rini schreef :
> Negeren, maar ze mag wel naast me komen zitten (ze mag op de bank
).
> Ik doe gewoon m'n dagelijkse dingen.
> Tegen de avond kwamen m'n 2 kleinkids dus afleiding genoeg ook voor Mika.
> Nu is Mika 'n hondje dat maar 'n hele kleine prikkel nodig heeft om
> afgeleid te zijn, ik kan haar aandacht niet lang vasthouden. Dus afleiden
> en leuke dingen doen tijdens die knallen onmogelijk. Maar misschien doe ik
> het wel verkeerd.
Egon, Piet, Karin en Letje komen met goede tips. Maar wat ik er tevens aan wil toevoegen; het gaat ook om de energie waarmee je 'erin' staat. Dat is wat zo'n dier leest, en dat gaat verder dan lichaamstaal alleen.
Ik heb het gisteren nog met mijn jonge merrie Alegría lopen uitproberen tijdens het overbrengen:
Met een 'blanco mind' (van mij dus) stapt ze zó de plassen door, gaat ze voorop etc.
Op een gegeven moment ben ik me gaan voorstellen dat er ergens een veld-spook zat en zij ging gelijk op de rem, onzeker lopen en snorken he. Ik heb er geen woord erover gesproken. Het viel gewoonweg op en we hebben er daarna hardop om lopen lachen hoe je dus je paard kunt beïnvloeden.
Zelfde met de dierenarts; sommige pensionners maken zich al druk voordat hij er überhaupt is (en dan heb ik het over iets simpels als een inenting). Resultaat: een onhandelbaar paard dat zich niet laat enten. Wij erbij, blanco, hop, prik gaat erin.
Nog een over energie-overdracht: gisteravond was er een programma op TV, iets met operaties, waarbij Jack zat te gruwelen op de bank en hij uitte zich door zo'n krampachtige gadverdarrie-achtige geluiden te maken. Onze hond ging hélemaal in de pia-modus, kroop naar hem toe, janken, onderdanig, alsof er godweetwat aan de hand was.
Als je zo'n angstige hond bij je op de bank roept, het gedrag aandacht geeft ; 'is niks, kom maar hier, ik aai je wel' beloon je dit gedrag onbewust. De een is daar natuurlijk gevoeliger voor dan de ander.
Nieuws
