Karen Koomans schreef op dinsdag 2 maart 2010, 17:14:

Zoek eens op Southbeach dieet.
Is wat minder extreem, maakt vooral onderscheid tussen goede en slechte vetten en je mag meer groenten eten.

marjolijn schreef op dinsdag 2 maart 2010, 17:36:


Ik ken het, Marjolijn - maar toch bedankt voor de tip natuurlijk!

Ik ga nu eerst zorgen dat ik mijn epilepsie-aanvallen weer onder controle krijg, ondertussen normaal gezond etend (dat is voor mij eigenlijk al jaren dicht in de buurt van South Beach, of Atkin's Handhave fase mét letten op goede vetten/slechte vetten -- niet dat ik me dat al die tijd bewust was).
Daarna zal ik me opnieuw afvragen hoe ik die 10 kilo te veel op een gezonde en voor mij haalbare manier ga kwijtraken.

Goede Vetten/Slechte Vetten - héé, dat kun je zingen op de wijs van "Goede Tijden, Slechte Tijden" (sorry als ik té flauw ben, ik ben een beetje melig op 't moment -- nee-nee, niet door )

grt,
karen

Michiel schreef op dinsdag 2 maart 2010, 16:14:


Michiel, ik vind je een intrigerend persoon. Jij kan alles zo rationeel benaderen en ook beleven (denk ik)!
Een struikelblok voor meer "emotioneel levende" mensen is juist dat ze door al hun emoties het rationele niet meer zien. Alhoewel, soms is dat ook een rijkdom en misschien, ik ken je niet genoeg, voor jou een gemis. Ik bedoel hier niets verkeerd mee.

Maar... de ene mens is de andere niet qua verbranding. Net zoals er bij de paarden zuinige koudbloeden zijn, zijn er ook zo'n menselijke tegenhangers.

Vroeger deed ik 8 uur duurtraining tijdens de weekdagen, tijdens het weekend zat ik uren op het water (surfen). We hadden een winkel en woonden boven, op de derde verdieping, zonder lift. We liepen, maar dan écht van "lopen" heel de dag op en af. Met het Weight Watchers' schema, bleef ik op gewicht..... Ik kon me echt niks extra's veroorloven.

Zo eenvoudig is het allemaal niet. Het is niet alleen calorieën tellen...

Marianne

Ik heb al jaren last van chronische tennis + golfellebogen. Sinds 12 dagen eet ik geen koolhydraten meer en ik was mijn ellebogen eigenlijk helemaal vergeten!
Als ik er heel hard op knijp voel ik nog wel wat maar echt pijn doet het niet meer

Marianne

Ikzelf ben niet gespecialiseerd en kan alleen over horen en zeggen spreken.
Wat ik zelf ondervind en lees.

Ik heb een ontzettend mooie en liefhebbende hond aan Djibo en ons gezin geniet met volle teugen van deze fantastische hond.

In vergelijking met andere rassen kan ik concluderen dat een RR, langlevend en sterk is.
Anita

Leuk te lezen dat je zo geniet van Pip. Daar ben je dan mooi aangekomen Djibo gaat ook mee het bos in met de paarden, genieten voor hem en dan vanzelfsprekend voor ons.

Ik ben ooit een RR tegengekomen en nooit vergeten, toen we tijd voor een hond hadden en het passend leek in onze situatie, moest het natuurlijk een RR worden .
Anita