens vangen , en heb als een kip zonder kop voor haar staan springen om haar maar naar mij te laten kijken...zo voelde het voor mij.
En toen ik er op ging zitten , deed ze in het begin redelijk wat ik vroeg , maar bleef naar Trudy trekken , en ik maar trekken aan de teugels [ DAT WIL IK NIET!!!!]
Op een gegeven moment ging Namkje in de staak modus , en ik kon vragen wat ik wou , ze verzette geen ene poot meer!
Maar zo kan ik haar niet meenemen , zo heb ik er niets aan
Op het moment zelf had ik niet in de gaten wat er fout ging , voelde me alleen maar dof ellendig [en brak , was net uit de nachtdienst] en murw geslagen...zie je wel , dit wordt nooit wat!!!!
Poosje nog met Trudy zitten bomen , maar we kwamen er toen nog niet echt uit wat het echte probleem was.
Wel dat we het morgen [ vandaag dus ] anders moesten doen.
Naar buiten? Gewoon kijken wat het wordt?
Na vandaag kan ik zeggen dat ik weet wat het probleem is , en het is eigenlijk helemaal geen probleem , want Namkje en ik moeten beide nog groeien , en vandaag heeft Namkje laten zien dat ze daar helemaal niet zulke problemen mee heeft , zolang ik maar weet wat ik wil , en vooral hoe ik het wil!!!!
Wat een leermoment , en wat een opluchting vandaag.
Vandaar mijn vrolijkheid van vandaag.
Dit voelt toch een beetje alsof ik met de billen bloot ga , maar eigenlijk nog meer naar Namkje toe , dan naar alle lezers hier op het forum.
Ik moet niet meer van haar vragen dan wat ik zelf ruim voldoende beheers.
Zo komen we er wel.
Trudy
Bedankt!!
Gr Esther
Verhalen
