van lennep schreef op woensdag 21 april 2010, 15:09:

) Leuk, zoals jij geleidelijk aan steeds enthousiaster wordt over je eigen paard.
Ik herken dit.... dat gevoel had ik vorig jaar, toen ik zag hoe verschrikkelijk Catcher z'n best deed....

Precies hetzelfde dus... even proberen om eronderuit te komen, dan toegeven en daarna is het gewoon geen probleem meer.

Juustem! Het is soms moeilijk om jezelf in te houden....

Ze heeft dus wat geleerd. Als jij niet toegeeft.... zal zij steeds volgzamer worden.
Dit is de basis voor de rest van haar leven hoor... je hebt daar altijd flink plezier van.

Interessant Esther... het gaat dus niet zozeer om dat briesen, maar de ontspanning.
Als jij zeker weet dat briesen bij haar ontspanning is... kun je het proberen!
Waarom niet? Kwestie van goed kijken of er idd. ontspanning is! Indien ja: Yes.
Eh... mooi!

van lennep schreef op woensdag 21 april 2010, 15:09:


Ik denk het niet. Je kunt jezelf aanleren om te lachen, maar vrolijk word je er niet van,

Daarover was en is mijn mening: je vraagt een commando, geen gevoel. Jij kunt ook je schouders naar achteren doen zonder trots te worden.

Zodra mijn paard briest, beloon ik hem, dat wel. Want ik wil dat hij weet dat ik het waardeer dat hij zich ontspant. Maar dat is iets anders dan het omdraaien en op cue zetten. Dat vind ik eigenlijk ... typisch amerikaans. De maakbaarheid van ALLES zeg maar, inclusief feelings, bleh.

van lennep schreef op woensdag 21 april 2010, 15:09:


Super, wat je doet en hoe het gaat!


Boeiende vraag. Ik weet het niet zeker, of een paard dat je op commando laat briesen (eens je dat getraind hebt), als reactie daarop eerder zal ontspannen dan zónder dat. Ik vermoed van wel.

Bij "hoofd laag" zijn er directe fysieke gevolgen van die hoofdhouding. Bij briesen weet ik dat niet. Maar zelfs als er geen directe fysieke gevolgen zijn, dan nog kan ik me voorstellen dat het tóch ontspannend werkt. Al was het maar omdat briesen op zich prettig is om te doen (denk ik) en omdat het een 'click' en een beloning oplevert. Elke verdiende beloning werkt ontspannend.

Maar je kunt dat alleen vragen als het paard niet (langer) érrug gespannen is, lijkt mij. Want een té bang paard zal niet geïnteresseerd zijn in het verdienen van een hapje door te briesen op commando. Tenzij je het zó traint dat de reactie op jouw bries-signaal voor het paard een automatisme wordt, dus dat-ie 't al doet voordat-ie er überhaupt over nádenkt.

Bij Fálki (en andere paarden) click en beloon ik ook voor ontspanning, bij angst. Meestal is dat bij Fálki niet nodig omdat hij wel in 1x - na enige aarzeling - mijn vraag "raak aan" durft op te volgen. Maar bij iets echt héél engs, zoals laatst met een grote graafmachine met een bewegende grijparm en de moter draaiend, dan wel. Ik kijk dan niet specifiek naar hoofd laag of briesen of een ander heel specifiek iets; ik kijk naar het totaalbeeld van hoe bang hij net nog was, en hoeveel meer ontspannen op het moment dat ik click. Dat kan een zucht zijn (geen 'snurk'). Of knieën die net nog letterlijk klapperden maar nu niet meer. Of mij aankijken ipv naar dat monster kijken. Of ik vraag met een armsinaal "kom vlak bij mij staan" als ik iets dichterbij het monster sta dan hij (rijdend gaat dat niet op natuurlijk ). En dan click en beloon ik wanneer hij daadwerkelijk komt en bij me gaat staan.

Karen

Christel Provaas schreef op woensdag 21 april 2010, 20:28:


LOL, moet meteen aan Ratelband denken; hoewel die niet Amerikaans is. Tsjákka!!


Karen

Christel Provaas schreef op woensdag 21 april 2010, 20:28:


Ja ik heb over de deze toch ook even nagedacht en sluit me hierbij aan. Het lijkt me logisch het te belonen, maar niet om het op cue te willen zetten, want dan mist het zijn effect nl. het uit zichzelf laten weten dat ze ontspannen zijn geraakt.
Piet?

Marlies Sanders schreef op zondag 14 maart 2010, 9:04:


Klopt, ik geniet ook al een tijdje lang mee van alle berichtjes!

Cindy Helms schreef op woensdag 21 april 2010, 21:12:


Ik ken paarden die uren aan een stuk briesen en toch zéér opgewonden zijn . Laten we aansluiten ?

Er wordt wat afgemooit hiero!

De relatie met Namkje is er wel , maar is nog niet stevig of zo.
Vandaag Maike weer even in de bak gezet , hij wou zo graag even rollen in het zand , en Namkje jaagt hem zowat de afrastering door.
Dat doet pijn , echt!

Het briessen wat Namkje liet zien was duidelijk hehe , ik kan me ontspannen.
Gezien haar hals een halve meter lager gedragen werd daarna.

Weet je wat mij enorm verbaast?
Ze loopt hele stukken rechtuit , gewoon de weg volgen , en ik zit met mijn armen over mekaar. Ze wijkt nog geregeld af van de ideale lijn , maar zomaar hele stukken rechtuit zonder enige correctie???
Ik vind dat erg knap , maar snap niet hoe het werkt.
Hoe kan ze dat nou?of is dat normaal?

Gr Esther

Christel Provaas schreef op woensdag 21 april 2010, 20:26:


Yep , je hebt helemaal gelijk! Is ook zo.

Ja maar , hoofd laag Geeft dat gevoel , alhoewel.....Ik laat Namkje wel eens grazen als ze compleet over de rooie is gegaan , maar daar wordt ze echt niet rustiger van!
Ze zit dan nijdig een paar happen gras te trekken , hop hoofd omhoog , rondje rennen , en weer een paar nijdige happen. Dit houdt ze erg lang vol...

Gr Esther

Christel Provaas schreef op woensdag 21 april 2010, 20:28:


Hihi , weet je wat mijn automatische reactie was...meebriessen
Niet eens exen....Maar ik zal er proberen aan te denken om haar daarvoor te belonen.
Thanks voor het meedenken!

Gr Esther

Nu Esther, het lijkt me dat zij gewoon op haar eigen vier benen loopt!
Als je normaal gesproken een paard loslaat moet hij/zij toch wel in het eigen spoor kunnen lopen. Enne... er is natuurlijk altijd een denkbeeldige 'steun' vanaf de berm of zo... Dat is wat ik denk. Want probeer maar eens een rechte lijn over een weiland (en dan dus niet vlakbij de afrastering hé?) te rijden... zonder dat je haar bewust stuurt. Kijk naar 1 specifiek paaltje en blijf daarnaar kijken. De meeste paarden gaan slingeren.
Wat ik ook merk van niet zo ervaren paarden, zoals Catcher natuurlijk ook nog niet is.... plotseling links- of rechtsaf slaan...
Of zoals een tijdje geleden... zowaar ineens een haflingerhengst aan een prikpaaltje!! Wauw.... nou, ruiter vergeten en Catcher stond ernaast! Leuk!!! Typisch jonge onervaren paarden gedrag.
Later verdwijnen dat soort dingen weer. Als je Catcher op een rechte weg zet en loslaat, loopt ie ook kaarsrecht hoor. Oh ja... en nog precies in het midden ook.....
Denk dat ze onbewust steun hebben van de asfaltranden.

Het hoeft ook niet op cue.
Je wil niet weten hoe vaak ik Namkje gewoon beloon zonder dat ik het ooit op cue ga zetten , maar gewoon omdat ik haar op dat moment echt goed vind in wat ze doet. Ik ga ervan uit dat de bridge het moment wel markeert waarvoor ik bridge , maar soms is het bv omdat ze zomaar 200 meter doorloopt , rechtuit , zonder dat ik haar stuur of corrigeer...en daarom moet ik de ib weer gaan introduceren......

Ik denk dat je gelijk hebt Karin.
Hoofd laag op commando lijkt mij ook logischer dat dat het kalm gevoel sneller opwekt dan het briesen op commando. Waarom weet ik niet zo goed , gewoon gevoel.

Gr Esther

Wil schreef op woensdag 21 april 2010, 23:13:


mmm , zou ook kunnen...
Ik zit er nog even goed over na te denken , en ik denk dat ik weet waarneer ze afwijkt van de ideale lijn.
Als ze wel op de ideale lijn blijft lopen , heeft ze een open focus , in de verte , zowel links als rechts. Ze beweegt ook haar hoofd iets naar links en naar rechts dan.
Ze wijkt af van de lijn als iets dichter in de buurt haar aandacht trekt.

Echt lachen is het als ik in de bak hardop zeg dat ik NU! recht over de A/C lijn loop.

Gr Esther

van lennep schreef op woensdag 21 april 2010, 23:24:


Vergeet ook de invloed van de ruiter niet!