Pluim! Dat was in elk geval Waardevól!!

Myriam

Ik ben het met Koen eens dat Swedish Hoofschool ernaast zit als het gaat om de ophanging van het hoefbeen. Dat hangt wel degelijk aan de wand dmv de lamellen. Op het moment dat deze lamellen vervormen en geen stevigheid meer bieden gaat het mis. Vanaf dat moment heeft Swed. Hs wel weer gelijk, want als de wand aan de voorkant dan uitsteekt krijg je een hefboomwerking van de hoefwand en scheurt ie telkens opnieuw af. Daarom moet de wand kort gehouden worden zodat deze weer gezond aangroeit.

Pollitt ging daarin nog wat verder, die gaf als suggestie om onder de kroonrand een heel stuk wand eruit te frezen zodat er helemaal geen druk meer zit op de kroonrand waar de nieuwe hoefwand en lamellen geproduceerd worden.

Hier een plaatje van wat er gebeurt (ging over het koelen van een acute HB). Het gekoelde paard daarbij blijven de lamellen intact, het niet gekoelde paard dat ziet eruit alsof je een stuk plastic te lang te heet hebt gestookt en de hele boel vervormd.

?preset=medium

Stevigheid nul en dus geen enkele kracht er meer op uitoefenen, totdat het lichaam herstelt en weer nieuwe stevige lamellen gaat aanmaken en die vooral niet met een wig weer uit elkaar trekken.

Arabesk schreef op vrijdag 4 maart 2016, 10:33:


waarom zegt men: hoefbeen hangt aan de hoefwand? dat is een misnomer. De hoef is een eenheid die bestaat uit heel wat verschillende weefsels die allemaal sterk aan elkaar vast zitten. Niks hangen dus, en ook niet staan op. Het geheel is gemaakt om mee te lopen en een dynamisch geheel. Net als je eigen voeten: 1 geheel, je loopt welliswaar op je botten met een dun zacht laagje tussen de botten met de bodem (huid met wat eelt) maar het geheel maakt toch dat je gerust een lange afstand kan afleggen zonder problemen. Vorm en functie. Heel interessant wat voeten betreft is: de voetzool is bijzonder gevoelig, vergelijkbaar met vingers maar toch kan je lopen zonder je voeten te voelen.

Als de HB verdwijnt door wegnemen van de oorzaak groeit de hoefwand weer opnieuw normaal aan. Knippen van de teen tegen hefboomwerking is natuurlijk mooi maar misschien zou het zonder dat ook gewoon in orde komen. Korthouden van de teen is belangrijk omdat het de pijn vermindert en aangroei vermoedelijk bevordert.


volgens de buigpeestrekkracht theorie zou het hoefbeen dan toch zeker door de zool moeten zakken.


precies

Arabesk schreef op vrijdag 4 maart 2016, 10:33:


Deze hele discussie gaat toch over "vanaf dat moment"?


En dat kan ook best, want een stuk losgescheurd nagel komt nooit weer goed. Dat is dus afgeschreven. Er zit niets anders op dan geduld hebben dat er nieuwe nagel groeit.
Waarom ik hier toch niet met meneer Pollitt in mee ga is omdat het nutteloos stuk afgescheurde nagel tijdelijk nog wel wat bescherming tegen stoten, uitdrogen e.d. kan geven. Maar ik blijf wel steeds het kapotte stuk nagel dermate kort afknippen dat het vooral nergens tegenaan stoot want dat doet AU!
Allemaal geen hoogintelligente gedachten maar gewoon zoals ik mijn eigen afgescheurde nagel ook behandel.


Mooie plaatjes!

Koen Theys schreef op donderdag 3 maart 2016, 23:57:


Hoe de voet eruit ziet heeft alles te maken met de beweging en dat dubbelop wanneer beslagen.


Omdat je al gezegd hebt dat je dezelfde procedure volgt als ik.
Dus waar hebben we het dan over?

Hier nog info uit een andere draad (FB en bokt over hetzelfde onderwerp). De discussie ging over of HB voornamelijk een mechanische oorzaak heeft (Piet) of niet. Mijn reactie:

De onderzoeken van Chris Pollitt zijn hierin zeker een aanrader. Hij heeft de invloed van de diepe buigpees bij HB eigenlijk zo goed als afgeschreven.

Chris Pollitt heeft gekeken naar wat er op microniveau te zien is bij HB en dat is zeer interessant. De lamellen verweken als het ware en verliezen al hun stevigheid. Pollitt heeft in zijn studies waargenomen dat bij HB het enzym MMP geactiveerd wordt op een plek waar het niet nodig is. Overmatige productie van MMP veroorzaakt de karakteristiek laminitis pathologie. Bij de zetmeel overload is ook gebleken dat het gehalte aan D-melkzuur in het bloed een goede indicator is om de mate van HB vast te stellen. Waarschijnlijk veroorzaakt de combinatie van dit melkzuur (geproduceerd door verkeerde bacteriën na zetmeel overload) in combinatie met endotoxines (celresten van deze bacteriën) de problemen bij de lamellen. Antibiotica die deze bacteriën bestrijden voorkomen HB na zetmeel overload, Verder is er een verstoorde bloedtoevoer naar de lamellen waargenomen. Ook is een relatie gevonden tussen de mate van schade die op microscopisch niveau werd waargenomen bij de cellen en de mate van klinische kenmerken van HB. Op het lab zijn ook experimenten gedaan met weefsel uit de hoef. Wanneer gezond weefsel in normale omstandigheden werd geplaatst bleven de lamellen netjes met elkaar verbonden. Wanneer MMP werd toegevoegd was exact het beeld te zien zoals bij HB paarden. Er ontstaat een seperatie van het 'basement' membraan en de basale cellen van epidermal lamellae. Zowel bij de levende paarden als het onderzochte weefsel in het lab. Wat precies de productie van MMP zo opstuwt is nog niet helemaal bekend, maar er zijn duidelijke aanwijzingen voor de gifstoffen die vrijkomen bij zetmeel overload. Duidelijk is wel uit zijn studies dat een mechanische invloed er niet is. Daarmee krijg je de cellen niet uitgerekt, dat gebeurt pas bij een activatie van MMP door verandering in samenstelling van het bloed door verschillende oorzaken; zetmeel, verstoorde hormoonhuishouding, maar met name gifstoffen die verkeerde bacteriën in de darmen beginnen af te scheiden.

Dus wanneer de hoefwand lang uitgroeit en daarmee de witte lijn verbreedt/verzwakt/cellen uitrekt, dat is dus eigenlijk niet waar volgens Pollit?

joop schreef op vrijdag 4 maart 2016, 11:10:


Bij mensen zit het heel anders, wij lopen niet op onze nagel....... Dat het hoefbeen wel degelijk aan de wand hangt blijkt uit het feit dat je hoornschoen en binnenkant niet zomaar kunt scheiden (zie de waanzinnige opstelling die ze gebruikten in Emmeloord om de boel uit elkaar te trekken). Als ze een inkeping hadden gemaakt bij de hielen en dan de wand in horizontale richting eraf hadden getrokken was het veel makkelijker gegaan.

Onder het hoefbeen lopen haarvaten, deze worden afgekneld op het moment dat de lamellen geen sterke binding meer geven en het hoefbeen onderliggende weefsels begint te drukken. Doordat het intern oppervlak van de lamellen zo enorm groot is, heb je een zeer stevige constructie die bestand is tegen krachten die vergelijkbaar zijn met een olifant. Zou het hoefbeen níet aan de hoefwand hangen dan zou de zool gewoon weg geplet worden door de kracht die ontstaat als een massa een bepaalde versnelling krijgt (F = mxa). Een zool is niet gemaakt om het gewicht van het paard te dragen, daarom zie je het ook misgaan als een paard een zwakke binding heeft tussen hoefwand en hoefbeen, dan gaat het gewicht op de zool drukken wat resulteert in gevoelig lopen en soortgelijke ellende.

Daar ben ik het met Pollit volledig eens!
HB door énkel mechanische oorzaak is onmogelijk.
Maar mechanische uitvergroten van de symptomen nádat de verbinding dermale/epidermale laminae is verstoord door ontsteking enz ... (laminitis dus ...) staat voor mij onomstotelijk vast ...

En zoals je schrijft Jantine, in eerste instantie klopt de stelling in het filmpje van
SHS niet ...
Er gaat ook niemand preventief de dorsale hoefwand slopen bij zijn paardje he?
Iets van "hij moest maar eens HB geraken ... "

Nog een ander item wat je aanhaalde van Pollit, nl het resecteren van een stuk hoefwand onder de coronaire band bij ernstig HB heb ik al meerdere keren zelf ook toegepast bij paarden waar ik vrijwel zeker was dat ze zouden gaan ontschoenen.
Wanneer je zo'n 'window' maakt kan meteen ook al het ontstekingsvocht gaan draineren wat enorm pijnverlichtend is en voorkom je volgens mij grotendeels de kans op ontschoenen.
Bewijzen kan ik dit uiteraard niet omdat ik de resultaten niet ken als ik dat niet zou gedaan hebben. Op mijn gecrashte laptop had ik daar hele mooie foto's van. Jammer ...

Koen Theys