Karen Koomans schreef :

Ik zou maar wát graag een boot hebben, maar ik kan het niet betalen.
Mag ik een boot hebben?

Precies hetzelfde voorbeeld hoor....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zaterdag 20 februari 2010, 15:23:


Pien, dankjewel voor je uitgebreide reactie. Volgens mij zijn we 't hélemaal eens!

Met een one-rein-stop !

Neeejj, flauw geintje... Ik begrijp én onderschrijf je standpunten. Die voorbeelden die je noemt, nou, zulke ménsen mogen ook écht niet op Míjn paard hoor!

Mijn stekels overeind kwam óók, omdat ik uit de vraag van de OP afleidde dat zij niet onverantwoord bezig is. Ze schreef:


Ik herken mezelf wel, in dat verhaal. Ik zag jouw eerste reactie in die draad om die reden als behóórlijk "pijnlijk" (voor de OP, met name; en een beetje voor mezelf).

Toen je later schreef dat je diagonaal aan het lezen was, ach - toen vond ik het al niet meer zo'n punt. Later flakkerde mijn boosheid weer op - kweenie meer waarom (ga 't ook niet opzoeken, voegt niets meer toe, toch?).


Karen

Spirithorses schreef op zaterdag 20 februari 2010, 15:35:


En ik wil een Porsche 911 met alle toeters en bellen ... ik rijd in een Peugeot 206
Stel je voor ... om op je voorbeeld in te haken ... je draait je laatste dubbeltje om voor de onderhoudskosten van je paard, prima, moet je allemaal zelf weten ... dan wordt paardmans ziek en dan behoorlijk ziek hé ... hij is wel te helpen, met behoud van kwaliteit van leven, maar dat gaat dan aardig in de papieren lopen. Wat dan? Er zijn geen financiële middelen aanwezig om paardmans op te lappen, gaat paardmans dan naar de slacht? Dat laatste heb ik in de praktijk zien gebeuren. Paardje was verzekerd, maar verzekering ging niet akkoord. Deze pony had nog jaren meegekund. Maar helaas, geen financiële mogelijkheden, dus de pony werd geslacht en met de uitkering ... is er gewoon weer een nieuwe aangekocht! Dus nee, mensen die financieel de last niet kunnen dragen zouden er verstandig aan doen om die last ook niet te willen!
Ander voorbeeld ... wij zijn zelfstandig en kunnen ons de paarden permitteren. Stel dat er iets gebeurd waardoor wij in financiële ellende komen. Denk je dan dat ik dat ga zitten afwachten dat ik ze niet meer te eten kan geven? Of denk je dat ik ga handelen en zorg dat ze bij mensen terecht komen die minder pech hebben en wel voor ze kan zorgen?

Karen Koomans schreef :


Nah, dan hoop ik dat het bij deze enigszins opgelost is en jij je ook weer rustiger voelt.
Zo, ben nu weer effe naar buiten aanhanger leegruimen. Eén na laatste lading, dan is alles e i n d e l i j k oververhuisd......

Tot later, Pien

Anja Seijn schreef op zaterdag 20 februari 2010, 14:14:


Achteraf weet je alles van te voren.

Frans Veldman schreef op vrijdag 19 februari 2010, 17:28:


Net zo antropomorfistisch om te denken dat merries er "wel pap" van lusten.
Woody laat geen ene hengst toe, waar zij niet "verlieft" op is!
Word ook niet echt hengstig bij de ruinen.


Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not be injured
by the cold, nor suffer from it in any way.

Ilma Meijer schreef op zaterdag 20 februari 2010, 12:03:


Mooi! enkel de aanwezigheid van een dier, heeft al vele goede invloeden. Mijn schoonvader staat op de wachtlijst voor een verzorging tehuis, hij is zwaar hart patiënt en kan niet veel meer. Hij woont alleen op het platte land, maar wel mét een hond. En dat is bijna levens reddend voor hem. Bij eenzame en depressieve mensen kan een hond zoveel aan kwaliteit van leven toevoegen. Persoonlijk vind ik wel dat vogels, konijnen en cavia's en vissen in de vrije natuur thuis horen en niet in gevangenschap gehouden zouden moeten worden. Hoe veel plezier een mens er ook aan zou kunnen hebben. Het belang van het dier staat voorop. En pas als dat goed is, kunnen we echt wat hebben aan dat samen zijn. In huis dus alleen honden en katten (en de kat moet ook naar buiten kunnen). En in de wei boerderij dieren, daarmee houd het op. Bijna alle mensen in een tehuis voor mensen met een verstandelijke beperking, kunnen zelf niet voor een hond of kat zorgen. Alhoewel een kat eerder, mits de begeleiding verstand van zaken heeft en zijn verantwoordelijkheden neemt om het dier een goed leven te gunnen. En daar ontbreekt het meestal aan. Zoals dat de kat niet naar buiten hoeft en de dierenarts te laat ingeschakeld word. En een hond kan helemaal niet meestal. Echter iemand die op bezoek komt met een hond, kan wel samen veilig, en zinvol bijdragen aan het levens geluk.

joop schreef op zaterdag 20 februari 2010, 16:27:

Cindy Helms schreef op zaterdag 20 februari 2010, 16:12:


Ging je er ook zo mysterieus en bijna goddelijk van lopen?

Yep is zeker, 12 en 13 Juni, direct aansluitend op de Eper paarden4daagse, waarvoor ik nog niet ingeloot ben
Nuja, is Olly wel fris voor Nunspeet

Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not be injured
by the cold, nor suffer from it in any way.

Michiel schreef op zaterdag 20 februari 2010, 16:48:


In het verzorgingshuis waar ik als flex nog wel eens werk, mogen honden wel meekomen zolang de bewoner en/of zijn/haar familie kunnen garanderen dat er goed voor het dier gezorgd word en dat de verzorging er dus geen werk aan heeft.
Het dier moet natuurlijk wel goed zijn opgevoed. Gaat het dier dood dan komt er echter geen nieuwe meer voor in de plaats.

Echter iemand die op bezoek komt met een hond, kan

Dat gebeurt dus idd regelmatig en dat levert veel gezelligheid op in het verpleeghuis.

Ik had mijn hond ooit mee in de auto, wat hij goed gewend was. Maar ja, dat is heeel zielig natuurlijk Personeel en bewoners vonden dus dat hij maar in de huiskamer moest komen. De bof(k)hond......Volgende dat idem dito. Zit ik te werken bij een bewoner, doe de gordijnen open zie ik mijn hond lekker aan de wandel met een andere bewoner en verplegend personeel.
Nu, enkele jaren later hebben de mensen het er nog over Hond woont nu bij mijn ouders dus ik kan hem niet meer meenemen helaas maar wel leuk dat hij ook daar nog niet vergeten is.

Ik vind het een heel erg intressant onderwerp wat mij ook behoorlijk raakt.

Ongeveer 10 jaar geleden, voor ik met NH in contact ben gekomen, heb ik een tijdje gewerkt op een manege die bij een epilepsiecentrum hoort. Er kwamen daar groepen met kinderen en volwassenen, met heel verschillend niveau van functioneren zowel lichamelijk als verstandelijk.
We hadden toen 4 haflingers. Deze werden gebruikt om rondjes te stappen en 2 ook voor onder een huifbed.
Het waren heel erg rustige gedeesde pony`s. Als ze niet aan het "werk" waren, stonden ze lekker op de wei.
"Werk" was rondjes stappen in de binnen of buitenbak en heel erg geknuffeld worden.
Ik moet zeggen dat die paarden op mij altijd een goede indruk gemaakt hebben. Ze waren altijd heel geduldig en hadden een haarfijn aanvoelen. Als een bewonder een aanval kreeg, bleven ze pardoes stil staan.
De bewonders genoten heel erg van hun bezoekjes naar de manege. Door sommigen werd er de hele week naar uit gekeken.
Ik denk zelf dat die paarden een goed leven hadden, ondanks hun "werk".

Verder heb ik ook persoonlijke ervaring met de helende werking van dieren.
Ik heb zelf een ernstige psychische stoornis. En 4 jaar geleden heb ik me een hond aangeschaft. Hoewel veel mensen vonden dat het niet goed was enz. Maar mijn hond is het beste wat me ooit is overkomen.
Sinds een half jaar ongeveer heb ik nu ook een paard. Hij is een echte spiegel voor me en ik leer erg veel door hem. Hij is heel gevoelig en als ik niet goed bij mezelf ben en geaard, dan wijst hij me daar heel vlug op. Als ik gespannen ben, is hij het ook. ben ik gefrustreerd, dan is hij dat ook. Maar ben ik rustig en geconcentreerd, dan is hij dat ook.
Ik ben erg blij met mijn paard. Het is een droom die uitgekomen is. Al dacht ik lang dat die wel nooit uit zou komen. Het is niet altijd even makkelijk maar ik ben zelf 100% overtuigd van het nut van dieren bij mensen met psychiatrische stoornissen.
Ik zou zelf niet meer zonder willen!

Danielle