Ik vind het een heel erg intressant onderwerp wat mij ook behoorlijk raakt.

Ongeveer 10 jaar geleden, voor ik met NH in contact ben gekomen, heb ik een tijdje gewerkt op een manege die bij een epilepsiecentrum hoort. Er kwamen daar groepen met kinderen en volwassenen, met heel verschillend niveau van functioneren zowel lichamelijk als verstandelijk.
We hadden toen 4 haflingers. Deze werden gebruikt om rondjes te stappen en 2 ook voor onder een huifbed.
Het waren heel erg rustige gedeesde pony`s. Als ze niet aan het "werk" waren, stonden ze lekker op de wei.
"Werk" was rondjes stappen in de binnen of buitenbak en heel erg geknuffeld worden.
Ik moet zeggen dat die paarden op mij altijd een goede indruk gemaakt hebben. Ze waren altijd heel geduldig en hadden een haarfijn aanvoelen. Als een bewonder een aanval kreeg, bleven ze pardoes stil staan.
De bewonders genoten heel erg van hun bezoekjes naar de manege. Door sommigen werd er de hele week naar uit gekeken.
Ik denk zelf dat die paarden een goed leven hadden, ondanks hun "werk".

Verder heb ik ook persoonlijke ervaring met de helende werking van dieren.
Ik heb zelf een ernstige psychische stoornis. En 4 jaar geleden heb ik me een hond aangeschaft. Hoewel veel mensen vonden dat het niet goed was enz. Maar mijn hond is het beste wat me ooit is overkomen.
Sinds een half jaar ongeveer heb ik nu ook een paard. Hij is een echte spiegel voor me en ik leer erg veel door hem. Hij is heel gevoelig en als ik niet goed bij mezelf ben en geaard, dan wijst hij me daar heel vlug op. Als ik gespannen ben, is hij het ook. ben ik gefrustreerd, dan is hij dat ook. Maar ben ik rustig en geconcentreerd, dan is hij dat ook.
Ik ben erg blij met mijn paard. Het is een droom die uitgekomen is. Al dacht ik lang dat die wel nooit uit zou komen. Het is niet altijd even makkelijk maar ik ben zelf 100% overtuigd van het nut van dieren bij mensen met psychiatrische stoornissen.
Ik zou zelf niet meer zonder willen!

Danielle