Sandra van Bommel schreef op vrijdag 9 april 2010, 10:19:


In principe ben ik het met je eens, behalve dit stuk. Laten slachterijen het toe dat je zelf je paard komt afleveren? Hier in Nederland niet hoor. Hier gelden strenge laad- en losregels (trouwens, de onstabielere kleinere trailers zijn niet per definitie fijner voor paarden...). Afgezien daarvan is transport zeker wel stressvol, in die mate dat zelfs uitgedroogde dieren op lange afstandstransporten vaak niet willen drinken tijdens het transport. Waar is aangetoond dat transport niet stressvol zou zijn? Toevallig heb ik hier voor een literatuuronderzoek naar het drinkgedrag van o.a. paarden tijdens transport wel het een en ander over gelezen...

Mijn ervaring met slachterijen is dat dieren zeker wel weten dat ze 'iets' te wachten staat. Al is het al door de herrie van apparatuur en metaal, stank, geschreeuw van mensen en dieren, de betonnen omgeving. Ik denk niet dat paardenslachterijen daarin verschillen met slachterijen voor runderen, varkens en kippen. En dat worteltje, sorry, maar daar geloof ik echt niet in. Een slachterij is een productiebedrijf, meer niet.

In je theorie kan ik me helemaal vinden, maar je moet de slachterijwereld niet mooier maken dan die is. Al met al denk ik dat met transport en wachttijden op de slachterij (want dieren worden niet meteen geslacht zodra ze binnenkomen) toch zeker wel meer stress oplevert dan het spuitje. Maar meer nog dan dat is het natuurlijk een ethische discussie en willen de meesten gewoon niet dat hun geliefde dier op hun eigen (of andermans) bord eindigt. Dan nemen ze liever een varken want wat niet weet, wat niet deert.

Ik denk dat het beeld Sandra in Zweden schetst de kleine noodslachterijen zijn
vaak bij een kleine slager achter de winkel. Op een heel enkele plek na is dit in Nederland
helemaal niet meer mogelijk. Hier komen ze toch echt in de fabrieken terecht en anders op transport naar Italie. Of zoals wel vaker is gebeurd via de achterdeur toch nog even de handel in om dat hij er toch nog iets beter uitziet als de vleesprijs.

Trouwens het verhaal is niet specifiek voor Belgie hier in Nederland is precies hetzelfde.
Zolang je niet de exacte herkomst van je vlees weet (zoals b.v. vleespakketten van natuurbeheerorganisaties) of in de snackbar komt werk je hier persoonlijk gewoon aan mee.
Als je echt zeker wil zijn en toch vlees wil eten stel ik voor je eigen dieren op te fokken, te slachten en zelf te eten. Alle andere loze opmerkingen van ik vind het zo erg maar maar ik blijf gewoon vlees eten vind ik hypocriet. Maar ik zal wel weer te direct en onredelijk zijn.

Leonieke schreef op vrijdag 9 april 2010, 11:05:

**Dat weet ik niet. In Zweden iig wel.**


**Hier begrijp je mij duidelijk verkeerd.

Dat is nu juist hetgeen wat je tegen moet gaan; die stressvolle lange afstandstransporten. Als je als eigenaar je paard zelf richting slacht brengt, breng je het niet naar een slachthuis tighonderd km verderop, maar dicht bij huis. Daar ga ik tenminste even van uit.

Bedoeling is dus juist het tegengaan van die langeafstandstransporten, die nu worden uitgevoerd omdat er meer vraag dan aanbod is in onze beschaafde kultuur.
Lijkt me dat je als baasje je paard vervoert ri slacht dat het hetzelfde gebeurd als wanneer je hem naar kliniek zou brengen, om maar eens iets te noemen.**

Ik denk dat je nog nooit in een slachthuis hebt gekeken. Er is absoluut geen sprake van herrie, geschreeuw, stank en andere dieren.
In veel slachterijen, vlgs mij ook in nederland, worden de paarden smorgens vroeg gebracht, als alles nog schoon is en er geen andere dieren aanwezig zijn.
Niemand schreeuwt ed. Papieren worden in orde gemaakt en paard wordt gewoon rustig een ruimte binnengeleid, waar het met een slachtpistool wordt afgemaakt.

**Dat het paard beseft wat er gebeurt is onze eigen ingeving. De reacties van het paard zijn in zeer grote mate afhankelijk van hoe de eigenaar zich opsteld. Omdat eigenaars er een handje van hebben om het paard enorm te stressen omdat ze emotioneel zijn op een dergelijk moment, wordt het laatste stukje begeleiding vaak gedaan door iemand van het personeel. En dat is dan echt geen sadist die grof met het paard omgaat. Integendeel. Wil de slachter zijn werk goed kunnen doen, dan is het noodzaak dat het paard rustig en ontspannen is. En dat lukt het beste als het wordt begeleid door iemand die zelf rustig en ontspannen is en voor wie het allemaal niet zoveel voorstelt.
Dan stelt het voor het paard ook niets voor.
Staat de eigenaar er echter bij te beven als een rietje en is hij emotioneel, dan neemt het paard die reactie over. Dat heeft niet te maken met hetgeen hem te wachten staat, maar met de signalen die het van zijn baasje krijgt.**


** Daaruit kan ik opmerken dat je je er niet in hebt verdiept. Hier, en ik weet zeker ook in nederland, (op bokt is daarover ook een discussie nav een excursie naar het slachthuis) is het zo dat het met paarden toch nog even anders toegaat. Zoals gezegt... het transport heb je zelf in de hand door een slachthuis in de buurt te kiezen. Van wachttijden is nauwelijks sprake want ja, de dieren worden wel degelijk meteen als ze van de wagen afkomen naar de slachtplek geleid. En nee.... vele mensen hier hebben er ervaring mee en er was geen sprake van stress bij de dieren. Mits baasje zijn nuchtere verstand houdt of het paard overlaat aan iemand die dat doet.***


**Dat klopt. Dat is ook het hypocriete, denk ik. We laten massaal thuis ons paard inslapen en door de rendak op de wagen gooien en denken dat een hantekeningaktie tegen de grote internationale paardonwaardige transporten iets uithaalt, terwijl de vraag nog altijd groter is dan het nationale aanbod**

muriel schreef op vrijdag 9 april 2010, 11:58:


Nee hoor, het zijn gewoon grote slachthuizen, met aangepaste regels mbt paarden


Uit een topic op bokt inz paardenslacht http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=16&t=1258519&hilit=slachthuis krijg ik het idee dat het in nederland niet per definitie zo is als sommigen denken

Van belgie weet ik weinig vanaf
In je laatste stelling heb je natuurlijk ook gelijk,

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 9 april 2010, 12:05:


Ja, dat begrijp ik wel. Ik bedoelde alleen maar te zeggen dat transport in zo'n mate stressvol is, dat zelfs uitgedroogde dieren na lang transport niet drinken wanneer ze een drinkgelegenheid wordt aangeboden. Dus, transport levert stress op. Als jij andere bronnen hebt dan ben ik zeer geïnteresseerd.


Dat denk jij dan verkeerd. Ik heb vele verschillende slachterijen van binnen gezien, runderslachterijen, pluimveeslachterijen en varkensslachterijen. Ik heb gewerkt met dieren op transport, ik heb gezien hoe ze geladen en gelost werden en hoe ze geslacht werden. Ik heb verschillende manieren van electrisch verdoven gezien (en getest) en ook schietmaskers. Ik heb gewerkt met slachterijpersoneel en weet hoe ze de dieren behandelen. Op deze slachterijen kwam ik voor onderzoek naar dierenwelzijn.
Ik denk dus dat ik genoeg weet over het lawaai en de stank in een slachterij.

In een paardenslachterij ben ik nog nooit geweest, heb zal wellicht iets beter zijn maar hele grote verschillen verwacht ik niet.


Dat klopt, mits de eigenaar erbij mag zijn. Hier in Nederland volgens mij onmogelijk?


Van paardenslachterijen weet ik weinig af, ik zal me er eens in gaan verdiepen. Van de slachterijwereld an sich weet ik aardig wat. En daar gaat het om aantallen en planningen en ja dieren moeten dus in groepen ook wachten op de slachterij. Ik vermoed dat er weleens behoorlijke verschillen kunnen zijn tussen hoe het er in Nederland en in Zweden aan toegaat. Zweden heeft sowieso hogere welzijnseisen voor productiedieren. En misschien zijn kleinere slachterijen waar niet in hoog tempo geslacht hoeft te worden daar nog wel gangbaarder dan hier.

Hier een aardige link (niet schokkend) over verschillende wijze van afscheid nemen van je paard en de werkwijze bij verschillende slachthuizen.

http://users.telenet.be/peter.ryckeboer/artikels/welzijn/afscheid.htm

Of je je paard laat inslapen of laat slachten is ook afhankelijk van de conditie van je paard. Een dier met zwaar kloliek, zware blessure of door ouderdom niet meer stabiel ga je niet meer een trailer in sleuren is mijn mening. Naast het feit dat je beperkt ben in de keuze van medicijngebruik. Ik heb meegemaakt dat een paard in een soort van hangmat 6 weken lang getakeld stond aan het plafond tot toevallig de wachttijd van het medicijngebruik voor het slachten verstreken was.

Ook laat je het niet creperen tot de opgegeven aanlevertijd van het slachthuis neem ik aan. Aangezien mijn paarden juist als zij zich niet goed voelen veel steun bij mij zoeken is het afgeven aan een slachthuis een no go area.

Aangezien wij trouwens onze dieren vanaf geboorte in kuddeverband houden vind ik het ook normaal dat het dier hier in de groep wordt ingeslapen en de andere afscheid kunnen nemen. Sommige van mijn paarden zijn al vanaf de geboorte bijna 20 jaar onafscheidelijk samen. Het op deze manier verscheuren van familie verbanden vindt ik weinig respect tonen naar het dier toe.

De hier geventileerde mening dat een paard dat geslacht wordt geen idee zou hebben wat hem/haar overkomt klopt niet. Dat hij/zij op het ene moment nog een lekker worteltje eet, zonder ook maar enig vermoeden wat hem/haar te gebeuren staat, en het volgende moment dood is, is slechts een idee waarmee men zichzelf gerust stelt. Een bevriende biologische boer die vleesrunderen houdt en het vlees in een winkel aan huis verkoopt, heeft mij verteld dat hij aan het gedrag van de koeien op het moment dat ze worden afgezonderd om naar de slachterij te gaan, merkt dat de koeien al aanvoelen dat ze iets onaangenaams te wachten staat. Hij vermoedt zelfs dat ze hun naderende dood aanvoelen. Deze boer verdient hier al jaren zijn geld mee en er is dus absoluut geen sprake van emoties waaruit de koeien het een en ander zouden kunnen afleiden.

Ik ben het er absoluut mee eens dat het natuurlijk is wanneer een dood dier als voedsel voor andere dieren dient. En, hoewel ik zelf vegetarier ben, zou ik er geen probleem mee hebben als mijn paarden na hun dood zouden worden opgegeten. Toch zal ik er niet voor kiezen ze, wanneer het moment daar is, te laten slachten. Als het even kan, moet een paard in zijn/haar vertrouwde omgeving kunnen sterven in aanwezigheid van kuddegenoten. Voor de kuddegenoten is het onbegrijpelijk wanneer een van hun vertrekt om nooit meer terug te komen, daarom wil ik dat mijn overgebleven paarden even bij het overleden paard kunnen zijn om zich ver van te vergewissen dat hun kuddegenoot dood is. Helaas kan een paard niet op de eigen wei geslacht worden. Daarom voor mijn paarden geen slacht.
Overigens wil ik er ook op wijzen dat de Rendac ook geen begrafenisonderneming is. Het dode paard wordt gewoon verwerkt tot grondstof voor diervoeding. Maak je daarover geen illusies, alles wordt gebruikt, en terwijl de paardeneigenaar betaald om het dier te laten ophalen, is het voor Rendac gewoon een grondstof!

De enige manier om de afschuwelijke transporten van slachtpaarden tegen te gaan, is vegetarier worden. Dan roep je tegelijkertijd de erbarmelijke omstandigheden van dieren in de bioindustrie een halt toe. Gewoon geen dierenleed meer eten

Rox schreef op vrijdag 9 april 2010, 16:46:


Ja, wel een grondstof, maar zeker geen dierenvoeding!
Je hebt 3 categorieën in dierlijk afval en er is maar 1 categorie die herleid wordt tot iets wat als diervoeding mag dienen. (Slachtafval van dieren die gekeurd zijn voor en na hun dood.)
Een paard wordt verwerkt als gevaarlijk afval en kom je hoogstens nog tegen als meel in cement of als de olie waarop die vrachtwagentjes van Rendac rondsnorren.
Dood paard (niet gekeurd voor consumptie) wordt absoluut uit de voedselketen gehouden.

Rox schreef op vrijdag 9 april 2010, 16:46:


en vòòr iedereen veggie is geworden
zijn nog véél meer dieren op dergelijk transport gezet
en daarna zijn er gewoon géén dieren meer
weg ! opgeruimd ! nog meer plek voor nog meer mensen !
yeah ! allemaal veggie.....
dan hoef je zelfs géén paard meer te houden

Peter Donck schreef op vrijdag 9 april 2010, 19:56:


Ja, want iedereen houdt natuurlijk zijn paarden voor de vleesindustrie.

Leonieke schreef op vrijdag 9 april 2010, 20:12:


néé Oen !
paarden houden is nu al onbetaalbaar
je ziet het hier konstant passeren !

Peter Donck schreef op vrijdag 9 april 2010, 20:38:


Ah, op die fiets, zet dat er dan bij.
Maar iedereen vegetariër: never gonna happen! Dus die paardjes kunnen voorlopig lekker in de wei blijven. En meer mensen komen er toch wel. En dan hebben de rijke mensen paarden en de arme mensen verzorgen dan de paarden van de rijke mensen want de rijke mensen hebben wel paarden maar nooit tijd. Net als nu.

Tja 's nog waar ook! Misschien kunnen ze een schietpistool mee in de wei nemen dan! Niks spuit. In de wei en poefff. Is toch niet anders als naar de slager brengen. Dan met een koelwagen ophalen en dan slachten?!

jennet schreef op vrijdag 9 april 2010, 21:30:


Het is hypocriet, ik weet het, want ik eet ook anonieme varkentjes, kippetjes en koetjes ... maar NIEMAND vreet mijn vriend op! NIEMAND!

Hoi Sandra, ik schiet ook niet op je hoor.... denk dat je grotendeels gewoon gelijk hebt.
Ik heb die filmpjes bekeken... afgelopen week al hoe het toegaat op die slachterijen zelf, en dat is gewoon schandalig. Schijnt geen uitzondering te zijn dat er 2, soms zelfs drie schoten nodig zijn voordat zo'n dier eindelijk dood is.
In die tussentijd ligt zo'n dier gewoon te kreperen. En dát is ook niet nodig!