Altijd moeilijk om te beordelen vanaf het scherm...! Zolang het paard gemotiveerd blijft vraag je niet teveel.
Fixeer je niet teveel op 'hoofd laag'. Ze heeft het nodig om zich uit te balanceren in een lastig parket, komt vanzelf goed. Als de oefening zel er wat beter in zit, kun je dat hoofd laag er nog bij vragen. Je vraagt al iets moeilijks (achteruit bergie-op, zijwaarts gaan, whatever) en dan moet ze dat ook nog 'met handicap' doen, is moeilijk hoor!

Piet schreef op maandag 5 april 2010, 7:11:


As ut goe gaat , dan krijg ik nog les van Pietje Bakker!
Helaas geen bergje te bekennen hiero , behalve dat heuveltje in onze bak.
Voor iets meer helling zal ik altijd de trailer moeten pakken vrees ik....
En ik ben druk aan het oefenen met Namkje , om haar voorop te laten lopen.
Vind ze leuk en spannend tegelijk

Gr Esther

Christel Provaas schreef op maandag 5 april 2010, 7:57:


Ik begin wel altijd te vragen met hoofd laag , dan stelling , en dan pas gaan lopen.
Ik probeer haar te begeleiden met haar hoofd , maar je hebt helemaal gelijk!
Ik moet haar daarin meer vrijheid geven!!!

Nu ik weer regelmatiger naar haar toe ga , komt ze uit zichzelf elke keer naar me toe. Gisteren liep ze zelfs gewoon weg bij de kudde die stonden te doezelen in de inloopstal. Das toch erg gemotiveerd vind ik. Ik zie dat echt als ijkpunt.

Ik zal binnenkort eens wat film of foto materiaal posten [als ik durf...]

Gr Esther

Vanmiddag zijn Yvonne en ik weer met Bert en Goke de hei op getrokken. Eerst zouden we het bos doen, maar Bert was wat druk, dus ging Yvonne liever naar de hei. Mij maakt het geen bal uit als ik maar buiten kan rijden ...
Andere route gekozen ... heeeeee Yvonne, we hebben hier ook kleine heuveltjes!!! ... dat biedt perspectief op termijn hé?
Bert was onrustig, waardoor Yvonne niet kon ontspannen ... oké Goke blijft voorlopig voorop. Pracht knol, die Goke, die laat zich niet gek maken. Bertje wilde wedstrijdje, nee Bertje doen we niet. Ik heb een paar keer de dikke Friese kont van Goke pardoes voor zijn neus moeten zetten, anders was het bal geworden! De rest deed Goke ... orenspel, hahaha ... zo van: "Hmmmm Bert, je bent nog een Bertje hé? Ik ben én ouder én merrie én groter, dus manneke ... weet niet wat je wilt, maar ga nie gebeuren heee!" Je zag Bertje dan echt een klein beetje afdruipen "potdomme ... trut!"
Uiteindelijk zocht Bertje ook de ontspanning en de rust, zodat Yvonne ook tot haar gemak kwam. Laatste stukjes een beetje gedraafd, maar echt een heel lekker ritje buiten gemaakt.

Zelf was ik helemaal lekker relaxt, ik vertrouw Goke voor 1000%, bommetje proof en als ze al iets eng of spannend vindt, dan is ze wat kijkerig, maar niks geen maffe reacties of situaties die ik niet kan inschatten of niet zou kunnen oplossen. Goke is toppie.

Morgen komt Angelique met haar dochter en twee New Forestponies ... eerst even de benen laten strekken in mijn weilandje, mijn paardenbeesten bekijken en daarna ... ja, ja ... gaan we met z'n drietjes naar de heide!!! Joepie joepie ... ik begin zitvlees te krijgen

Goh, je zegt het laatste stukje gedraaft?.........Als ik op een bom zit, wil ik dat wel even laten afvloeien Ik ga dan juist wat draven even wat energie eruit, en wat alerter op mij door wat overgangen te rijden.Even aanvoelen en daar op in spelen.
Anita

Anita Cats schreef op woensdag 7 april 2010, 11:31:


Dat was niet aan mij, Anita. Yvonne voelde zich daar niet prettig bij en ik ben van het type "samen uit, samen thuis".

Anja Seijn schreef op woensdag 7 april 2010, 12:23:


Ha ha, verwacht je nu echt dat ik bedoel de een wel de ander niet in draf
Tis gewoon een tip, dat als je even gaat draven Samen, dat de druk er wat af gaat.
Kan je daarna weer lekker ontspannen stappen whatever.....
Maar zij wilde dat niet begrijp ik uit jouw reactie.
Mijn ervaring is juist wat naar voren vragen, zodat als er echt wat is je paardje wel naar voren gaat en niet explodeerd.
Ik rij zelf ook zo'n paardje, vandaar. En heb veel profijt van wat meer voorwaarts houden daarin.
Anita

Anita Cats schreef op woensdag 7 april 2010, 11:31:


Ik weet niet watvoor paard jij hebt en wat Bert is maar bij een type als een Arabier moet je dat niet doen, stappen geeft het snelste de rust, draven en zeker galopperen (als je het hebt over energie 'eruit') geeft ze juist veel meer energie en nog meer opwinding.. Er is geen sprake van 'energie weg', die energie gaat niet op zolang het hoofd op 'heet' staat en snelle gangen zetten dat hoofd op heet. Veel oefenen in rustig rijden en de acceptatie krijgen "we gaan niet rennen" haalt het hoofd uit die heet-modus en dan kun je rustig beginnen met een sukkeldrafje, gevolgd door stappen en dat zo uitbouwen totdat je de gangen in alle rust zonder het heethoofdige kunt rijden.

Jouw techniek werkt wel heel goed bij paarden zoals kwpn-ers en koudbloeden en ik vermoed ook bij Quarters (weet ik niet uit ervaring) maar bij de meeste Arabierachtigen niet.

Anita Cats schreef op woensdag 7 april 2010, 13:30:


Is wel een goede tip hoor Bert had naar mijn idee toch niet om Goke heen gekund. Ik heb die tip eerder gehad, toen ik nog op een pensionstal stond met Jeen, die ging soms als een wilde achter allerlei paarden aan racen en ik maar tegenhouden. Riep een kerel "los het naar voren op!"
Ik zal het meenemen de volgende keer, wie weet brengt dat Bert en Yvonne eerder tot rust. Thxs!

Clara van der Horst schreef op woensdag 7 april 2010, 13:35:


Bert is een Haflinger, Goke een Fries.

Anja Seijn schreef op woensdag 7 april 2010, 13:37:


Dan zou ik die truc zeer zeker toepassen, het werkt fantastisch bij dat soort paarden, laten lopen tot ze moe worden en je hebt er geen kind meer aan en je voelt inderdaad de rust over ze heenkomen.

Clara van der Horst schreef op woensdag 7 april 2010, 13:35:

Deze tactiek hebben we dus gisteren toegepast, niet zo mooi omschreven als jij dat doet, maar meer op het gevoel van Yvonne. Zij heeft al heel wat meegemaakt met Bert en als Bert aan het racen gaat, dan gaat Bert aan het racen. Goke loopt in stap wat vlotter als Bert, dus heeft ze die afstanden regelmatig gebruikt om rustig aan te draven en gekeken of ze hem dan weer makkelijk terug kon nemen. In het begin moest ze alle zeilen bij zetten om hem bij zich te houden. Na een best poosje hoor, denk zo'n 45 minuten, had Bert de moed opgegeven en was de aandacht weer bij Yvonne. Je zag het aan Bert zijn ogen, zijn oren en zijn hele houding ... Bertje kwam tot rust en liep relaxt. Yvonne en ik hebben alle tijd en rijden nog niet zo lang alleen buiten, dus wij gaan voor ontspanning bij zowel de paarden als bij onszelf. Alle tijd van de wereld en wij zullen heus wel een keer die heide omploegen met z'n tweetjes, toch?

Anja Seijn schreef op woensdag 7 april 2010, 13:44:


Ik wou zeggen dat je de energie kan dimmen door oefeningen te vragen en te 'schakelen': hoe snel kan Yvonne Bert laten gaan maar toch dat zijn aandacht bij haar is? Das wat uitzoeken, gaat de aandacht weg, vraag een oefening zodat ze zijn aandacht behoudt.
Maar eigenlijk deden jullie dat al omdat Goke sneller stapt

En wat ik vergeten te zeggen was: gewoon wat laten lopen tot de energie eruit is, vind ik geen goed idee. Kan allemaal wel tijdelijk helpen maar zou het paard op den duur niet zoiets hebben van: 'ok, we gaan op stap, nu mag ik gaaaaaan!!!!'

Britt Claeys schreef op woensdag 7 april 2010, 13:52:


Britt ... Ik stel Goke aan het begin "controle"vragen (heb ik van Eddy geleerd). Paard halt laten houden, paard een paar stappen terug laten doen. Beetje in een slangelijn lopen, sneller naar voren en weer terug. Tijdens het stappen blijf ik dat een beetje doen, want het is ook voor mij een goede oefening. Als Goke erg kijkerig wordt (ze heeft het niet zo op struiken), dan ga ik haar dingen vragen, wijken voor het been of probeer een schouder-voor ... dan is haar aandacht weer bij mij en is mijn aandacht ook weer bij haar in plaats van dat wij ons samen fixeren op die ene struik.
Maar Goke is ook een mooie leerjuf voor Bert hoor ... ze laat Bertje heel duidelijk merken "vriend, tot hier en niet verder" Goke is 16 en Bert is 5, dus Goke zucht eens een paar keer diep (doet ze echt hé!) en slaat nog net niet haar ogen naar de hemel, zo van "Amai! Beginnend paardje, beginnende ruiters ... heb ik weer!"