marianne laenen schreef op zaterdag 17 april 2010, 21:19:
>
> Kom ik met een halster af dan gaat zij er van uit dat dit voor haar
> bedoeld is.
> In de paddock mag ook onze hond niet bij mij komen. Ik ben van haar alleen
> Sta ik aan de omheining dan komt ze met haar neus tegen mij staan slapen.
> En dan probeert ze ook de hond tussendoor te bijten als die te dicht komt.
> Kleine kindjes idem.
> Van de ene kant vind ik haar een super bitch maar heel eerlijk gezegd
> geniet ik ook wel van die speciale band met mijn Melodia.
> Een paard dat mij leuk vindt!
>
> Marianne
Maar da's toch heel erg verklaarbaar? Jij bent de verzorgster, altijd bezig met hen, leiding nemen...dan zullen ze ook liefst bij je zijn.
Mijn Haflinger heeft nog eens een hond aangevallen omdat hij naar mij kwam...steigeren en kappen als een hengst naar die hond, vond ik eerst wel flatterend maar waarom deed hij dat? Ik was er ook altijd voor hem, zorgde voor hem, maar als puntje bij paaltje kwam, zag hij me als zijn bezit. Ooi zette ik hem in een andere weide bij Haflingermerrie's. Toen ik naar hem wou gaan, was hij blij dat ik er was, sprong bijna in m'n armen, maar toen ik weg wou gaan, sperde hij me de weg, alsof hij zei, hier jij, jij hoort in mijn kudde (alsof hij me wou weerhouden om terug naar de mensenkudde te gaan die aan de poort stonden).
Het is verleidelijk, maar ik wil zo geen band meer met een paard. Gezond respect voor elkaar, meer niet.
De kroeg
