Spirithorses schreef op maandag 2 januari 2012, 15:26

Ik riep haar niet op de bank Pien, ze heeft altijd haar eigen plekje en dekentje in 'n hoekje van de bank.
Alleen nu kwam ze af en toe tegen me aanzitten, als ik aan het lezen of tv aan het kijken was. Ik zei dan wel bv hoi Mika en las of keek verder.
Ofschoon ik voor mijn gevoel zo normaal mogelijk deed omdat ik weet dat je met aai beloning het gedrag beloont, kan het best zijn dat ik onbewust toch 'n ander gevoel uitstraal wat zij dan leest. Moeilijk hoor .

Spirithorses schreef op dinsdag 3 januari 2012, 10:00:


De rest van het hele jaar maakt ik et goed,
dan ben ik o zo zoet
Maar volgend jaar dat zul je zien
knal ik in de buurt van Pien

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Spirithorses schreef op dinsdag 3 januari 2012, 10:00:

Frans Veldman schreef op maandag 2 januari 2012, 10:42:


Exposure of flooting blijkt volgens de laatste onderzoeken van de heren gedragsbiologen ook niet de beste oplossing. Belangrijkste risico is het ontstaan van learned helplessness. Omdat het dier het angstaanjagende voorwerp/geluid niet kan ontvluchten, kan het zich volledig afsluiten. Dan lijkt het geknal te tollereren, maar in feite levert het enorme inwendige stress op, die zich later in ander ongewenst gedrag kan uiten of ervoor kan zorgen dat ieder
soortgelijk geluid/voorwerp dit afsluiten tot gevolg heeft en serieuze problemen met zich mee brengt voor verdere training,.

Dan kom ik toch maar weer even met mijn manier.
Geen mogelijkheid tot weglopen, want een dier dat wegloopt is veel lastiger te trainen, 'k wil wel graag dat ie er bij blijft dus.
Knal!!, geen enkele reactie van de begeleider en hoe het dier reageert is in feite niet belangrijk. Zodra je iets van ontspanning ziet, al duurt het een kwartier: klik en beloning.
Weer knal enz. enz. enz. Wordt de reactie minder omdat je sneller ontspanning ziet 2 knallen of een hardere en zo voer je dat op.
Dus niet overladen met ellende waar een dier zich aan moet overgeven óf van dwars door het lint gaat, maar werken met geduld, héle kleine stapjes, met de klik en beloning na de eerst zichtbare ontspanning en als je toch nog te snel gaat, helemaal terug naar waar je begonnen bent .

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Ikke kies in geval van erge stress toch voor overshaduwing.

Flooting of overexposure nooit, om eerder genoemde reden.

Piet, ik ga ook maar even tegen jou in In echte stresssituaties zal het paard niet open staan voor de click en/of voer, mijn inziens.

Nee, ik zou gebruik maken van overshaduwing in combi met het progressief habitueren aan de prikkel. Voorwaarde is, dat het gedrag wat je kiest voor deze techniek zeer goed geconditioneerd is (min of meer reflexmatig wordt uitgevoerd)
Overshaduwen kan bv door hoofd laag te vragen om moment van nadering prikkel (werkt bv bij singeldwang goed. De vraag hoofd laag haalt de focus van het singelen af -vooropgesteld dat lichamelijk niets mis is- )
Bij geval van een nerveus paard was moet bewegen, zou ik kiezen voor een oefening waarbij die beweging uitgevoerd kan worden, maar dan onder controle, zoals bv afwisselend voorwaarts en achterwaarts stappen

De keuze waarbij een paard (of ander dier) mag rennen (om je heen bv) is een minder gelukkige keuze omdat je dan het rennen gaat verbinden aan een naderende prikkel en dat is juist iets wat je niet wil.

Spirithorses schreef op dinsdag 3 januari 2012, 10:00:


Je weet het verschil tussen 'n man en een jongen he??
De prijs van het speelgoed! (In dit geval lees: vuurwerk!)

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.