Piet schreef op zaterdag 31 december 2011, 12:28:


Klopt, weinig paardennieuws van deze kant. De hobby vervaagd helaas wat, maar er komt ook veel leuks voor in de plaats. Zo is het leven.


Ik zie het liever andersom. Als ik zijn angst oplos, blijft ie vanzelf wel liggen. Waarom zou je accepteren dat je hond bang is? Hartstikke handig voor mij als mens als hij blijft liggen, maar de hond schiet er geen fluit mee op, die is nog net zo bang.
Bovendien bouwt spanning zich op door angst. Het ligt erg aan je ras welk gedrag ze dan gaan vertonen, onze mechelaar springt tegen ons op en hapt ons. Niet te zuinig hoor, ik was goed blauw.

Voorbeeldje: als hij los liep vertoonde hij het opspring en hap gedrag. Mijn oplossing was om hem te laten zitten, wachten en vrij geven in een voorwaardse beweging. Positief gedrag vragen wat je belonen kan.
Doet ie prima, hij laat het gewenste gedrag allemaal zien en hij beheerst zich even. Maar de onderliggende spanning (in zijn geval angst doordat hij de situatie niet aankan) blijft, en bouwt zich door de gevraagde beheersing nog meer op, waardoor hij even later weer tegen ons opspringt.
Nu we meer weten over waarom hij dit gedrag vertoont (angst), lossen we het anders op. Komt hij op ons afrennen, strooien we wat koekjes. Hij moet (en wil, dus geen zelfbeheersing nodig) deze gaan zoeken, waardoor hij zich concentreerd op zijn zintuigen. Heeft hij de koekjes gevonden is de spanning wat afgevloeid, heeft hij wat meer zelfvertrouwen en duurt het langer voordat hij weer op het punt komt dat hij intern geen andere keuze meer heeft dan op te springen.
Het heeft ons een maand of 4 gekost om op ons dieptepunt te komen met hem. We pakken dit nu een ruime maand zo aan en van 20 keer koekjes strooien tijdens de eerste wandelingen, hoeven we nu nog maar een enkele keer koekjes te strooien.
Dit voorbeeld is een onderdeel uit een uitgebreid plan om het gehele probleem aan te pakken. Oscar had al maanden in mijn bijzijn niet meer geslapen. Altijd was hij allert en ik werd daar gek van. Nu ligt hij, met alle knallen buiten, naast me te slapen. Dat is vanzelf gekomen, doordat we de oorzaak aan zijn gaan pakken.

Mijn les hieruit is: het gaat niet om wát hij doet, het gaat om waarom hij het doet.

Vooral bij een mechelaar die hapt (bijt, maar zonder doorbijten), krijg je nogal wat reactie. We zaten echt op het randje met hem, hadden we geen goede hulp gekregen, dan had hij echt gaan bijten. Want ik geef ruiterlijk toe, we deden het goed fout bij hem, met alle liefde en goede bedoelingen. Niet omdat ik keihard of bruut was, ik heb alles positief op proberen te lossen. Met de clicker, met positief gedrag vragen en belonen enz. Maar doordat we niet doorhadden dat de beheersing die we van hem vroegen het alleen maar erger maakte.


Dat denk ik dus niet. Niet bij elke oorzaak.

Ik bedoel dit hele verhaal overigens algemeen hoor. Ik heb geen idee hoe of wat met de hond uit dit topic die bang is voor onweer. En ik zeg ook niet dat jou methode niet werkt, ik ben er van overtuigd dat het wel werkt. Het enige wat ik zeg is let alsjeblieft op dat je de angst inderdaad weg traint en niet onderdrukt door beheersing te vragen. Want zoals ik al zei, ik vind niet dat de hond bang mag zijn als ie maar blijft liggen. Ik wil een hond die niet bang is en daardoor rustig ligt.

Groetjes Karin

Goed stuk, Karin. Ik herken mijn snel op te fokken spanjaard erin. Dan helpt het niet om hoofd laag te vragen, het maakt het erger. Hij is nl al opgefokt en moet dan ook nog iets voor hem onlogisch doen. Rustige energie uitsturen en groeien als een rots in de branding helpt beter om de opgefoktheid te beteugelen en het leiderschap te definiëren en misschien gaat het hoofd dan ook nog vanzelf omlaag (wat ik bijzaak zou vinden).

Piet heeft een ander uitgangspunt dan jij. Piet wil dat de hond gaat liggen op jouw verzoek. Jij wil dat de hond geen angst heeft. Het een is een oefening, het ander is gedragsvorming. Twee totaal verschillende en eigenlijk niet vergelijkbare zaken.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •