Marlies Sanders schreef op zaterdag 23 januari 2010, 22:41:


Ontploffen is minder, dat is scary, maar ik vind een paar vreugdebokjes geweldig! Ik zou niet graag een paardje rijden dat nooit eens gek doet.
Mijn schouder die nu geopereerd is, heb ik te danken aan een paard dat geleerd had iedereen eraf te gooien. Tja, stoer en jong zijn en ik zou dat wel eens klaren...Ik kickte wel op een hevig paard. Eerste dag hield de eigenaar hem vast, maar op bepaald moment begon hij zo hevig te bokken en trok hij zich los. Ik kon enkele hevige bokken doorstaan en daarna deed hij alles wat ik vroeg. Ik fier als iets...
De dag erna, weeral zelfde liedje, maar toen heeft hij naar 't schijnt echt heel erg hoog gebokt. Na paar klappen tuimelde ik eraf, recht op m'n schouder die ik al ontwricht had van ski-ongeval. Schouder eruit en zo heb ik wel een uur liggen krijsen vooraleer ze me konden helpen.
Had ik geweten wat ik nu weet, was ik zo dom niet geweest om erop te kruipen. Zo leer je een paard niet, maar maak je hem nog gekker. Daarbij komt ook dat ik die pijn nooit vergeet en minder zeker ben als ik op een echt hevig paard zit.
Dit zijn zo wat dingen die nu door m'n hoofd spelen en waardoor ik het allemaal heel anders wil aanpakken.

Spirithorses schreef op zaterdag 23 januari 2010, 21:31:


Nee, ik blijf juist NIET geplakt aan het zadel. Bokbewegingen kun je niet volgen omdat ze onvoorspelbaar zijn. Waar je achterwerk de paardenrug raakt is de kracht van de bokuitslag het grootst (tenzij je op zijn kont zit).
Staand in de beugels, met gebogen gewrichten, knieën eraan en zwevend boven het zadel, kan het paard onder je knetteren zonder dat jij de klappen 1 op 1 absorbeert.