Anita Cats schreef op dinsdag 2 maart 2010, 20:59:


Dit soort reacties daar wordt ik echt heel treurig van. Ongelooflijk hoe totaal aan het beschreven leed bij Ridgebacks voorbij wordt gegaan, zo te zien is er geen hoop dat aan het fokken van rashonden een einde komt. Niet alleen fokkers (die er ook aan verdienen) maar ook klanten blijven blind voor de gevolgen van de erfelijke afwijkingen en bagataliseren de pijn en ellende die deze veroorzaken voor de honden (en andere dieren dito) Niet rashonden zijn ook heel leuk!

joop schreef op woensdag 3 maart 2010, 10:44:


Denk bijv. ook eens aan de Pekingnees, die "zulke schattige geluidjes maakt" terwijl het arme hondje continue in ademnood is.
Of de Teckel, met z'n schattige korte pootjes, terwijl z'n rug veel te lang is en het hondje altijd rugpijn heeft.
Ga zo maar even door met die afwijkend gefokte hondenrassen.

En nu ben ik het wel met je eens.
Bijna bij alle rashonden (zeker hier in de UK) zit een steekje los.
Vond het heel vreemd dat je zo specifiek de Ridgeback noemde.
Het is dieptreurig wat de zogenaamde pedigrees is aangedaan, en nauwelijks meer terug te draaien.

Vriendin van me heeft net een pup gekocht, en het moest en zou van een 'erkende' fokker zijn en een rashond. Hier heerst zelfs het geloof dat vullisbakkies minder sterk zijn. Omgekeerde wereld.
En de vriendin weet hoe ik er over denk, maar ze denkt dat ik uit mn nek klets.