Merel Stoffers schreef op maandag 12 april 2010, 22:41:


Absoluut niet!

Wat Jammer

Gr Esther

Moet je niet jammer vinden, want ze zeggen dat hij paarden beloont maar mensen bijt als er iets fout gaat.

Owkee , ik wist wel dat Skinner niet al zijn proefjes echt diervriendelijk bedoelde , maar dat Egon zou gaan bijten.....dat had ik niet verwacht

Gr Esther

jawel joh, z'n bijnaam daar schijnt Grote Paarden Pier te zijn. Levesgevaarlijk

En hij komt zo toegankelijk over!

Gr Esther

e m kraak schreef op maandag 12 april 2010, 20:30:


ik moest alles in mijn eentje doen aangezien er geen lesgevers waren daar waar mijn paard stond, maar ik moest wel ineens mee op bosrit. Zo leer je ook snel zitten
Ik begrijp wat je bedoeld Egon. Je hebt volkomen gelijk ook nog.

Cindy Helms schreef op dinsdag 13 april 2010, 8:53:


Toen was jij, denk ik, nog heel erg jong hé?
Wat vinden jullie van het volgende? Jonge kinderen doen gewoon hun ding. Denken niet na, worden niet beperkt met allerlei kennis, zijn niet overal mee bezig, maar doen voornamelijk. Als je ouder wordt, wordt je lastig gevallen door je hoofd. Je doet minder met je lichaam, ziet overal gevaren. Gevolg: je gebruikt je lichaam niet. Volgens mij moet je een manier zien te vinden dat je je hoofd eventjes buiten spel kan zetten en je lichaam moet laten "denken". Snappen jullie het nog een beetje wat ik probeer te zeggen? Volgens mij is dit het probleem wat je ondervindt als je op latere leeftijd leert paardrijden. Of sla ik de plank volledig mis?

Anja Seijn schreef op dinsdag 13 april 2010, 9:30:


nee, helemaal juist
gelukkig heb ik mijn basis jong gelegd
speelt ook nog mee : het hebben van kinderen (niet alleen bij vrouwen)
maar ook het hebben van bv een eigen zelfstandige beroepsaktiviteit
maw. hoe meer verantwoordelijkheid er op je schouders rust
en hoe meer je voor je eigen vangnet moet zorgen
hoe meer je hoofd gaat meespelen
vooral bij het inrijden van jonge paarden

Anja Seijn schreef op dinsdag 13 april 2010, 9:30:


Ja, hoor heel goed zelfs Op mijn fotoalbum op de website zie je onder eigen dieren mij op Sheba. Een piepkuiken was ik . Neen echt, maar ook mensen die als kind de wereld aandurfden te paard, gaan toch anders nadenken en bewegen op een paard met ouder worden. Ik ben belange niet meer zo onbezonnen en flexiebel als toen (de spontaniteit in het geheel is anders). Maar toch hebben we zeker en vast een paar stapjes voor op jou op dit moment. Maar zoals ik eerder al zei Anja: het komt wel helemaal goed met je. Daar ben ik van overtuigd Er was in mijn piepkeuken jaren een dametje, Jenny, bij ons op stal die in haar 50-iger jaren is beginnen paardrijden. Ik heb haar gekend tot op haar 76ste rijdend te paard, wat inmiddels een pony geworden was. Het vorige paard sloeg heel veel op hol, hetgeen voor haar geen probleem was. Echter toen het paard overal de weg naar huis kende, was het niet meer zo plezant. Op het laatste moesten we haar erop en er weer af helpen, om haar beugels niet te verlieren had ze deze met elastiekjes aan haar voeten bevestigd, ze zat behoorlijk scheef (had ook reuma) op haar Malibaud op het laatste, maar jezus wat een lef en wat een plezier hebben we samen beleefd met haar. Niets hield haar tegen! Wij draaiden allemaal terug op hol geslagen door een bende racende struisvogels en zij ging er gewoon doorheen. Ze zat eerder aan de bar dan wij, want wij gingen allemaal blokje rond. Van gestalte was zij klein, maar ze was van geen kleintje vervaardigd
Ik heb veel van haar opgestoken, heel veel zelfs.

Cindy Helms schreef op dinsdag 13 april 2010, 9:57:


waarschijnlijk was ze wel door een kleintje vervaardigd
maar bijlange niet van een kleintje vervaard...

Peter Donck schreef op dinsdag 13 april 2010, 9:57:


Ja, een been breken voor zelfstandigen (neem nu mijn beroep) is echt niet wenselijk. Ik zou graag Amaroc goed leren springen, maar het is me met hem net iets te riskant. Hij vertrouwt zichzelf ook niet. Dus denk ik maar, hetgeen niet moet, hoeft ook niet. Vroeger dacht ik juist omgekeerd.
Toch probeer ik dat gevoel wat van me af te zetten omdat je dan teveel van je spontaniteit verliest. Het ligt dus somewhere in between

Cindy Helms schreef op dinsdag 13 april 2010, 10:00:


Of zoals ikzelf, nu al drie weken out met gebroken ribben, plus wat longproblemen door een rotschop van een jonge merrie.
Een zegen als bekapper hoor!

Koen

Koen Theys schreef op dinsdag 13 april 2010, 10:15:


Dat noemen ze dus risico's van het vak , auch

Peter Donck schreef op dinsdag 13 april 2010, 9:59:


just!