Cindy Helms schreef op woensdag 20 januari 2010, 16:19:


ik heb haar een mailtje gestuurd en inderdaad bericht terug gehad .
Maar mag ik je vragen geef jij dit advies ook wel eens .Ik zag op je site dat je dierenarts bent ,je mag me ook mailen . Ik denk dat ik het toch ga proberen je moet wat als niets helpt
groetjes nelly

Vandaag kwamen een mevrouw die ik al een tijdje ken en haar 2 dochters kennismaken.
Anna direct met de kinderen naar Conquistador terwijl wij even bijpraatten.
Iets later zagen we uit het raam Conny met een kind op de rug naar de paddock slenteren. Netjes gepoetst, sidepull aan en zadel? Hoefde niet.
Beide meiden hebben op zijn rug gezeten en wat rondgeprutst, zag er ontspannen uit.
Anna had het even erg moeilijk zag ik, nadien vertelde ze me dat het was omdat Conny het zo leuk leek te vinden en hij het bij haar niet meer leuk vindt als ze op hem rijdt.
Dus de mama's ook maar naar buiten, eens kijken hoe de kinderen het deden.
Conny vond alle aandacht best leuk .
En toen iedereen er vanaf, sidepull uit en Conny mocht terug hooi gaan eten (wat hij al even wilde) maar... hij bleef staan.
Voor mij een heel ontroerend moment, hij bleef echt gewoon staan kijken, eens naar Anna, eens naar het andere kind, stapje voorwaarts, even aan de handen van het meisje ruiken, terug naar Anna kijken,... alsof hij wilde kiezen maar niet kon. Uiteindelijk wilde Anna hem meenemen naar de schuilstal, maar zelfs dat deed hij aarzelend, tot iedereen mee kwam.
Voor Anna en mij was het duidelijk, dit heeft grote kans op succes.

Even afwachten nog of iedereen zeker is en blijft en als dat zo is dan mag hij gaan.
Nu Moon en Piablo nog.

Cindy Helms schreef op zaterdag 30 januari 2010, 11:05:


Hola, gevoelskwestie's zwart op wit
Ik heb ook bijgeleerd over mezelf. Eddy mag nog zo afgeven op mij als hij wilt, ik blijf het nen toffe pé vinden. Als hij weer zo'n bui krijgt to mij, dan zie ik dat beetje als iemand met Tourette. Wachten tot de bui over is en dan denken, 't is goed manneke, in de grond ben je nen fantastische kerel, laat ik het maar niet te persoonlijk nemen wat je zegt...soms doet het me gewoon denken aan een dominant paard. Hij blijft je uitdagen en hoe min je erop reageert, hoe beter! Toch laat ik me soms wel nog vangen...grrr
Ik begin meer en meer te snappen waarom jij zo goed met paarden kan omgaan. Prachtig!

Gudrun schreef op zaterdag 30 januari 2010, 14:08:


Oh Gudrun, wat moet dit moeilijk zijn... Word altijd emotioneel van zo'n berichten...
Heel veel sterkte. Hopelijk vind je snel iemand voor je paarden die er heel goed voor zorgt en liefde geeft.

Gudrun schreef op zaterdag 30 januari 2010, 14:08:


Ik kan me het zo goed voorstellen dat dit vreselijk moeilijk voor jullie moet zijn, maar Gudrun .... wat is dit vreselijk mooi door jou geschreven! Liefde is ook loslaten hé? Ik wens je veel succes toe!

Maria Delavega schreef op zaterdag 30 januari 2010, 14:54:


Als ik je uitdaag is daar een reden voor ! Die reden vind je meestal zelf .Dominantie heeft er niets mee te maken hoor , zie ik ook geen enkele reden toe .De mensen hier op dit forum zijn virtueel totdat ze mijn wereld binnenstappen . Een bui is meestal een lage drukgebied DAAR is ook een reden voor !!

Arno8 schreef op zaterdag 30 januari 2010, 18:18:


Gelukkig heb ik daarstraks nog opgemerkt tegen mijn echtgenoot dat onze merrie wel erg vrouwelijke met haar kont kan wiebelen als over een gladde ondergrond moet stappen! Zij heeft ze alvast niet nodig volgens mij.
Maar ik vraag me ineens wel af... werkt het ook bij mensen, vrouwen? Een mens wordt op dit forum op ideeën gebracht.
Lena

Lena schreef op zaterdag 30 januari 2010, 18:59:

Nou eeh...IK hoef niet zo nodig een dikkere kont hoor...

Suzanne Graauw schreef op zaterdag 30 januari 2010, 19:12:


misschien zit het wel lekkerder ! ...

arghhh, nog even en ze gaan er siliconen inzetten. Wát idioot zeg.

Maria Delavega schreef op zaterdag 30 januari 2010, 14:54:


wie bedoel je in je laatste zin?

Anja Seijn schreef op zaterdag 30 januari 2010, 16:26:


Brrr ... kippenvel krijg ik, hoe jij dit beschrijft Gudrun. Een zeer moeilijke periode voor jou en jouw dochter. Ik lees in dit verhaal ook weer het lot, waar niemand omheen kan. Conquistador geeft duidelijk aan dat hij er klaar voor is om losgelaten te worden en geeft daarbij ook aan wie hij zelf leuk vindt. Dit maakt het ook alweer iets makkelijker om hem zelf los te laten.
succes.