Ilma Meijer schreef op zaterdag 20 februari 2010, 18:40:


Zo zie je maar hoe veel invloed een hond in de zorg kan hebben. Daarom wil ik ook personeel gaan selecteren, en werkplekken uitzoeken waar de eigen hond mee genomen kan worden. Er is bewezen minder agressie en meer vrolijkheid als er ook een hond aanwezig is. Op afdelingen waar vaak een conflict is met de leiding kan dit een wereld van verschil uit maken, als de begeleider zijn vrolijk makende hond bij zich heeft. Mijn kooikerhondje blijft altijd dicht bij me, die is er perfect geschikt voor, nu is het beleid nog zo, dat honden geweerd worden. Nog wel ...

Nils Vellinga schreef op zaterdag 20 februari 2010, 19:27:


Hmmm, ik denk dat een betere (?) vraag zou kunnen zijn: zou je je paard dat wel leren? Waarvoor is het nodig?
Vooral zolang dat paard nog niet zo superlening (gegymnasticeerd) is, is het dan überhaupt wel een goed idee om dat aan je paard te vragen?

grt,
Karen

Karen Koomans schreef op zaterdag 20 februari 2010, 20:48:


Superlening?!
moet zijn: super lenig !

sorry,
Karen

Ik zie het Olly anders regelmatig doen, als ie weer in een hoek gedreven is, door mijn logé bastaard arabier. en dat gaat heel wat heftiger als aan de hand (met grond werk) gevraagt kan worden. Moet ik me nu zorgen gaan maken over zijn kogelgewrichten?

Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not be injured
by the cold, nor suffer from it in any way.

Karen Koomans schreef op zaterdag 20 februari 2010, 20:32:


Jij ook bedankt voor het delen!
Jannus een mooie hond.

Michiel schreef op zaterdag 20 februari 2010, 20:41:


ik heb dit 4 jaar gedaan met mijn honden
ik heb daar in 2003 een opleiding over gevolgd, therapeutisch gebruik honden, vooral naar bejaarden toe
ik werkte toen als huisarts, maar ging in mijn vrije tijd met mijn honden op bezoek in rusthuis
deed dogdance en ook met de groep dogdancers hadden we regelmatig een demo in een rusthuis
ben absoluut overtuigd van de waarde hiervan

ivm paarden ben ik hier nu een staart aan aan 't breien
opleiding EAT vorig jaar
nu opleiding psychotherapie
ivm rijden en mentaal of fysiek gehandicapten: ik vind dat het wel kan, en het kan voor die mensen zeer veel betekenen
maar de zorg naar paarden toe is zo mogelijk nog belangrijker dan bij gewoon paardrijden
en daar wringt een serieuze schoen!!!!

voor ons hier op PN is natuurlijk paardenhouden en dwangloos rijden de norm, daarbuiten helaas niet en dus ook niet op veel locaties waar aan therapeutisch rijden gedaan wordt
therapeutisch rijden (hiermee bedoel ik dus met mensen met een beperking) is denk ik voor een paard één van de meest belastende activiteiten
en kan mijns inziens slechts heel beperkt met één paard
en enkel indien paard daarna stoom kan aflaten en paard kan zijn
(voor ons hier is dit vanzelfsprekend voor alles wat we met paarden doen!!)

maar niet voor iedereen helaas
een manegepaard wat in een stal staat, met manegeklanten moet rijden en daarbovenop nog eens therapeutisch rijden, zou niet mogen, gebeurt helaas
wel een paard dat natuurlijk gehouden wordt, goed in zijn vel zit, paard mag zijn tussen de paarden, en dan nog zeer beperkt inzetten

psychotherapie met paarden is dan weer iets heel anders en moet onderscheiden worden van therapeutisch rijden
is vooral grondwerk en paard moet voornamelijk paard zijn en reageren als paard
ondanks dat toch niet te onderschatten denk ik
ivm alle geladen gevoelens waar het mee geconfronteerd wordt, stoom kunnen aflaten even belangrijk

dus in alle gevallen van therapeutisch gebruik van dieren, paarden, honden, ... MOET het welzijn van het dier voorop staan, absolute voorwaarde zijn
helaas is dit niet steeds het geval
ik vrees vooral bij therapeutisch en aangepast paardrijden
de mensen die bezig zijn met psychotherapie en paarden, daar lijkt me NH veel beter ingeburgerd

Karen Koomans schreef op zaterdag 20 februari 2010, 20:32:


Wat een prachtig verhaal Karen, bedankt.

Spirithorses schreef op zaterdag 20 februari 2010, 15:48:


Ja, de boosheid is helemaal over!
Moet meteen denken aan die reclame: "niet boos op Binck"

Zoals je wellicht zult lezen (bericht over mijn hond Jannus) heb ik inmiddels wél weer een huilbui gehad..., maar die was niet uit boosheid of frustratie.
Ik ben de afgelopen dagen sneller emotioneel dan gewoonlijk (óók naar de slappe-lach-kant toe). Gaat wel weer over! (hoewel, dat snel de slappe lach krijgen bevalt me wel ).


Pfff, wat een bevalling hè, een verhuizing. Een proost op jullie nieuwe onderkomen!

Karen

Karen Koomans schreef op zaterdag 20 februari 2010, 22:58:


Ja, ik heb je verhaal net gelezen, ik vind het heel dapper en bijzonder dat je dit met ons wilde delen.


Ja het was een flinke klus. Maar dit huis voelt zo comfortabel en is ons zo op het lijf geschreven dat ik nu, 2 maanden na de waterschade in ons oude huis, bijna blij ben met wat er gebeurd is, anders hadden we nooit de beslissing genomen om een ander huis te gaan zoeken. Het voelt goed om een nieuwe start te maken. En het is bovendien het juiste jaargetijde, de drukte hier is nog niet begonnen.
En zo komt dat toch alles weer goed....

Groetjes!

Ellen2 schreef op zaterdag 20 februari 2010, 21:56:


Helemaal mee eens, Ellen.
Ik hoop dat "goed voorbeeld doet goed volgen" ook hier op gaat. Maar inmiddels krab ik mezelf wel meer dan tot voor kort op m'n kop , omdat ik me steeds meer realiseer dat een "goed voorbeeld" eventueel ook "slecht gevolgd" kan worden.

Naar mijn overtuiging kunnen dieren ábsoluut heel veel positieve dingen bewerkstelligen in de (geestelijke) gezondheidszorg. En het dier kán daar zelf ook plezier aan beleven. Maar of dat laatste werkelijk wordt nagestreefd en/of wordt bewaakt, dat staat of valt met degene(n) die het dier begeleiden, en eventueel een organisatie daar achter.

Ik ben me nu meer bewust van het risico: als ik met Fred leuke dingen doe op die zorgboerderij, dan bestaat de kans dat andere zorgboerderijen denken "dat willen wij ook". Op zich niets mis mee, maar er IS een risico dat mijn voorbeeld op een slechte manier wordt gevolgd (ten koste van dieren, in dit geval een hond).

Toch, als ik daar dan over doordenk, vraag ik me af "is dat een goede reden om dan te stoppen met wat ik daar doe?" en dan is mijn eigen antwoord daarop "nee". Zo lang ik zelf integer bezig blijf en benadruk dat zoiets nooit ten koste van het dier mag gaan, hou ik mezelf niet verantwoordelijk voor eventuele anderen die het slécht doen.
Vergelijkbaar (?) met de mensen die de Hoef Natuurlijk-cursus geven en ook niet verantwoordelijk kunnen worden gesteld voor een cursist, die die cursus MISbruikt (bijv. door zichzelf daarna "Gecertificeerd Bekapper" te noemen en met veel te weinig kennis en ervaring aan andermans paarden gaat lopen klooien).
Vergelijkbaar (?) met mensen die op een doordachte, kundige PN-manier lessen op buitenrit geven, en niet verantwoordelijk kunnen worden gesteld wanneer een prut-manege zou besluiten "heejjj, lessen tijdens buitenritten zijn HOT, dat gaan wij ook doen!"

grt,
Karen

Ilona Kooistra schreef op zaterdag 20 februari 2010, 22:01:

Schrik niet zo snel

Yep, thanks jullie zijn veel te goed!