Elzaliene Proost schreef op dinsdag 15 december 2009, 20:00:


idem florke ,kindje is bagage en ja hoor stokje word al gebruikt om TE TIKKEN !!!

Frans Veldman schreef op dinsdag 15 december 2009, 14:02:


Afgelopen zondag hebben we een lezing over voeding aangeboden gekregen door de Haflinger vereniging.
Die, jawel- gegeven werd door een verdeler van PAarden VOer
Al in het begin zo ongeveer zei hij
"goed voor ons, maar niet voor de paarden!"
In de hele bespreking van het darmgestel, kwam zijn uitleg nadrukkelijk op de nadelen van ander voer, anders als gras en hooi!
Hij heeft niet letterlijk gezegt dat PV niet zo goed was, maar duidelijk uitgelegt dat gras/hooi beter was voor het paard.
Eerlijke lezing, prettig- duidelijk uitgelegt en toegelicht.
Een aanrader voor elke paarden houder!

Nils en Olly

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 15 december 2009, 21:43:


Dat 't kindje passagiert staat ook op den uitleg naast het filmpje... Maar ik heb al mottiger filmpjes gezien

Marianne

marianne laenen schreef op dinsdag 15 december 2009, 22:18:


Super lief Welshje, maar kindje van 3(!). Ik vind dat doodeng, pony's zijn geen speelgoed!

e m kraak schreef op zaterdag 5 december 2009, 15:11:


Frans is absoluut niet muizen aan t vangen, hij zou t niet moeten wagen. Ik ben namelijk net een muis aan t trainen Haha, er is een hele brutale in onze werkkamer, die kwam steeds dichterbij. De katten zijn er een keer niet voor de verandering dus dat zal muisje wel prettig hebben gevonden. Ik was benieuwd hoe stoer hij is en ik heb m al redelijk tam gemaakt en hij heeft inmiddels vier keer een pinda uit mn hand gepakt! Zo cute Ik wilde hem de derde keer een stukje over mn vingers laten lopen om de pinda te krijgen, die valserd ging eerst mooi in die vingers bijten hahaha (wel heel zachtjes trouwens, gelukkig...) Nu wilde ik er net een foto van gaan maken maar nu komt ie niet meer, ik denk dat hij vindt dat ie wel genoeg voorraad heeft Wel erg leuk eigenlijk, zo'n huismuis. Wie kent dat, dat ze zo stoer zijn dat ze gewoon uit je hand durven te eten (voor de duidelijkheid: het is een wilde, niet gesocialiseerde muis maar hij is ons wel al langer gewend want ik hoor hem al veel langere tijd ritselen).

Ilona Kooistra schreef op woensdag 16 december 2009, 0:58:


Niet dat ze uit de hand eten.... hier verzamelen ze papegaaienvoer (emmer niet goed afgesloten!), voornamelijk de vette zonnepitjes... haha... hebben ze een heel huis in Jules z'n werkschoenen gebouwd!
Hihi.... Oh ja, ze kunnen echt wel goed bijten hoor! Heb ze ook weleens aan m'n vingers hangen...
Ze zijn zo leuk.... vooral als ze zitten te poetsen.
Wat 'n LOL he?

PaardEnSchool schreef op zaterdag 12 december 2009, 10:50:


NLP is inderdaad 1 van de technieken die ik toepas tijdens het paardencoachen, en daarbij is de kern te focussen op wat je wil bereiken naar de toekomst toe, niet op wat je vroeger of nu (nog) niet hebt. het NU is hierbij het vertrekpunt van alles en precies daarom zijn paarden zo dankbaar om mee te werken: ze leven 200 % in het NU moment.

Equibooster schreef op woensdag 16 december 2009, 1:38:


Even ook een vraag. Is dat wat je dan leert (bij een coach) niet erg tijdelijk?
Mensen komen dan een cursus doen en passen dit toe zoals ze geleerd hebben en uiteindelijk vervallen ze toch weer in je oude gedrag? Hoelang moeten ze dan wel niet cursussen volgen. Zitten die mensen die leren leiding te geven dan niet op de verkeerde plek(baan) Als je dat moet leren, heb je het dan gewoon NIET in je (info overbrengen) .Ik zit een beetje met een eng beeld voor me dat als mensen dan ineens weten, ooww, ja ik ga dat zus ofzo voortaan doen er een heleboel heel d'r leven omgooien en later tot het besef komen, weer met 2 benen op de aardbol belanden, shit!
Want Ik ben hier en Nu en Ik wil het zus ofzo? Doei met een ander.Of is dat de bedoeling? Of is het eigenlijk gewoon respect voor een ander leren opbrengen.Mens en dier.
Gewoon een paar nieuwsgierige vragen hoor:)

Ilona Kooistra schreef op woensdag 16 december 2009, 0:58:


Ratten, toen ik nog kippen had zaten er allemaal ratten bij hun in het nachthok. Als ik 's morgens kwam voeren zaten ze in een rij op hun achterpootjes tussen de kippen in om voer te halen. Ik was er niet zo blij mee, ik kan het niet bewijzen maar volgens mij hebben ze een keer een kip doodgebeten. Maar eigenwijs was het wel hoor. Al dat spul, bedelend met hun voorpootjes in de lucht.

jennet schreef :


Júíst niet, dáár is nou training voor.
Doordat de trainer uitlegt, bewust maakt, oude patroontjes/gewoontetjes 'wegneemt' en jou er nieuwe voor in de plaats leert kun je verder groeien.
Het begint met spiegelen, bewustworden, naar jezelf kunnen kijken en zien wat je tot nu toe 'fout' deed (naja, fout is eigenlijk een verkeerd woord) en het van dan af aan anders (kunnen) gaan doen.

Vaak realiseer je je niet dat je in een bepaald kringetje zit rond te draaien totdat iemand je ervan bewust maakt. En dan kun je er wat aan doen (met behulp van die trainer).

Ik heb hier zo verschrikkelijk veel praktijkvoorbeelden van....

Groetjes, Pien

sandratien2 schreef op woensdag 16 december 2009, 9:34:


Nou, wij vinden het helemaal niks, die muizen en ratten.
Ik ben er absoluut niet bang van maar ze vreten alles kapot hier, komen aan het paardenvoer, maken hele nesten in de zadelpads die je een tijd niet nodig hebt. Wij hebben veel schade door de muizen.

Dus ik mot ze niet (helaas voor hen).
Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 16 december 2009, 9:40:


Ik vond een filmpje over coachen met paarden.
@ equibooster: is dit ongeveer wat jij ook doet?

Dit werk heeft meer met de mensen te maken, dan met de paarden, dat wil zeggen, die mensen komen niet leren omgaan met paarden of komen niet leren paardrijden.
Interessant is wel wat Pien al aanhaalde: dat heel veel mensen hunkeren naar liefde en dat van hun paard willen krijgen. In dit filmpje zie je dat dat zo niet werkt

http://sites.rvu.nl/page/5826/nl
De titel is veelzeggend: 'vind mij lief'

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 16 december 2009, 10:12:

Ik hoop van harte van niet. Dit is nou niet echt een hoopgevend voorbeeld.

marjolijn schreef op woensdag 16 december 2009, 11:09:


Dat is idd niet te hopen-
Wat mij betreft, moet het zo dus iig absoluut niet.

Een hoop gel***l en gezweef, zogenaamde psychische bullsh**
en blootstelling aan een gevaarlijke situatie waarbij interactie wordt overgelaten aan een vrouw die geen benul heeft van paardentaal en daarbij , naast haar bestaande problemen, nog even een extra mislukking krijgt voorgeschoteld.
Vervolgens wordt het nodig gevonden om het paard even te laten zien waar zijn plaats is, terwijl het beest alleen reageerde op voorgaande communicatie.
Het ' laten zien waar zijn plaats is' gebeurt dan dmv tamelijk zinloze acties, waar noch het paard, noch de hulpzoekende ook maar een beetje mee opschieten.
Naast haar bestaande problemen heeft ze aan het eind van de sessie nog een probleem erbij gekregen; angst voor het paard en wrs een gevoel van mislukking.
Triest.

Ennuh... ja, ik heb met gehandicapten en paarden gewerkt als vrijwilligster, maar op een heel andere manier en ja, over psychologie weet ik ook wel iets... heb een tijd psychologie op de universiteit gestudeerd
(maar niet afgerond)