Monique Meijer schreef op maandag 19 april 2010, 16:32:


Precies..... een ingebakken trauma krijg je er heel moeilijk, zo niet nooit, uit.
Ik moet bij Chaser nog steeds geen onverwachte bewegingen maken hoor... want hij zal altijd blijven schrikken. Nou... dat paard heb ik nu dus al 11 jaar.
Gelukkig is Lily nog heel erg jong en heb je een kans dat ze eroverheen komt.

Die mensen met al die auto's hadden ergens een feestje joh

Lily is niet zo'n aanhalig, knuffelig type als Kim, die gewoon voor je op de grond gaat liggen zodat er niemand meer langs kan omdat je haar buik MOET krabben. Lily vraagt op een onhandige manier aandacht. Eerst verwachtingsvol van een afstand toekijken, dan heel zacht pruttelen en dan je ineens de kont toedraaien en een achterbeen onder je neus houden omdat ze daar jeuk heeft. Ik ben me al een aantal keren te pletter geschrokkken....

En dan die blik in haar ogen: sorry, als ik het verkeerd doe, jaag je me maar weg.

Kim blijft gewoon hinderlijk in de weg staan, als een blok beton.

We gaan steeds meer de goede kant op. Misschien komt de trainer over twee weken toch nog in het genot van mijn mammoet.

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 19 april 2010, 16:59:


Heerlijk om te lezen Monique, hoe jij met je paarden omgaat en hoe je hun gedrag/signalen ziet en daar op ingaat.
Super !

Karen

Wil schreef op maandag 19 april 2010, 16:26:


Wat lief dat je dat vraagt Wil !

Voornamelijk mijn ziek zijn houdt me tegen. Alleen de reis al; van zoiets moet ik dagenlang, misschien nog langer, herstellen.

Voor mensen die zelf niet te maken hebben met chronische vermoeidheid (chronische uitputting vind ik een beter woord), is dat waarschijnlijk heel moeilijk voor te stellen. Voor wie 't interessant vindt om daarover iets te lezen, in deze column over chronsch moe herken ik veel: http://www.vkblog.nl/bericht/184292/De_lepeltheorie
De column is gechreven door iemand met MS; ik heb geen MS maar een chronische infectie, waarschijnlijk verwant aan chronische ziekte Van Lyme/ Borelia. Dat heeft naast chronische moeheid ook gevolgen voor ondermeer m'n spieren, gewrichten, en allerlei neurologische zaken.

Maar wie weet, als ik me over een tijd een stuk beter voel dan nu! Het lijkt me heerlijk, leuk en gezellig.

Naast ziekte als belangrijkste reden, komt nog dat ik zo'n watje ben die 't niks vindt om langere tijd van huis te zijn, weg van Gert (en weg van al m'n beessies). Erg hè ...
En stel dat Gert mee zou gaan, dan hebben we verzorging nodig voor al onze dieren, die qua verzorging niet allemaal de makkelijkste zijn.

Dus voor ons voorlopig geen vakantie -- althans niet weg van huis. Maar gelukkig wonen we zo heerlijk dat ik vaak 't gevoel heb op vakantie te zijn. Vanmiddag nog; ik ben net terug van een ritje en wandeling door het Groningse voorjaarslandschap. Zonnetje schijnt, heb met paard en hond in het water gespeeld. En na terugkomst een drankie op ons terras.. (ja, hond en paard ook, voor hen wel alcoholvrij en suikerarm natuurlijk; lol). Echt een genot!

Karen

Hmmm...
Wanneer ik alles hier lees over die hengsten lijkt zo'n dier meer een vloek dan een zegen?
Hebben jullie dan nooit plezier met/van ze?
Als ik voor mezelf spreek heb ik met mijn jongens al tonnen mega-fun gehad hoor!
Ik lach me kapot wanneer ze bvb. samen 'voetballen'. Soms speel ik zelfs met ze mee.
Ik heb 3 hengsten en die staan allemaal in de buurt of bij mijn 11 andere ruinen/merries.
Buiten een beetje "men-talk" nog nooit noemenswaardige problemen gehad.
Ik vind ze duidelijker en eerlijker dan merries.

Koen

Koen Theys schreef op maandag 19 april 2010, 20:18:


Ik lees verschillende, deels overeen komende, redenen in deze forumdraad maar juist niet dat hengsten niet geweldig zouden zijn, qua karakter.

Ik ben blij dat Joris niet zo heel veel is veranderd na z'n castratie. Naar andere paarden toe en in alles wat daar heel direct mee te maken heeft is hij wel veranderd, maar qua "humor", speelsheid, vindingrijkheid en zo, gelukkig niet!

Verder is de ene hengst de andere niet en datzelfde geldt voor merries. Tuurlijk is de gemiddelde hengst anders dan de gemiddelde merrie. Maar bij beide zijn m.i. toch ook redelijk veel uitzonderingen ("slome" hengsten en heel extraverte, "dominante", speelse merries, bijvoorbeeld).

Karen

Karen Koomans schreef op maandag 19 april 2010, 18:31:


Da's dan wel balen zeg! Dus je kunt gewoon niet ver weg op vakantie.



Nee, niet erg. Want ik ben nl. precies hetzelfde. Niemand die ze zo goed verzorgt als jij zelf doet he? Ik had ook nooit de behoefte om op vakantie te gaan.
Totdat ik een paar geleden in een dolle bui dacht: ik ga gewoon 2 weken naar Portugal met mijn Jules. Die nog nergens wat van af wist.... Tsja..... zie wat het resultaat daarvan nu is! )
En nog steeds een vakantiegevoel hoor... geen mooier plekkie als hier