Cindy Helms schreef op donderdag 17 december 2009, 16:27:


Nou Britt, ik ging gister bijna onderuit en kon nog net op tijd mijn hand terugtrekken; had in een reflex bijna de draad gepakt waar flink stroom op staat...
We can shake hands...

Sowieso, 's ochtend recht mijn bed uit naar de paarden toe... Koud! Héél veel kleren aan, laarzen, skibroek... En dan mesten en bezig zijn, en het steeds warmer krijgen. Sta ik daar te mesten in mijn knalrode kaplaarsjes, grote skibroek en een luchtig hemdje...
Geen gezicht...

Ben gek op mijn vera en heb vooral t afgelopen jaar lopen te pietepeuteren en milimeteren ivm hoefbevangenheid,spierverstyvingen ed.
Heb de hele wereld erbij gehad en waar ik op uitgekomen ben?
Ze staat nu al een paar weken 24/7 buiten met een hele leuke kudde.
Als ik nu 2x per dag langskom,kijkt ze wel naar me,want met wat voor voertuig ik de brug afkom,ze hoort t altyd.
Maar geen wanhopig gegil meer.
Ik hoef haar dagen niet meer in te vullen.
Ze wil niet eens meer mee.
Iedereen zei altyd::wat lief!! al vera zo verschrikkelijk hinnekte als ik aankwam,maar ik ervaarde t als verschrikkelijk.
Zo nodig had ze mij ,voor de broodnodige variatie he.
T was geen moeilijke keus voor mij .
Of ze red t .
Of niet!!
Wat ik zie ,is een merrie met (volgens t thermografische onderzoek)alle 4 de voeten hoefzweer.
Wat ik ook zie ,met deze vorst periode,dat ze prima letterlijk uit de voeten kan en dat menig ander paard slechter loopt.

Ze geeft geen melk meer,sinds ik op aanraden van hans gedoseerd monnikspeper geef.
De manenkam is soepel.
Ze is de supermerrie in de kudde.
T veulen (1 jaar jong) vind haar geweldig en ze is gewoon paard.
Red ze t zo niet ,dan stap ik niet meer terug.
Dit is leven!!
Dat hele paddockgedoe is niks voor vera.
Veel te expressief.
En gaat t fout?
I am the first too admit.
1 ding weet ik wel.!
Geen leven is geen leven.
In de "'natuur "'overlijden dieren ook,maar die hebben dan ook echt geleefd.
Gisteren wilde ik haar even meenemen naar stal,om toch even voetjes te checken en zo.
Robbie de ruin,die prachtig stronteigenwijs is en zwaar bekoord door vera ging mij tegemoet,
Vera liep van mij weg en verstopte zich achter robbie.
Daar geniet ik zo van.
He He familie!!
Ik word dan ook heel makkelijk paard en loop mn rondjes en dan is er een moment van stilte.
Natuurlijk mag ik ,als ik t netjes vraag haar even menemen,want ik heb haar ook nodig.
Maar gelukkig,zij mij niet meer.
Haar voeten voelen goed aan.
Ze heeft geen hartslag in de koot.
Zelfherstellend vermogen mag aangesproken worden.
En vera is sterk hoor.
Ze heeft een shitverleden,maar niet met mij.
met vriendelijke groet van trudy

Spirithorses schreef op donderdag 17 december 2009, 17:45:


Ik had ook ooit eens een groot publiek. Ik rij op het strand in Scheveningen en wil het strand afgaan door het mulle zand. Vlakbij de boulevard struikelt mijn arabier en gaat rustig liggen en blijft lekker rechtop liggen. Ik stap af terwijl hij op de grond ligt en zie honderden toeristen mij aangapen. Ik heb maar gedaan of het op commando was en een diepe buiging gemaakt naar mijn publiek en tegen mijn paard "blijf" geroepen (een stemcommando dat hij kent) en hij bleef gewoon liggen. Ipv de gebuikelijke opmerkingen van kwartje is op, en moet je niet eens gaan leren rijden etc kreeg ik nu enkel lof en adviezen voor het circus.

Spirithorses schreef op donderdag 17 december 2009, 17:45:


of elders
met een spagaatfoto....

Wil schreef op donderdag 17 december 2009, 15:23:


Tjeeee Wil,
Da's schrikken!!
Ik woon in Zuid Limburg en heb hier ook 2 keer een aardbeving meegemaakt. Heeeel raar!
En de 6.1 werd niet gehaald hoor, bleef er onder.
Maar het gevoel dat er ONDER mij iets groots aan het bewegen was...
Sindsdien heb ik mijn deur nooit meer op het nachtslot. Stel je voor als ik er snel uit wil hollen en het slot doet t niet meer...

Is jullie huis nog helemaal heel?

Merel Stoffers schreef op donderdag 17 december 2009, 17:52:


zal wel warm zijn
maar ik zou toch niet in mn laarzen mesten...

Equibooster schreef op donderdag 17 december 2009, 14:09:


Ik denk niet dat we echt van mening verschillen allemaal hier. Ik vergelijk het met bekijken van verschillende kanten en dan krijg je verschillen verhalen. Mensen leven ook altijd helemaal in het nu. Dat kan niet anders omdat het verleden geweest is en de toekomst nog moet komen. Gedachtes zijn altijd nu, ook al gaan ze over toen en straks. Het punt is, dat we zo opgaan in die gedachtes dat we niet meer doorhebben dat het een nu-fantasie is. En wat gebeurd er dan? Dan wordt de fantasie voor echt aangezien. Wij mensen hebben dat voortdurend en paarden zo af en toe ook.


Ik denk ook dat een paard niet bewust beelden kan oproepen, in die zin bestaat verleden en toekomst niet bij hen als een concept dat ze begrijpen. Het overkomt hen, door de beelden die onbewust getriggert worden. Is dat eigenlijk bij mensen niet het zelfde? Ik denk het wel, we rijgen ook de ene associatie aan de andere waarbij het lijkt alsof we zelf alles beslissen waar onze gedachtes over gaan. Illusie denk ik.

Groet, Michiel

Trudy schreef op donderdag 17 december 2009, 18:02:


Je bent een dekselse meid Trudy en op een onnavolgbare wijze zit jouw hart op de juiste plek.
Ooit hoorde ik een hollandse cowboy de wijze woorden zeggen: leiderschap is loslaten.

e m kraak schreef op donderdag 17 december 2009, 17:10:


Bedankt dat je me zo de babiroessa leert kennen. Wat een geniale naam en wat een geinig zwijn
Ik wens jullie hierbij allemaal een fijn 2010 met heel veel babiroessa's!