mooi verhaal, en wat fijn dat het nu allemaal goed gaat.
groetjes jean

Vanmiddag voor het allereerst helemaal in mijn eentje met Jeen buiten geweest. Om hem uit het weiland te halen was ook geen eenvoudige taak! Telkens liep Nolasco achter mij aan en dan werd het weer gedonder tussen beide heren die allebei een merrie hebben en bewaken met hun leven
Ik heb beide "groepen" uiteindelijk achter een draad kunnen zetten en kon Jeen toen zonder moeite meenemen. Pepper stond wel eventjes te gillen, maar Jeen had daar geen aandacht meer voor. Wat is dat toch met die merries?

Touwhalster omgeknoopt en let's go! Ik was het hek nog niet uit of de visitehond van de buren kwam grommend op ons af gestormd. "It's okay, go on!" en wij waren vertrokken op de vreselijke drukke provinciale weg te Kootwijkerbroek ... man, o man wat rijden ze hier als gekken ... Jeen krijgt er niets van, beetje snorkelen, maar na minuutje of wat en veel afwisselende dingen, halt houden, achteruit stappen, snel aandraven om weer halt te houden ... boeide hem het verkeer voor geen meter weer. Zijn eerste dikbilkoe moest hij eventjes bekijken ... "was ik ook zo dik?" Ja, Jeen, scheelde weinig jongen! Wij zijn gepasseerd door vrachtwagens, giertanks, brommers, fietsers, een lieve oude mevrouw die niet langs het grote zwarte paard durfde, maar hem wel wilde aaien

Na een stevige wandeling vol trots mijn landweggetje weer opgedraaid en ja hoor ... Jeen ging versnellen! Okay ... dan gaan we de weg weer op Je zag hem denken " dat mens heeft opgelet daar in België!", vervolgens na een paar minuten weer het landweggetje opgedraaid en hij liet het dit keer wel uit zijn hoofd. De hele bende thuis weer gillen, maar ik was nog niet klaar. Dus in de picadero en daar wat grondwerk nog gedaan. Stap, draf, galop met de bijbehorende geluiden en een nieuwe oefening helemaal zelf toegevoegd ... follow the leadrope ... om zijn kont en dan moet hij er zelf weer uit draaien. Eerst dacht hij ... das een vreemde manier van backup, maar hahaha ... dan loopt hij zich vast, binnen no-time had hij het antwoord en ja hoor "good boy" en snoep in je giegel! Tada!

Ik vond het best wel spannend zo helemaal in mijn eentje, maar dat moment moet er ooit een keer zijn en dan beter maar gelijk! Nu eerst eventjes eten en dan straks nog wat rijden met hem.

Keep up the good work zou ik zeggen. Ik vind het trouwens ook smakelijk geschreven, leuk om te lezen.

Heerlijk Anja!!!!!
Echt super cool van je dat je dit gewoon allemaal doet!
Knuffel voor Jeen , portje voor jezelf!

Gr Esther

Bats schreef op vrijdag 14 mei 2010, 19:26:


Dank je!

van lennep schreef op vrijdag 14 mei 2010, 19:38:


Ja best wel hé? Ik vond het best wel een beetje spannend, nu was er geen Eddy die in kon grijpen of aanwijzingen geven ... maar het ging hartstikke goed hoor. Maar dit weekend even geen portje, zondagavond wel ... dan heb ik namelijk twee serieuze buitenritten achter de rug

Hoe gaat het met jou en Namkje ... met andere woorden, schrijf weer eens wat!

Petje af, Anja.
Heel knap dat je nu alleen met Jeen op pad durft en zo goed aan het werk bent met hem,
Ik geloof dat ik mijzelf ook maar weer eens wat meer onder mijn kont moet schoppen en een voorbeeld aan jou moet nemen.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 14 mei 2010, 19:53:


Nou Sandra, dank je, maar ik lees van jou toch ook echt heldenstukken hoor! Neem bijvoorbeeld je recente verhaal met Elvis of al je moeite met Amber?
Maar weet je, Jeen is nu echt opgeleid en als ik nu niet doorpak dan heeft Eddy al die moeite voor jan-met-de-korte-achternaam gedaan, ik voor dezelfde jan eindeloos heen en weer gereden en Jeen ... Jeen zijn wereldje wordt weer net zo beperkt als hiervoor. Niet goed voor het paard en dan ook niet goed voor mij hé?
Zie je het al voor je, dat ik over een aantal weken in paniek met gaan bellen "Hij doet ut niet meer!" No way, gaat mij niet gebeuren. Tuurlijk loop ik nu als een achterlijke Eddy te spelen, maar ik zal daar mijn eigen ding in vinden. Ik houd mij vast aan wat ik geleerd en gezien heb en geloof me, ik heb die kerel geanalyseerd tot en met!
Dus ga ik gewapend met beloning, touwhalster en leadrope al die Kootwijkerbroekse monsters te lijf en geloof me ... die zijn hier genoeg! Maar in plaats van te denken "owwwww shit" heb ik nu geleerd te denken "heeeeee, leuk trainingsmoment en hoe pak ik dat aan?!" Bijvoorbeeld die grommende visitehond ... weken geleden was ik blijven stilstaan en was ik gaan bidden dat die hond weg zou lopen. Nu? Nu zeg ik tegen Jeen "It's okay! Go on!", maar weet exact waar de hond is en wat hij doet. Hondje voorbij, "good boy". Ik heb de aandacht van Jeen gevraagd in plaats van dat wij samen gefixeerd waren op de hond ... tada! Problemos opgelostos! Dan krijg je vleugeltjes en dan boeit die traktor met giertank, vrachtwagens en alle andere rondrazende piepluttige auto'tjes mij geen zak meer enne ... ik heb allang gezien dat automobilisten aarzelen, want als Jeen op de weg tsunami gaat draven ... dan draaft er dus echt een tsunami hé?

Heeeee Kootwijkerbroek!Geboorteplaats van mijn paard en 15 augustus waarschijnlijk TRECwedstrijd,ik kom je opzoekeeeeeeeen!!!!!!!!!

Suzanne Graauw schreef op vrijdag 14 mei 2010, 20:16:


Moet je doen! Leuk!!!!!

Het is zo'n beetje je eigen instelling... als jijzelf idd. denkt: tralalalala..... niets aan de hand.... gaat je paard ook dóór. Ik ging veelal neuriën als er 'enge' dingen aankwamen, en dat helpt dus ook.

Je bent heel goed bezig Anja! Eindelijk op je Jeen, superknol toch??


Hoefijzers..... het einde!!!