Koen Theys schreef op maandag 7 december 2009, 23:59:


Bedoel je zo iets? Drink er maar geen colaake bij...

http://www.youtube.com/watch?v=XZxL7umkbRo

Maria Delavega schreef op dinsdag 8 december 2009, 18:50:


Nee, Maria, dat bedoelt Koen denk ik helemaal niet met spartaanse huisvesting. Dit is mishandeling, wreed én misdadig!
Niet: als een overstresste kip om je paard heen rennen, toetenboeners (hebben ze die in België ook, doekjes om kindersmoeltjes schoon te vegen) het neusje en het mondje van paardlief afvegen, dekentjes voor slecht weer, voor als het waait, voor als het koud is in jawel .... trendy mode kleurtjes. Heel hard gaan gillen als paardje-lief en kloddertje blubber op de beentjes heeft, supplementjes krijgt voor de poep, voor de plas, voor de vacht ... en dan ook weer voertjes krijgt voor omdat-het-zo-lekker-is, vitaminespuiten en dat soort kul.
Wel: het paard als paard behandelen, lekker met zijn kop in de buitenlucht of het nu regent of niet, zonder dekens en met ruwvoer. Gewoon een niet-lullen-maar-poetsen mentaliteit!

Anja Seijn schreef op dinsdag 8 december 2009, 19:02:


Toetenboeners haha!
Vond de bond-genootschap zo grappig, wou ook even grappig zijn. Maar mijn gevoel voor humor is helaas niet zo ontwikkeld ... of vond de juiste video niet.

Jasmijn Wauters schreef op maandag 7 december 2009, 20:34:


Hier moet ik van wenen...

Anja Seijn schreef op dinsdag 8 december 2009, 19:02:


Dank je wel,ik zou het niet beter kunnen verwoorden.
Even een voorbeeld: Eén van mijn paarden is een camarge-merrie die 13 jaar lang op een ranch heeft gewerkt en daar elke dag (6 van de 7) ritten deed van 5 à 6 uur met telkens een andere ruiter op de rug.
Ik kan je verzekeren dat de tochten daar echt wel het maximum van de paarden vergen.
In ruil daarvoor krijgen de beestjes een leven in kudde, dag en nacht buiten, onbeperkt ruwvoer en verder 'niks'.
Geen getuttel of gedoe,gewoon werken voor de kost.
Dit bedoel ik met 'no nonsens'.
Ditzelfde paard maakt nu bij ons deel uit van het 'therapy-team' zoals wij dit noemen.
Zij is het meest (emotioneel) stabiele,gezondste,van goeie voeten voorziene,levendige paard dat samen met ons werkt.
Veel van onze gasten zijn dan ook heel snel door haar aangetrokken.
Super om te zien.

Koen

Koen Theys schreef op dinsdag 8 december 2009, 19:50:


Mijn paarden werken te weinig, dat geef ik eerlijk toe, maar daar wordt aan gewerkt (door mij dan hé)
Maar als ik ze hier zie ... ja, dan snap ik je verhaal helemaal! Ik ben gek op mijn dieren, maar dat gedoe met vlechtjes, poetsen en gefrunnik, dat is aan mij niet besteedt. Eerlijk gezegd doe ik niets, behalve dan een rasp over de hoeven halen zo nu en dan. Ik zie ze meerdere keren per dag en dan kijk je naar ze, je ziet of ze wat mankeren ... bij mij (afkloppen) mankeren ze niets, nada, noppes. Ze zijn levendig, van jong tot wat ouder, heldere ogen, prachtige vacht, gezonde benen en voeten ...
Ik kom ook wel op andere fora, als ik zie wat mensen met hun paard uitspoken, wat voor dieeten ze verzinnen, wat voor middeltjes ze wel niet proberen en die paarden zijn altijd ziek of onderweg. Ik heb er twee die kwamen qua gezondheid van héél ver, je zou ze nu moeten zien. Mijn recept? Paard Natuurlijk! Ik heb het hier geleerd en wat ben ik er nog iedere dag blij mee!

Koen Theys schreef op dinsdag 8 december 2009, 19:50:


Zeg Koen, die ranch, was dat niet toevallig 'La Manade de Collarmont' in Wallonië?

Wat mooi hoe dat je dat sterke karakter van je Camargue-merrie omschrijft, het is één van de type paarden waar ik die communicatie ook het sterkst in opmerk. Zij zijn slimmer met bepaalde zaken, merken sneller dingen op, zijn moediger en diegene die ik ken hebben ook een mooie bouw.

Haha, de paarden van het wilde water ... echt mooi! Ik ken er niet veel die er eentje hebben, ik ken er eigenlijk maar één en één waar ik van heb horen zeggen (u dus).

Groeten