Ik vind de reactie van bitloos paardrijden wel goed opgebouwd.
De eerste bitloze ervaring met een halster is goed, maar niet als je dit dan veralgemeend naar alle bitloze optomingen. Een gewoon halster is niet geschikt om dagelijks bitloos te gaan rijden.

Wat een raar verhaal inderdaad. Schuurplekken door het rijden met een halster. Wat moet ze aan de teugels hebben getrokken om dat te bereiken
gr. jean

Jean Mclean schreef op dinsdag 15 november 2011, 9:53:

Jean Mclean schreef op dinsdag 15 november 2011, 9:53:


Kun je nagaan wat er IN zn mond gebeurt dan met bit

Suzanne Graauw schreef op dinsdag 15 november 2011, 14:22:


Jemig, hoe hard heb je dan getrokken?
Dat ze zich niet schaamt....

Monique Meijer schreef op dinsdag 15 november 2011, 15:19:


Wat er IN een mond gebeurt met bit als er loeihard getrokken wordt, daarvan heb ik het levende bewijs in mijn weiland lopen. Liltje had littekens in de mond en open liggend tandvlees. En dan deed ze ook nog automatisch haar mond open als ik haar een halster aan wilde doen. Voordat ik haar eindelijk aan het verstand gebracht had dat een bosal NIET in de mond hoeft... Een overtuigd bitrijder zou dit denk ik zien als "het bewijs" dat Liltje liever met bit gereden wilde worden.

Volgens mij hebben veel mensen niet eens door hoeveel druk ze uitoefenen. Ik heb bijvoorbeeld bij mijn buurvrouw gezien dat ze niet eens in stap op Liltje kon blijven zitten als ze de teugels van mij moest laten doorhangen, alle bewoog aan haar, ze was steeds op zoek naar "steun". Ze kon ook alleen lichtrijden als ze de teugels strak had, met een doorhangende teugel kwam ze gewoon niet uit het zadel.

Monique

Monique Meijer schreef op dinsdag 15 november 2011, 15:19:


Dat ze blijkbaar nooit gecorrigeerd is geworden door lesgevers....

Ik vind vooral "jemig" dat zo'n verhaal (een "column" als literaire vorm wil ik het niet eens noemen) "is genomineerd voor de juryprijs!", daarnaast een publieksprijs kan verdienen en nog een bundel stemmen krijgt ook.
Dat zegt, denk ik, veel over (de doelgroep van) horses.nl
Perceptie, perceptie... het doet mij denken aan sportvissers die menen dat ze visvriendelijk bezig zijn.

Jep, een onafhankelijke zit is vaak ver te zoeken. Die teugels zijn er om je aan vast te houden.... in zo'n geval dan. Toen ik als klein meisje rijles kreeg op een manege in de Achterhoek kreeg je in elke les gymnastiek te paard. Knoop in de teugels, beugels over de schoft en dan in stap en draf oefeningen doen voor je evenwicht, 2 benen aan 1 kant en dan armen opzij, lijf zijwaarts draaien etc. Heb dat daarna echt nooit meer op maneges gezien. Denk echt dat veel mensen niet eens kunnen lichtrijden bv. zonder teugels/dat handvat strak in hun handen.

Ik snap niet dat er mensen zijn die hiervoor als het ware "applaudiseren" (getuige de 269 "likes" die de column inmiddels heeft.
Dat mens heeft dit verhaaltje òf uit d'r grote duim gezogen òf ze is een zeer gewelddadige, meedogenloze ruiter dat ze die zogenaamde schaafwond voor mekaar krijgt ("tewijl haar paard zo heerlijk nageeflijk liep? ).

Maar ala, ze is docent aan de HAS Den Bosch en ze had een oproepje gedaan op Twitter om vooral maar op haar column te stemmen.

Gelukkig stijgen de "don't likes" inmiddels ook behoorlijk (nu 149). Dus voor wie het nog niet gedaan heeft: op de duim naar beneden klikken graag~

Martina schreef op dinsdag 15 november 2011, 16:10:


Zo heb ik ook leren rijden inderdaad. We moesten eerst leren ZITTEN, zonder de teugels vast te houden. Balans vinden en een onafhankelijk zit ontwikkelen. Die oefeningen hielpen daar geweldig bij. Lichtrijden en galopperen mochten we pas wanneer we konden zitten en met stille handen de teugels konden vasthouden. Maar àls we dan konden zitten, dan konden we dat ook werkelijk, dan zag je ook maar zelden een ruiter van een paard vallen.
Een basis waar ik altijd nog erg blij mee ben.

Tegenwoordig leert men niet meer te zitten, ze moeten meteen gaan sta-zit-sta-zitten, wat dus ook geen lichtrijden mag heten, want dat het is het niet, het is dan ook echt sta-zit-sta-zit wat ze doen. En inderdaad, balans en steun zoeken bij en met de teugels, met volle gewicht staan en ophijsen via de beugels, etc.
Wat ze tegenwoordig wèl goed leren, is schoppen, trekken en met de zweep meppen. "Pak 'm maar aan en leer 'm maar wie de baas is."