jennet schreef op maandag 3 augustus 2009, 11:14:


Een andere weg inslaan via een afslag is gewoon een onderdeel van de reis. Naar huis gaan is opgeven, dat zou ik niet doen.
Bedenk wel dat we allemaal met die reis bezig zijn. De een heeft al wat meer gelopen dan de ander, maar je reis samen met paarden eindigt pas als je stopt met lopen, want niemand is ooit uitgeleerd.

Piet schreef op maandag 3 augustus 2009, 12:02:


Ja, da's waar!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 3 augustus 2009, 9:49:


plezierig misschien niet
maar wel moedig
erkennen dat je angst hebt om iets te doen, maar toch doorzetten
en tijd nemen

Ellen2 schreef op maandag 3 augustus 2009, 17:59:


Dat is de grootste stap die je neemt, erkennen.
Ooit eens een psychologisch boek gelezen waarin angst heel mooi besproken werd. Angst is een monster, maar als je angst een naam kunt geven verliest hij direct een gedeelte van zijn kracht én macht.
Door jezelf kwetsbaar op te stellen, dus erkennen dat je angstig bent, hoef je je niet groter voor te doen dan je bent. Maar daar is wel moed voor nodig. Vaak worden mensen uit gelachen of schamen ze zich als ze toegeven ergens angstig voor te zijn. We zijn het allemaal, de één voor spinnen, de ander om te vallen etc. etc. Maar het zijn, in mijn ogen, hele sterke mensen die hun angsten onder ogen durven komen en hier aan de slag mee willen. Het monster verliest dan inderdaad zijn kracht én macht.
Alles draait om authenticiteit, dicht bij jezelf blijven. Wat ik zo mooi vind aan paarden, die herkennen én respecteren authenticiteit als geen ander! Ik vind dat heel bijzonder en heb daar diep respect voor. Ik denk dat een mevrouwke of manneke dat in zijn broek poept van angst maar de boel probeert te bedekken met een boel gebrul en groot doen, niet op dat respect hoeft te rekenen. Paarden liegen niet.

Ellen2 schreef op maandag 3 augustus 2009, 17:59:


Als je bang bent van iets en je zet door noem ik dat niet moedig maar roekeloos Als je eerst de oorzaak van je angst wegneemt en DAN doorzet !DAS iet anders

Piet schreef op maandag 3 augustus 2009, 12:02:


Mooi gezegd!
En er zijn zoveel leuke dingen die je met een paard kan doen NAAST het rijden. Ik mag nu bijvoorbeeld een tijd niet rijden om medische redenen, maar ik "dans" met mijn paard, ik ga aan de hand wandelen, ik speel met hem, enz enz... Allemaal heel fijn en de band met hem wordt iedere keer sterker.

Dus... je hoeft ook niet meteen je te schamen of "minder" te voelen omdat je angst hebt om met je paard te rijden! Iedereen kent angsten, het is moedig er aan te werken, de rest moet je je niet aantrekken!

Veel succes met je paardje!!! 't Is een mooitje!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 3 augustus 2009, 20:05:


Angst is eigenlijk niet anders dan bang zijn om controle te verliezen. Zeker bij zoiets -in het begin- onvoorspelbaars als een paard.
Werk dus in zulke kleine stapjes dat je altijd het eindresultaat van dat stapje kunt overzien. Als het paard anders reageert dan je had verwacht, is dat minder erg ,want het zal dan ook maar een kleine reactie zijn.
Door kleine stapjes zoals leiden, een klein wandelingetje maken, ipv ernaast erachter lopen met dubbele teugels, voetballen en andere leuke spelletjes zul je langzaam je paard gaan kennen en weten hoe hij in bepaalde omstandigheden reageert én het paard zal jou leren kennen en het wederzijds vertrouwen zal toenemen. Als je dagelijks probeert om één heel klein dingetje te verbeteren, zul je zien dat wanneer je na een maand achterom kijkt je de eerste gezamelijke stap niet meer kunt vinden, zover is ie weg!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 3 augustus 2009, 9:49:


Ook ik heb eerst 5 mnd naast mijn paard gelopen, met heel veel plezier.
Vroeger veel gereden op traditionele manier en nu wilde ik anders....
Grondwerk gedaan, wandelen langs de weg. Paard eerst goed leren kennen en ik vond het allemaal nog leuk ook. Ook de hoefverzorging zelf doen was nieuw. Ik heb Niek hopelijk nog wel een jaar of 20 dus waarom haasten en er gelijk op gaan zitten. Tijd zat...
Nu rijd ik wel maar nog niet veel. Ik moet hem nog delen met 2 andere ruiters waarvan 1 met nog niet veel ervaring. (Dus als er nog iemand een andere leuke Draver weet.....)Voor mij nog een reden om niet veel te rijden zodat de ander meer tijd krijgt om te leren.
Mijn tijd komt nog wel....En ernaast lopen....ik vind het nog steeds heerlijk hoor.....

Idem reactie naar Piet trouwens !

Idd, er zijn nog veel meer redenen niet te rijden zie hierboven, maar dat houd niet in dat het nooit rijden hoeft te worden....Soms doet tijd ook wonderen.

De meeste mensen die

nadat mijn man mij zowat van mijn pc stampte daarnet gingen we wat batmintonnen in de wei. Paarden zijn dat niet gewend; we zouden wel zien wat hett gaf. Die fluo dingen die in de lucht vlogen en wij dan nog eens met rakket op slaan.
Maar na enkele sec onderzoek van zowel pluimpje als rakket was t wel ok.

Of toch niet ...

Queenie wilde wel heel graag meespelen (wat wij alleen maar aanmoedigden natuurlijk)

Na wat rondjes draaien rond mij begon ze onze gevallen pluimpjes op te rapen en heel even speelde ze zelf voor batminton-net tussen mij en mijn man

Mijn man had zijn fototoestel nog in zijnn broekzak zitten dus dat kwam effe goed uit voor een filmpje.

We hebben hier dus niet op getraind maar paarden vertrouwden hét en ons wel én hun vertrouwen (allee dat van Queenie werd bevestigd door clickertraining, natuurlijk

Was leuk batmintonnen vanavond!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Agenda: workshops en clinics, Clickertraining voor beginners, vanaf
Nov. 09.

Eva Saegerman schreef op dinsdag 4 augustus 2009, 22:02:


Tmoest dus baDmintonnen en raKet zijn; bij deze aangepast

Filmpje :
http://www.youtube.com/watch?v=_wn7WkGcM98