Ik snap de opmerking van Karen eigenlijk wel.
Ik weet niet met welke frequentie jullie hem gaan trainen en hoe intensief?
Maar als ik '3 uur' lees, had ik dezelfde bedenking als Karen.

Ook omwille van mijn eigen ervaringen.
Enkele jaren geleden heb ik iets gelijkaardigs gedaan met mijn toen 8 jarige paard.
Die was al 6 maanden met vervroegd pensioen en toen is ze van de ene op de andere dag ergens in training gegaan. Ze werd dan plots elke dag gereden, terwijl ze daarvoor alleen wat op de wei rond kuierde.
Dat was behoorlijk pittig voor haar. En fysiek zat ze tegen het randje van de overbelasting aan. Er zijn wat kunstgrepen en lapmiddeltjes aan te pas gekomen om haar toen op de been te houden zodat ze de maand uit kon maken.
Ze was al niet dik toen, maar toen ik haar terug kreeg was ze ook nog behoorlijk wat afgevallen.
Achteraf gezien, was het het absoluut waard en zou ik het zo opnieuw doen. Maar ik denk niet dat mijn paard zich daar altijd zo fantastisch bij gevoeld heeft. (ben eigenlijk wel zeker dat ze het behoorlijk moeilijk heeft gehad en geregeld met spierpijn heeft moeten werken.)
En de ruiter zat er zeker geen 3 uur op hoor.
Ik weet niet hoeveel haast jij hebt en of je de keuze hebt?
Maar ik zou dat precies toch niet zo onderschatten.

groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op zaterdag 17 april 2010, 19:49:


Ik heb alle tijd van de wereld, dus totaal geen haast. Maar ik weet ook wat ik zie, ik heb een paard gezien dat met de oren naar voren op avontuur ging, op sommige momenten niet voorop durfde en na het volgen weer wel voorop wilde. Tuurlijk zal hij dingen eng vinden, maar het is de begeleiding van het paard die die angst door geruststelling en zonder dwang kan laten wegvloeien ... gevolg: een trots en fier paard!
Na een uurtje stappen gaat hij lekker in de grote zandbak en toont zichtbaar interesse en plezier in zijn omgeving. Geen stress, geen angst, wel zachte ogen, zachte mond en een ontspannen paard.

Voordat de indruk ontstaat of is gewekt dat hij bij mij weggegaan is als een paard dat het ene been nog niet voor het andere been kan zetten, dat is dus niet het geval! Ik zeer regelmatig dubbele lijnen gebruikt, gymnasticerend grondwerk en ja, zelfs op hem gereden ... hoe goed of kwaad dat ook ging ... maar het is geen paard wat op instorten staat of op elk moment geestelijk uit elkaar kan vallen!

Maar ik weet ook

De adrenaline zorgt er natuurlijk voor dat het paard maar doorgaat. Dan zijn ze erg voorwaarts etc. maar dat betekent niet dat je ze niet kan overbelasten. Juist dan het paard tegen zichzelf beschermen, en een duidelijk trainingsplan maken.
Maar ik begrijp eruit, dat het 3 keer per dag opgepakt wordt, en niet 3 uur achter elkaar.
En hoe die ingevuld word is aan jullie, op zicht en wetende wat er aan vooraf is gegaan.
Die pauze's ertussen zijn heel mooi.

Hier staan de paarden ook weer aan de andere kant op het land, als ik dan ga rijden zien ze elkaar niet meer. Dat brengt spanning met zich mee, die er als ze gewoon rond de bak staan niet is. het is dus gelijk een hele andere training. Op zich een hele goede training. Alles in goede banen leiden/rijden. Ze is nog meer voorwaarts en doet alle oefeningen erg goed, kwa hoek en voorwaarts. Toch staat er veel meer druk op die ze door de spanning zelf oplegt.
Mijn reprise zijn dan veel minder lang, en ga lekker met lange teugel tussen door stappen.
Zo bescherm ik haar tegen haarzelf, zowel de mentale druk laten afvloeien als het lichamelijke. Ze komt en voelt dan echt als oke wat moet ik doen hoe veel hoe ver, heeel ijverig.

Ik zou willen dat ik de tijd had om 2 keer daags het paard op te pakken.
Iets minder eten en wat meer training, Hier is ze ook wat vol
Anita

De afgelopen drie dagen ben ik nauwelijks thuis geweest dus Goke had vrij! Vanochtend heb ik haar na een grondige poetsbeurt met een rubberen handschoen van Outback (geniale dingen!) gezadeld. Eerst wat geoefend in de bak en daarna naar de paddenpoel!
De buurvrouw kwam langs met haar 23-jarige Friese ruin, Morke, en we zijn gezellig eerst het terrein van de kwekerij door gelopen. Betonnen platen over bruggetjes, grote karren met slangen voor de watertoevoer, schapen met lammetjes, koeien en nog veel meer mogelijke enge dingen ... leuk parcour met verschillende ondergronden, van gebroken puin, asfalt tot zandpaadjes.
Uiteindelijk bij de paddenpoel aangekomen en Evelyn, zo heet mijn buurvrouw, vroeg of Goke door de poel durfde te lopen. Nou, geen idee eigenlijk, maar wilde het wel graag proberen. Goke had geen zin in natte benen, maar het lijkt me leuk om 's zomers zonder zadel in een korte broek eens lekker te gaan zwemmen. Goke bleef weigeren, waarop Morke voorop ging ... Goke twijfelde een beetje, maar uiteindelijk liep ze zo de poel in. We gingen best wel diep. Vervolgens blijft Goke in de poel staan en gaat onwijs hard met haar voorbeen staan slaan op het water! Dat is een spelletje wat ze ook wel eens met Jeen speelt als er plassen staan in het weiland, maar nu was ze bloed fanatiek en ik kleddernat De buurvrouw keek met grote ogen "wat doet ze nu?" Ik rolde bijna van het lachen van Goke af. Daarna liepen we vrolijk verder en hebben nog wat rond gereden om vervolgens weer naar huis te gaan. Dik 1,5 uur met Goke aan de slag geweest en het reuze naar mijn zin gehad. Het beste uit twee, kunnen oefenen op mijn zit in de bak en heerlijk ontspannen met Goke naar buiten voor de variatie en afwisseling voor Goke! Top dag!
Had zoveel energie dat ik mijn ramen buiten ben gaan zemen ... mot niet gekker worden op zondag hé?

Anja Seijn schreef op zondag 18 april 2010, 21:08:


Moet natuurlijk zijn "Betonnen platen over slootjes"

Hebben jullie lekker de smaak te pakken, hé
Doe zo verder meid!

Clara van der Horst schreef op maandag 12 april 2010, 18:27:


Nou bijgaand dan http://www.youtube.com/watch?v=u6-R1AYaJh0
Dit filmpje is maandag 12 april jl. gemaakt, zo oefen ik bijna dagelijks met Goke. Het resultaat is zeker nog niet het eindresultaat, maar het geeft je een idee wat ik, in tegenstelling tot het crossen en hobbelen rondom de paddenpoel, aan het oefenen ben. Vooral overgangen, om die zo soepel mogelijk te maken. Doorzitten en als ik dan teveel naar mijn zin uit het zadel kom, dan lichtrijden en proberen vloeiend de overgang naar stap te maken. Ook probeer ik los in de schouders te komen en van die teugels af te blijven, door regelmatig met één hand te rijden en de andere arm gewoon langs mijn lichaam te houden. Aandachtspunt is dat ik van voren loslaat, ik heb de eerste periode in mijn paardencarrière geleerd de teugels aan te nemen, dus dat moet weer uit mijn systeem, ik grijp mijzelf vast ... ook lichtrijden probeer ik nu in mm's te doen, ook dat is mij aangeleerd als "duidelijk sta-zit", dus in het begin leek ik wel alsof ik op een skippy bal zat.
Ziet er toch een stuk rustiger uit hé? Kleine stukjes draven, veel rondstappen en nooit geen minuten lang de hoefslag volgen, maar kris kras door de bak heen rommelen. Nu ga ik na een half uurtje oefenen in de bak, lekker met Goke rondom de paddenpoel lopen. Is voor haar ook leuker dan uren rond rennen in een bak van 20 x 40, toch?

Cindy Helms schreef op zondag 18 april 2010, 21:31:


Na een periode met de handen in het haar te hebben gezeten, is het kwartje nu gevallen hoor
Ik ben ook de afgelopen tijd in goed gezelschap hé, als je dan nog niet gemotiveerd en geïnspireerd raakt, dan weet ik het ook niet meer wat er nog nodig is!
Ik ga deze week ook met Goke starten aan de lange teugel, is mooi om af te wisselen voor haar en kan ik ook haar tempo vanaf de grond een beetje proberen te begrenzen hé? Ik moet alleen wel een sprongetje maken om over haar kont met mijn teugels te raken

Anja Seijn schreef op maandag 19 april 2010, 9:24:


Mijn tip aan Piet was toen hij geconfronteerd werd met mijn paarden in volle wintervacht, (want het is een geweldig vakman, maar wel eentje uit het manege tijdperk)
Neem een rond touw, dat rolt gemakkelijker dan een platte lijn en het gaat ook veel gemakkelijker met grote paarden. Probeer het maar eens.
Je zal ook zien dat het nog veel sneller leert als je niet allen druk laat vallen als het goed gaat , maar dat moment markeert met een jes en een beloning.
In het begin lijkt het misschien wat lastig omdat je iedere keer als het goed gaat moet stoppen voor de beloning, maar je bereikt ermee dat het paard gaat denken: " wat deed ik, toen ik de yes hoorde en hoe laat ik haar weer yessen"

Knap hoor Anja!!!
Zo ben ik zelf ook een beetje bezig.
Leren bochtjes te draaien , korte stukjes draf , en bezig zijn om alles een beetje vloeiend te laten verlopen.
Ik doe het toch allemaal weer een beetje anders dan Trudy[niet bewust maar ik ben ook nog maar leerling ] , dus Namkje snapt me af en toe niet , een bocht was eerst 20 meter , en toen werd die al 10 meter.Nu is die al 5 meter hihiIk hoop binnenkort ook een stapfilmpje te kunnen laten zien in mijn eigen bak , ga haar zometeen ophalen.
Nog even over jouw filmpje , het lijkt er op dat je ene beugel toch iets langer is. Heb wel het idee dat je kaarsrecht op Goke zit , recht van achteren gezien.
Heerlijk om je zo bezig te zien hoor!!!

Gr Esther

Piet schreef op maandag 19 april 2010, 9:41:

Hoe bedoel je dat de wintervacht de teugelvorm beinvloedt? Een rond touw lijkt mij nou weer verschrikkelijk om in handen te hebben bij wijze van teugel, plat voelt veel lichter, losser, fijner. Momenten van loslaten en zelfdragen (door het paard) markeren dmv een woord werkt enorm goed. Ogenschijnlijk gebeurt er niks, maar paard heeft zich net even extra ingespannen door niet op de hand te hangen en weet dus dat jij dat waardeert. Beloning laat ik pas volgen na een aantal oefeningetjes/meters/iets erg moeilijks/zwaars want ik vind dat continu tussendoor brokjes geven te invasief.

Christel Provaas schreef op maandag 19 april 2010, 10:20:


Idd, Amaroc en Enno weten exact wanneer ik zeg dat ze het goed doen. Ik heb bij hen geen andere beloning voor hen nodig. Minder is meer eenmaal je in dat stadium bent.

Cindy Helms schreef op maandag 19 april 2010, 10:26:


Meestal heb ik niet eens een andere beloning bij me dan stemgeluid, werkt prima. Welk paard staat nu op je nieuwe foto?

Christel Provaas schreef op maandag 19 april 2010, 10:20:


het is vooral bij het wisselen van hand dus wanneer de teugel over de kont moet dat een platte lijn vaker in de vacht dringt en blijft haperen, een ronde lijn rolt makkelijker. Piet was het met me eens en vroeg zich af waarom hij dat niet eerder bedacht had
Ik praat over een totaal groen paard wat moet gaan snappen wat er gevraagd wordt. Mijn ervaring is dat wanneer elke yes gevolgd wordt door een beloning er het snelst geleerd wordt. Later zeg ik vaak "goed" of 'mooi" als bekrachtiging zonder dat er een beloning volgt en jes alleen bij uitzonderlijk goede probeersels, waarna weer wél een beloning volgt.
Bij