jennet schreef op vrijdag 9 april 2010, 23:53:



Kijk Jennet , ik heb vandaag een "gevoelig rijdend" paard onder men kont gehad ! Geen paard om ELKE dag 3U mee te gaan rondhossen !Maar toch , WIE doet dit WEL behalve ,ENKELEN. Dus voor jouw Jennet ? Yep ,YEPYTEPYEPYEP , als ik reeds na 10min die teugels kan neerleggen en zachtjes whoo prevelen EN ze stopt alsof er aan een noodrem is getrokken ! Na een eeeeaaaasss (easy) , van draf naar walk hobbelt !! Eerlijk gezegd !JIJ verkoopt dit paard echt niet hoor .NEEN ze is niet de meest ideaal gebouwde merrie , Neen je kan er geen lange tochten (3U) mee maken ?Maar is dat je perspectief ? IK denk als jij twee of driemaal /week een rustige wandeing kan maken in alle vertrouwen dat je paardrijcarriere een stijle klim heeft gehad naar succes .Het ding is : Kunnen we dit realiseren met de gezondheid van het paard en de ruiter op de voorgrond ? Langs de andere kant : Waar kan voormalig /Bitchy dan /Mieke nu Dusty naartoe NA jou ? IK denk eerlijk gezegd dat dit een vriendin van je kan worden, en dat nog voor vele jaren !!Maar de toekomst zal het weten te vertellen .Enneuh Jennet IEDEREEN zijn begin in paardewereld zat vol van gebreken .Maar je hebt wel een dijk van een paard gekocht meteen en DAT kan niet iedereen zeggen ven zen eerstelingetje , ongeacht de fundamentele fysieke bouwovertredingen

Wil schreef op zaterdag 10 april 2010, 0:08:


Dusty is eenn prachtpaard, enkel een slachtoffer van genetische manipulatie. Het is een dikbil én dat had iets minder gemogen. Voor de rest mooie kleur, echt heel lief paard tot op het moment dat er een spuitje in moet

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 10 april 2010, 0:17:


Ik sluit me hier volledig bij aan. Als jullie al zover gekomen zijn, dan gaat Jennet dit paard nooit meer loslaten én omgekeerd. Prachtig!

Na een lange tijd weer eens op mijn paard gereden buiten op de wei waarop ze staat.
Anders rij ik op boy (draver), een paard in mijn omgeving waarop ik mag rijden.
Ik doe er meestal verre wandelingen met. Is heerlijk want het paard schrikt van niets. Je kan ermee gewoon naast een passerende trein lopen, voor bussen doet ie ook niets. Met hele grote uitzonderingen schrikt hij eens. En dan loopt hij gewoon een beetje sneller.

Nu mijn paard is het tegengestelde, ze is een echte angsthaas. Als ze buiten haar wei is, dan zette ze vroeger voetje voor voetje om toch maar uit te kijken dat er geen monster op haar afkomt! Ze schrikt dan ook van het minste. Ze gaat dan door haar benen, draait plots om, zou plots wegschieten. Het laatste dat ik ermee beleefd had was in augustus, dan verschoot ze terug eens en kantelde op straat. Wat ons beiden serieuze wonden opleverde. Sinsdien heb ik niet meer op straat gereden, wel aan de hand gewandeld.
Nu vandaag dacht ik zalig weertje, kom op we gaan op wandeling. Ik dacht ik stap eens net met dezelfde houding op mijn paard als ik bij boy doe. Want meestal bij mijn paard let ik zelf ook hard op omdat ik weet dat ze voor het minste verschiet. Nu heb ik dat niet gedaan. En moet zeggen ze is voor niet veel verschoten! Ze was eigenlijk heel kalm! Ze stapte ook aan een normaal tempo door, is eens iets anders dan elk grassprietje te kunnen tellen
Tussenin de wandeling even op een veld gegallopeerd. Daar verschiet ze meestal veel minder. Raar toch, want is dat niet hetzelfde als een straat. Oke op straat heb je minder zicht, maar als er aan beide kant weide ligt is dat dan niet ongeveer hetzelfde?
Terug op straat ging alles terug rustig. 1 keer is ze heftig geschrokken. Voor een rotweiler achter een haag. ze draait haar 180 graden om in een sprong en weet je waar ik stond. Ernaast . Gelukkig gewoon op mijn voeten geland. Ik heb er gewoon terug opgestapt en zonder angst verder gegaan.
De wandeling is dus super afgelopen!
Het is trouwens altijd heerlijk je eigen paard tussen je benen te hebben. Ik hoef maar te bewegen met mijn lichaam en ze draait, op 1 stemgeluid stopt ze, heerlijk gewoon!! Daaraan heb ik gemerkt dat paarden toch ook wel een heel goed geheugen hebben!!!
Zo mijn verhaaltje is uit!

Groetjes

Hey Charlot,

Zou haar angst niet minderen naarmate je meer en meer buiten met haar gaat?
Bij Amaroc was dat zo. Alles wat toen scary was (een reden was om om te keren en er vandoor te willen gaan) is nu de normaalste zaak van de wereld voor hem én voor mij.
Je moet ook idd altijd opletten dat je zelf niet onbewust gaat opstijven bij het minste dat je denkt "oh jee, daar gaat het niet goed gaan".
Doen en zelf heel relaxed blijven, is volgens mij de enige oplossing.
En idd eigen paard is goud waard

ik dacht ook dat het ging minderen met de tijd. Ik ben periodes heel vaak op pad geweest. En moet zeggen ze bleef zo schrikachtig. Ik denk dat het ook wel een beetje in haar aard ligt. Ik denk dat er bij haar nog heel veel "echt paard" in haar lijf zit.
Ik heb ook allerlei zaken geoefend, ballonnen, zeilen, tonnen, paraplu's, dat vind ze allemaal niet erg. maar o jee als je dat ergens anders tegen komt daar haar wei...
Nu ja ik merk ook wel dat paarden die op een drukke plaats staan waar vaak auto's passeren dat die veel rustiger zijn.

Willen jullie lachen????

Vanmiddag ben ik, na eerst eventjes in mijn nieuwe bak rond gerommeld te hebben, met Goke naar de paddenpoel (een terrein van het Geldersch Landschap) gelopen. Eduard heeft ons gefilmd. Dat doe ik wel vaker, laten filmen, zo kan ik zelf zien waar ik op moet letten. Want op het paard voelt het soms hartstikke goed, maar als je het dan terug ziet, dan denk je ... ik heb nog een hoop te oefenen ... Ik zit nog altijd teveel naar voren, mijn benen mogen stiller, mijn handen idem dito ... maar heeeeeee, voor een paar maanden terug had ik dit niet gedurfd!!!!

Voor de "special effects" wel eventjes je geluid aan zetten
Ik heb er in ieder geval veel plezier in

http://www.youtube.com/watch?v=ofW1KDH9xvU

Heb je niet de mogelijkheid om een ander paard mee te nemen? Daar hebben paarden veel steun aan.

Zo heb ik het met mijn jonge paard ook gedaan. Een vriendin van mij met een ouder paard (tevens de beste vriend van mijn paard) voorop en wij er achteraan. Hele relaxte wandelingen heb ik zo gemaakt, terwijl mijn paard best freaky kon doen als er geen andere, bekende paarden bij waren. Het alleen wandelen heb ik tussendoor gewoon steeds uitgebreid. Ik begon met 5 min. en bouwde dat steeds verder uit. Naarmate het vertrouwen tussen paard en leider groeit, gaat het steeds beter. Maar het is ook gewoon een stukje gewenning, dus gewoon: doendoendoen en doen.

En misschien overbodig te vragen op dit forum, maar krijgt je paard krachvoer en staat het veel op stal?

Kan nu wel van alles over je zit (of eigenlijk niet-zit hihi) zeggen, maar je doet het toch maar mooi .....
Geweldig om te zien hoor en gaaaaan......

Er zijn, denk ik, niet veel mensen die met zo weinig ervaring gewoon met hun eigen paard een buitenrit gaan maken zonder bit . Dus wat dat betreft: Petje af, hoor!!!



En oefening baart kunst moet je maar denken!

Och Geweldig Anja
Gaat toch hartstikke leuk zo!!!
Geniet er maar van , en voorlopig zul je mij niet horen lachen hoor!

Gr Esther

Het plezier en het lef is bij jullie beide al duidelijk aanwezig, de rest komt ook wel met de tijd!

Cindy Helms schreef op zondag 11 april 2010, 18:29:


Goke heeft meer lef dan ik, hoor Die is voor de duvel nog niet bang ... nou scheelt het dat ze de duvel ook nog niet gezien heeft
Ik heb nog beroerder gezeten, hé ... nog niet zo lang geleden hoor ... vraag maar aan Eddy, die moest bij het eerste galopje echt alle zeilen bij zetten anders had ik gelijk een soort van touch down gemaakt. Met de tijd? Wat dacht je van binnen hele korte tijd Jeen vertrekt a.s. donderdag naar de Merode en ik zal de komende periode héél véél komen oefenen! By the way, op Jeen zit ik veel beter ... hoe kan dat eigenlijk?