Yvette Moleman schreef op maandag 3 mei 2010, 17:09:


Dat ging over april.
De nachttemperaturen zijn nu weer boven 5 graden, dus gras groeit lekker door en verbruikt zo de suikers. (simpel gesteld)

Oké, dus waar je goed op moet letten, bij 24/7 weidegang het jaar door, is de nachttemperatuur volgend op een zonnige dag met temperaturen boven het vriespunt?
Als de temperatuur de nacht die op deze zonnige dag volgt onder de 5 graden uitkomt zit er in prinicpe de volgende dag meer suiker in het gras door de genoemde dissimilatie? En heb je dus theoretisch gezien een grotere kans op hoefbevangheid en insulineresistentie.
Ik snap het juist?
(Goede tip om dit mee te nemen naar de nieuwe wei voor Tink!! (Daar zal ze namelijk 24/7, 365 dagen per jaar buiten lopen en hier dus ook mee te maken kunnen krijgen.))

Yvette Moleman schreef op maandag 3 mei 2010, 18:12:


Je snapt het, grotere kans op hoefbevangenheid ja, insulineresistentie heeft daar weer niets mee te maken.

Als je er meer over wilt lezen

http://www.safergrass.org/articles/index.html

Yvette Moleman schreef op maandag 3 mei 2010, 18:12:


Onder invloed van zonlicht vormt gras het suiker fructaan, wat weer gebruikt wordt om van te groeien. Met name in het voor- en najaar – wanneer het gras véél zonlicht krijgt maar wanneer het eigenlijk nog te koud is om te groeien (of omdat de plant te weinig voedingsstoffen of water krijgt) kan gras véél fructaan vormen, wat de plant niet meteen kan gebruiken. Dit wordt in de plant opgeslagen en door de grazende pony opgenomen. Daarom zie je juist dán veel hoefbevangenheid.
In het verleden werd aangenomen dat hoefbevangenheid vooral werd veroorzaakt door (te) hoge concentraties eiwitten in vers gras, maar na nieuwe wetenschappelijke onderzoeken is juist het fructaangehalte als echte boosdoener vast komen staan.

Ff gegoogled, weet nu gelijk wat het is!
En voor wie dat ook nog niet wist, bij deze.

Maar om dan op het onderwerp terug te komen: dan begrijp ik dus goed, dat door de strengere winters de afgelopen 2 jaar het fructaan gehalte in het gras hoger moet zijn geweest dan de jaren ervoor? (Ook dit is vrij nieuw voor mij allemaal.... )
En dat zou dan ook gelijk de meerdere gevallen van hoefbevangenheid kunnen verklaren, toch?!
En dat houdt ook in, dat als je een paard hebt met chronische hoefbevangeheid of een insulineresistentie, je deze dus met een vrij gerust hart buiten de gevaren periodes de hele dag kan grazen, of niet?

Isabel van der Made schreef op maandag 3 mei 2010, 18:21:


M.i. heeft insuline resistentie daar juist alles mee te maken; zowel met fructaangehaltes (snelle koolhydraten), als met (de kans op) hoefbevangenheid.
Zie bijv. http://www.safergrass.org/articles/ircushing.html

Karen

Isabel van der Made schreef op maandag 3 mei 2010, 17:21:

Hier (midden limburg) nacht van zondag 2 mei -0 graden, nacht van maandag 3 mei -0
Gras groeit pas bij temperaturen boven +9 graden, kruiden bij +5

Nils en Olly
Hoe meer je leert, hoe meer je beseft, dat je
weinig weet

Nils Vellinga schreef op dinsdag 4 mei 2010, 22:33:


Hangt ook van de grassoort af, inderdaad. Ik weet niet waar jij zo stellig op baseert dat het boven de 9 graden moet zijn.

Karen Koomans schreef op maandag 3 mei 2010, 18:29:


Deze link is beter (want uitgebreider en NL-talig):
http://www.gezondheidvanmijnpaard.nl/index.php?content=285

Karen

bron: http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?sid=&f=11&t=1286766
en www.thehorse.com

Waarom kiezen sommige paarden voor lang gras en andere paarden voor kort gras? Volgens een Frans onderzoek is dat afhankelijk van de kwaliteit en de voedingswaarde van het gras. Het onderzoek werd gepresenteerd tijdens de 2010 Equine Research Day in Parijs, waar door onderzoekers werd verklaard dat paarden eerder geneigd zijn om voor lang gras te kiezen als de bodem waar het gras uitgroeit van goede kwaliteit is, maar de inname van voedingsstoffen met in het bijzonder proteïne is nog belangrijker.

“Paarden lijken in staat te zijn om hun voedselinname aan te passen aan hun behoeftes. Zij grazen dan bijvoorbeeld langer, korter, sneller of langzamer. Ook de locatie van het gras dat ze opeten lijkt hier verband mee te hebben. Deze behoeftes zijn afhankelijk van de kwaliteit en het voorhanden zijn van wat de weide te bieden heeft aan voedingsstoffen.”, aan het woord is professor Géraldine Fleurance. Zij is hoofdonderzoekster aan het Franse Horse and Equitation Instituut en het Nationaal Intiteut voor Agricultuur onderzoek (INRA).

Tijdens het onderzoek werden aan tweejarige merries diverse stukken gras aangeboden. Deze stukken gras, van een bepaalde grote, waren inclusief 10 centimeter ondergrond vers van het oorspronkelijke weiland afgehaald. In één experiment kregen de paarden gelijkwaardig gras aangeboden. Het enige verschil was de lengte van het gras. In het tweede experiment kregen de paarden de keuze uit lang gras van slechte kwaliteit, gemiddeld lang gras van gemiddelde kwaliteit en kort gras van goede kwaliteit.

De keuze van de paarden was, volgens Fleurance, afhankelijk van de voedingswaarde. “Bij het eerste experiment was de proteïnewaarde ongelimiteerd. Paarden kozen voor het langere gras waardoor het gras sneller werd verteerd. Bij het tweede experiment kozen de paarden om hun proteïne inname te maximaliseren en gingen voor het kortere gras toen de proteïne toename bij het langere gras minder werd.”

“De paarden besteedden zeventig procent van de graasperiode aan het korte gras. Daarbij was het malen van het gras met 45 procent minder alvorens het werd door geslikt. Op deze manier maximaliseerden de paarden inname van proteïne waarbij er zo min mogelijk energie werd verspild.”, aldus Fleurance.

“Het korte gras biedt op deze manier wel meer proteïne, maar de netto energie die eruit te halen valt, in vergelijking met het langere gras is korter. De paarden wisselen daarom misschien kort en lang gras af om de proteïne en energie-inname af te wisselen.”

Vorige week had ik mijn paarden op een vers stuk gezet voor wat uurtjes om te bezuinigen met hooi zodat we rondkomen tot de zomer. Eentje is een eczeempaard en chronisch hoefbevangen en we kregen onmiddelijk het resultaat. De volgende dagen hebben we ze gescheiden en haar niet meer mee laten grazen. Haar magnesium krijgt ze van haar baasje in regelmatige tijden. Gisteren was er al bijna niets meer te merken oef. Mia culpa , ik zal hier dus moeten rekening mee leren houden want mijn paarden zijn gelukkig tegen alles bestand.
grtjes

Kan iemand me vertellen hoe het precies zit met het fructaan ivm zeer korte wei in verhouding tot wei met langer gras ?
Er wordt altijd gezegd dat op een kort gegeten wei het gras veel fructaan bevat ( omdat het niet kan groeien ) en dat langer gras dus minder fructaan bevat.
Maar hoe zit dat dan in verhouding ?
Ik bedoel, van langer gras eten ze veel meer.
Dus is het nu zo dat als een paard eet van 1 m2 super kort gras hij net zoveel fructaan binnen krijgt als van 1 m2 lang gras ?
Of bevat het gras van de korte wei weliswaar meer fructaan , maar omdat de paarden daar veel minder gras eten --> krijgen ze toch minder fructaan binnen dan op een wei met langer, minder fructaanrijk gras ???

Mariss schreef op woensdag 5 mei 2010, 21:25:


Hoi Mariss, in lang gras zit uiteraard ook fructaan. Alleen is dit verdeeld over een hele lange stengel. Het gras heeft dus fructaan 'verbruikt' om te groeien....
Dus: het paard eet hetzelfde, alleen toevallig lange stengels... in verhouding krijgt ie dus minder fructaan binnen als dat hij kort gras zou eten, want in dat korte stukje gras zit net zoveel fructaan. Meer korte stukjes: meer fructaan.

Van langer gras eten ze, verhoudingsgewijs, dus minder aan fructaan. Ze zijn immers eerder 'vol'? Hihi... hoop dat het zo wat duidelijker is.
Lastige materie he?

Groetjes,

Wil.

Mariss schreef op woensdag 5 mei 2010, 21:25:



Moeilijke reken sommen maar zo is het wel ongeveer.
Bekijk het anders dan; 1 kg kort gras bevat meer fruktaan, dan 1 kg lang gras?
@Isabel,
Ik kan die artikelen nooit terug vinden
Maar elke landbouwer kan het jou vertellen. als ik het nog tegen kom zal ik het alsnog plaatsen.

Nils en Olly
Hoe meer je leert, hoe meer je beseft, dat je
weinig weet

PS.
Kwam ik nog tegen, zodra het gras vrucht gaat zetten (dus stengels krijgt, met aren) gaat juist in die stengel de fruktaan naar de aren en die eten paarden dan het eerst, als snoepgoed vanwege de fruktaan-suikers
Het blad bevat het "minste" fruktaan (NSC) ?

Nils en Olly
Hoe meer je leert, hoe meer je beseft, dat je
weinig weet

Nils Vellinga schreef op donderdag 6 mei 2010, 0:09:


Ja, volgens mij is dat zo. Daarom maai ik nu lang (berm)gras af voor mijn paarden, niet dichtbij de grond maar juist alleen de "toppen". Dan maai je relatief veel blad en weinig stengel (totdat de stengels met aren verder gegroeid zijn dan nu, dán steken die juist weer boven het blad uit... ).

Karen