Niet gelijk het slechtste van mij denken, ik plaats dit juist omdat ik even stoom moet afblazen.
Zojuist heb ik een discussie gehad met een tradi dressuur vriendin.
Ik kan/wil niet dressuuren met mijn paard. Wel aan de hand vind ik leuk maar als ik er op ga doe ik liever een buitenrit. (daar kan je ook oefeningen doen maar niet volgens deze dressuur ruiter niet) Daarnaast heeft mijn paard een pees blesure gehad en doen ik wel alles met hem maar niet teveel bak werk.

De stelling van mijn vriendin:
Stel er komt iemand en die bied heel veel geld, verkoop je storm dan?

Mijn antwoord nee nooit. Toe ging ze een stap verder.
Doe je het voor 1000 euro.....nee dus
2000 euro....nee dus
3000 euro....nee dus
Uiteindelijk zaten we tegen de 10000 euro en Storm werd nog steeds niet verkocht.
Haar reactie "voor dat geld kan je een goed dresuuur paard kopen en wel wedstrijden rijden"

Ik heb geprobeert uit te leggen dat mijn gebrek aan wedstrijd ambitie er niet is omdat mij paard het niet zou kunnen maar omdat ik het zelf niet wil.
Ik geniet van mijn paard met de dingen die ik nu doe, we hoeven niet te presteren en dat vind ik prettig.
Toen werd het verhaal helemaal mooi en werd er gezegt misschien denk je wel zo omdat je nou eenmaal een paard hebt die het niet kan. Daarom doe je ook zo raar met altijd buiten zonder deken, bit etc.

Zij gaat mij dus niet snappen en ik haar niet.
Zijn er meer mensen die hier tegen aanlopen?
Hoe gaan jullie daarmee om?
Ik merk aan mezelf dat ik er erg boos van word.
Waarom kan je niet genieten van je paard zonder (dat het een ding word voor) wedstijden.

Groetjes Mirella

Nee, ik ken het niet. Heb niet zulke vriendinnen.

Voor mijn arabische hengst ben ik ooit door een echte sheik benaderd
hij bleef achteraf staan in zij witte lange gewaad en stuurde zijn tolk
naar me toe om te onderhandelen. Ik heb niet eens over een prijs gepraat
heb gezegd dat hij voor geen geld te koop is en heb de goede man het adres van zijn fokker gegeven. Kasjmir begint nu een beetje op leeftijd te komen en ik zou hem aan de straatstenen niet kwijt raken waarschijnlijk. Is hij mij nu minder waard dan toen, nee .
Onze laatste aanwinst wou niemand hebben en was gratis en wij zijn superblij met hem, die willen wij ook voor geen goud meer kwijt.

Het verbaast me altijd dat bepaalde mensen bij paarden vragen voor hoeveel zou jij hem/haar wegdoen, desnoods vragen dit ze ook mbt het huis, de auto etc.
Ze vragen echter nooit over mijn hond of mijn man of mijn ouders. Blijkbaar zien deze mensen hun paard als een produkt en niet als een vriend. Jammer, ze weten niet wat ze missen door zo beperkt met hun paard om te gaan.