Esther schreef op woensdag 30 december 2009, 3:16:


He, Esther! Fijn nog eens iets van je te horen .

Wil schreef op dinsdag 29 december 2009, 12:33:


Mensen kunnen het wel krijgen, maar het is niet dodelijk. Je bent er wel flink ziek van. Ik teken toch hoor

Trudy schreef op zaterdag 26 december 2009, 1:16:


Voor deze speciale gelegenheid maak ik toch maar even gebruik van deze facaliteit, slechts omdat ik je niet kon vinden op Hyves onder je naam trivera33...

Beste Trudy
Ik lees al lang niet meer op dit forum, maar toen mij vandaag onder ogen kwam dat je Vera in hebt laten slapen ben ik daar speciaal voor terug gekomen.

Ik heb het niet overlegd maar denk dat ik ook voor Esther spreek die hier niet meer komt :

Bovenstaand verhaal lezend... en we kennen elkaar al een tijdje, ik had eerlijk gezegd niet anders van je verwacht dan dat je deze beslissingen zou nemen.
Veel respect !
Zo ken ik je... en je bent gelukkig door de jaren heen gebleven wie je was ondanks alle kritiek die je al voor je kiezen hebt gehad.

Ik wens je héél veel sterkte met je verlies , maar ook wat meer geluk met je nieuwe paardje.
Ik hoop natuurlijk dat je daar net zo veel liefde en plezier van mag ontvangen als van Vera.

Groeten,
Nick Altena

Nick Altena schreef op woensdag 30 december 2009, 21:36:


Hee, Nick, ik vind dat jij hier nu maar gewoon weer moet komen schrijven
Groetjes, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 30 december 2009, 22:42:

Absoluut mee eens!!!

Spirithorses schreef op woensdag 30 december 2009, 22:42:


Ja, dat zou nou echt leuk zijn voor 2010 als Esther en Nick terugkwamen. Dan blijf ik ook.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 29 december 2009, 20:28:

euh?

Wij hebben een hele grote waardeloze dag achter de rug!
En ik hoop écht dat we dit nooit meer over hoeven te doen!

Vanmorgen: zowaar wat zonneschijn hier.... brandhout ingeladen voor onze vrienden in de Algarve.... want daar gaan we morgen naar toe.
Lekker aan de schoonmaak. En omdat het EINDELIJK droog was... lekker alle deuren/ramen open. Ventileren!

Om een uur of drie komt onze buurman. Even vertellen dat honden z'n schapen hebben doodgebeten en er veel problemen waren. Dan praat ie zo rapido Portugees dat ik het nooit meer helemaal kan volgen.... maar de strekking van het verhaal begreep ik wél!

We schrokken nogal, want het bleken de beide honden van onze vriend en andere buurman Eric te zijn.
Die op dit moment in NL bij z'n ouders zit. Er woont tijdelijk een bekende portugese familie in z'n huis, die zorgen ook voor zijn drie honden.
De kleinste hond zit in huis, omdat die kennelijk goed met hun kat kan.

De buurman, gewaarschuwd door anderen, heeft z'n dubbelloops opgehaald en de hond afgeschoten. Niet wetende van wie die hond was....
Het was idd. de grootste hond die wij kennen als Linda.
Haar zoon, de 2e hond dus, is op de loop gegaan. Tot op heden weet niemand waar die hond is gebleven.
Kan heel goed dat ie vanavond of morgenochtend gewoon weer thuis aan komt lopen hoor... De taalbarriére heeft ervoor gezorgd dat het voor ons niet duidelijk is of die hond is gaan lopen toen z'n moeder neergeschoten werd.... of toch al aan het rennen was....

Anyhow: het was een slagveld. Echt zo sneu voor de buurman.. het huilen stond 'm nader als het lachen.
Lammetjes aangevreten, schapen dood, in ieder geval 2.... veel schapen zeiknat, overal bijtwonden en in een shock.
Schapen geven het op... gaan liggen en gaan gewoon dood.
Het terrein was dermate steil dat het een zware klus was om schapen uit de beek te vissen. Die willen echt niet meer lopen dus je kunt ze het hele eind omhoog zeulen. Dan kom je er wel achter wat je conditie is... waardeloos dus.

Enfin.... het was een zware rotklus.... maar Jules en ik hebben in ieder geval 1 schaap met een netgeboren lam gered. En veilig in een ruïne gestopt, maar wel nog met een dak... en toen bleek dat er daar nog 6 of 7 stonden!

Naar beneden lopen en weer omhoog lopen met onwillige schapen lukt echt niet jongens..... Dus de auto gepakt.... gewoon proberen. Die vent van mij heeft wel lef....

Weer naar beneden gereden, helemaal naar de (nu woeststromende!) beek.
En het hele terrein is zowat onbegaanbaar door de zware regenval, de rode modderleem plakt aan je laarzen en je loopt verdorie met minstens 1 kilo klei per laars! En daar lag nog 'n ooi helemaal in shock. Die had het opgegeven.
Echt onderkoeld was ze niet.... maar natuurlijk flink opgejaagd en bekaf... en dan in dat koude water....

Klep open, ooit erin gedaan.... (getver, wat stinkt zo'n schaap dan!) weer naar boven gereden en flink geslipt!! Leve de fourwheel drive... anders hadden we het écht niet gered.
Of dit schaap het gaat halen, we weten het niet. We hebben haar achter gelaten bij de rest van dat kleine kuddetje. Ik denk dan maar: de kudde zal veilig aanvoelen en zal troosten of zo....
Dode hond opgehaald..... riem afgedaan. Hond naar Eric's huis gebracht en daar onder de grote notenboom begraven.
Morgen, bij daglicht... moeten we nog stenen opgelegd worden zodat andere dieren haar niet op kunnen graven.
Dat hebben we niet meer gehaald, want het werd donker en het begon wederom met badkuipen tegelijk te regenen... We waren allebei tot op de draad toe nat.
En dan wil je maar 1 ding: kokendhete douche!! Boenen!

Kortom: we hebben veel meegemaakt in ons leven maar dit hoop ik echt nooit meer mee te maken.

We zullen nog wel horen hoeveel slachtoffers er nu echt waren.... maar tsjonge..... wat is dit erg!
Onvoorstelbaar wat die 2 honden aan schade hebben aangericht....

Brrrr......

trea hoex schreef op dinsdag 29 december 2009, 21:00:

Euh? !

Wil schreef op woensdag 30 december 2009, 23:20:


Kolere.
Goed gedaan hoor in je 4x4. Elk geredde dier is er weer 1.
Neem maar een lekker glaasje bij de open haard, of allesstoker, wat was het, dat jullie hebben.
In de halve wildernis wonen heeft soms z'n nadelen.

Wil schreef op woensdag 30 december 2009, 23:20:


Ooowwww wat erg Wil! Honden die dit eenmaal doen gaan dit vaker doen.
Dat is verschrikkelijk maar zo waar. Zo erg, zowel voor de honden als de schapen. Da's nie niks dat ze schapen doodbijten oeioei. Veel sterkte en wat fijn eigenlijk ook dat je hebt kunnen helpen voor wat er nog te redden valt.

Isabel van der Made schreef op woensdag 30 december 2009, 23:27:


Salamandra. 'n heerlijke houtkachel... staat aan Isabel... een gloeiend hete douche en dan je kachel laten loeien.... dan voel je je al snel weer helemaal mens.
Oh ja... en dan een Senseo'tje.... )

Trudy schreef op woensdag 30 december 2009, 23:22:


Toen vera overleden was,heb ik fantastische steun gehad hier.
Iedereen zeer bedankt hiervoor.
Niemand hoeft mij te overtuigen dat ik gek ben op paarden,maar ik heb wel gemerkt dat door mijn schrijven over vera,dat wel overgekomen is.
Druppel hoeft van mij niet weg,
Zal me uiteindelijk een worst wezen,maar als je schoonheid die je 10 jaar in je leven hebt gehad net gestorven is en iemand reageerd alleen EUH??
Ja ik ben uit mn slof geschoten.
Houd dan gewoon helemaal je m...d he.
Nog een trap na of zo?
Voor welk doel?
Heb ik t dan volgens Waterkraan fout gedaan?
Kom op zeg.
Nou ja t gaat weer goed hoor.
Gaat uwen gang ,zou ik zeggen.
En euh voor 2010 en voor alle mensen hier,die mij ondersteund hebben een prachtig volgend jaar .
trudy

Wil schreef :

Ow, wat erg....
Mijn vader heeft een keer hetzelfde meegemaakt met zijn honden (4 Bouviers) dat was erg indrukwekkend ja.

Hoe tegenstrijdig dat één dag verlopen kan, ik zit blij te wezen terwijl jij op hetzelfde moment en 2500 km verderop haast in rouwstemming bent.

Sterkte, het zal niet fijn geweest zijn deze klus te moeten klaren....

Groetjes, Pien