Merel Stoffers schreef op vrijdag 23 april 2010, 23:12:


hahaha ... ik heb gisteren nog geprobeerd het verhaal van de Jostiband uit te leggen. Ik rijd met cap (in België noemen ze dat een tok en dat is bij ons weer iets anders ) Enfin ... ik uitleggen dat als ik op een paard zit met zo'n cap op mijn kop het net is alsof de Jostiband aan het spelen is Ik vond het grappig, maar ze kenden het fenomeen Jostiband niet, dat maakte het voor mij nog weer leuker ... vreemde soort humor heb ik, denk ik eigenlijk wel

Anja Seijn schreef op vrijdag 23 april 2010, 23:18:


Eh ja...

Hans Teeuwen is fantastisch...

Misschien vind je Wim Helsen ook wel leuk dan trouwens.
(En Alex Klaasen ook gezien dit jaar, was ook tof)

jennet schreef op vrijdag 23 april 2010, 23:02:


het beste wat je kan doen, zeker met een gevoelig paard, alle extra ballast over boord gooien voor je ermee aan het werk gaat. Ben ik vies gezind en kan ik me niet volledig geven aan Amaroc, loop ik te vechten met hem van het begin tot het einde. Is mijn hoofd niet zuiver en leeg, krijg ik Enno nog geneens gepakt of heeft Invierno in een mum van tijd mij beet. Slechte gevoelens laat je best thuis. Als je bij er bent, gaat het enkel tussen jou en haar en de rest gaat op in het niets. 10cm naar links en een pijnlijke voet is niets om de moed die dag op te geven hoor. Dat overkomt niet alleen jou. Je moet het wel kunnen loslaten alvorens de volgende stap te nemen en dat hoeft niet veel tijd in beslag te nemen. Even diep ademhalen op zo'n moment kalmeert jouw stress en laat ook aan je paard weten dat het ok is Zet hem op meid. Als je ergens wil komen, moet je wel een stap durven zetten.

Wie gaat er nog iemand naar de Equiday in Leusden vandaag?

www.equiday.nl

Zoooww herkenbaar......
Wat mij helpt , maar dan moet het paard even meehelpen , is er gewoon op gaan zitten , en paard even stil laten staan , van mij appart met een bak eten of hooi voor zijn neus.
Even voelen hoe alles voelt , zelfcontrole , is alles ontspannen , adem onder controle , oke! , en na een tijdje afhankelijk van hoe jij je voelt gaan wegstappen bij de voerbak.
Gewoon voorzichtig , maar wel even doen , zo stel ik het mezelf voor.
Ik loop met Namkje ook nog maar kleine stukjes , wil niks uitlokken en doe rustig aan.
Is het niet om het voor haar extra spannend te maken , dan is het wel voor mezelf te trainen. Ook ik moet alles in kleine stapjes doen.
En je hebt er in mijn ogen niets aan om een grens van jezelf over te gaan.
Wat dat betreft is de ene dag de andere niet. Soms sta ik op met veel meer lef in mijn lijf dan andere dagen....
Je moet niks! maar je wil wel , dus moet je ook iets...de stappen zo groot maken als je je voelt , en je lef zal groeien!!!

Kallum aan , het is jouw paard , jouw leven , jouw dag en jouw feessie!!!!

Gr Esther

van lennep schreef op zaterdag 24 april 2010, 9:57:

Helemaal met Esther eens! Maar ... je hebt soms iemand nodig die jou net dat zetje de goede kant op duwt, die jou het vertrouwen kan geven door jou het vertrouwen te geven. Eenmaal die drempel over (hoor mij nu ) dan valt alles van je af en krijgt alles een plaats. Dan denk je niet meer in onzekerheden, maar dan zie je alleen nog maar de mogelijkheden. Echt, Jennet, dat geeft je zo'n vreselijk lekker, rustig en zeker gevoel, maar die eerste momenten, dat kwartje (oud nederlands muntje ) dat moet eerst vallen en dat zit in jou en alleen in jou. Ik zie het als een soort van tandartsbezoek ... ben je angstig voor de tandarts, anders heb je er ook weer niks aan ... je ziet er tegen op als een berg, maar eenmaal weer buiten dan denk je "was dit alles????" Dat gevoel "was dit alles" moet je zien vast te houden en dat lukt je alleen maar als je het doet, keer op keer, maar wel met de juiste personen om je heen. Niet denken "ik kan het niet, ik leer het nooit", maar denken "dikken brol, iedereen heeft het moeten leren" Wij zijn alleen wat later gestart hé? Komt goed, schatje!

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 23 april 2010, 23:44:


"Als ik je dan aantoon dat ik eigenlijk véél sneller op de juiste manier werk dan jij nog maar mogelijk acht ."

Wat een flauw en dom gedoe, Eddy (ja, nu schrijf ik wel een keer dat iemand onzin schrijft. Voor mij een primeur). Jij wéét helemaal niet wat ik mogelijk acht. Plus: het gaat toch vooral om het EINDresultaat?
En ja, natuurlijk wist en weet jij meer van de achtergrondsituatie van Jeen en Anja. Maar dan kun je toch gewoon aan de hand dáárvan uitleggen waarom jij gekozen hebt voor een bepaalde volgorde, ipv te reageren alsof ik belachelijke dingen schrijf.
Wel eens gehoord van meerdere wegen die naar Rome leiden? Nee, jij kent alleen je eigen route geloof ik. My way (= druppel-way) or the highway.

Karen

Goed bezig Aafke! (ik doel op je reactie op een advertentie hier op PN)
Go, Aafke, Go !

Karen

Ik spreek of zie de buren niet dagelijks , en had voor vandaag afgesproken om weer te bekappen.
Hoe groot was mijn verbazing dat Kareltje liep!!!
Na meer dan 6 weken nauwelijks gelopen te hebben , meer strompelen , liep hij nu gewoon!!!!
Bekappen ging zonder bijten en nog 2 keer steigeren in plaats van dat ik hem zowat al steigerend moest bekappen zoals afgelopen dinsdag.
Hij krijgt vandaag zijn laatste portie asperine , en ik hoop dat hij morgen ook gewoon nog loopt.
Het hooi wordt geweekt!!!! in ieder geval 12 uur.
Er wordt vandaag gekeken of de natures best vervangen kan worden door wiessencops.
Volgens mij komt dit [ voorlopig] goed!
Ik heb wel foto's , maar geen toestemming gevraagd om ze te plaatsen.
Is misschien maar goed ook , want netjes is anders...als het maar functioneel is!
ps; ter aller geruststelling , fotoalbum is wel naar mijn bekapper gestuurd met toestemming.
Voor volgende week zaterdag weer een afspraak gemaakt , maar de buurman zei direct al dat er dan niets af zou hoeven... we zullen zien

Gr Esther

van lennep schreef op zaterdag 24 april 2010, 13:39:



Best kans dat de magnesium begint te werken, bij Razaro en Stormy werkte het ook na 3 weken.

groetjes Rita

Karen Koomans schreef op zaterdag 24 april 2010, 12:30:


Jaja.... de zoveelste *d.mp..r*. Ik heb haar het aanbod gedaan haar te brengen.... maar ehhhhh... dan ben ik donateurs nodig. Met andere woorden.... lieve PN-ers (schooi, schooi, schooi) wie helpt mee om deze pony een heerlijke oude dag te geven. Ik neem het werk op me, als jullie nu willen meedelen in de kosten..

Zo... ik maak er maar een apart topic van

Aafke schreef op zaterdag 24 april 2010, 16:48:


O ja, ondanks de humoristische ondertoon meen ik het allemaal bloedserieus!

Merel Stoffers schreef op vrijdag 23 april 2010, 15:22:


Ok, neem het verder neem in het verdere denkproces. Schrik me overigens rot van de tarieven...

Aafke schreef op zaterdag 24 april 2010, 16:51:

Financieël bijdragen is gewoon niet mogelijk. Zou ik dat kunnen.... is hier (helaas!) in PT of Spanje al genoeg te investeren ) Rescue's genoeg....

Aafke, ik zou je echt graag helpen. Misschien kan ik dat doen door b.v. wervende teksten te schrijven voor je website of zo... Of leuke omschrijvingen van paarden die je in pension/pensioen hebt....

Natuurlijk ben je serieus. Als je dit echt wilt doen, zul je ook hiervoor een goed plan moeten maken. Dus: wie worden je donateurs, hoeveel dragen ze per week/maand bij?
Kunnen ze b.v. de pony adopteren, maar wél de pony bij jou laten? Dat soort dingen... bezoekrecht... noem maar ff een paar zijstraten. Denk wel dat je duidelijke contractjes moet maken.... Als je gaat zitten afwachten wat er aan geld binnenkomt voor zo'n beestje... zullen mensen misschien ook afhaken.
Mocht dit allemaal lukken vind ik dat je een soort verplichting hebt op het wel- en wedervaren van dit diertje b.v. openbaar op je eigen website bij te houden...
Vergeet trouwens ook niet... als het om b.v. een afstandsdier gaat, ook daarvoor een waterdicht contract op te stellen waarin je alles vermeld...
In dit geval lijkt het mij dat de eigenaar(esse) ook nog wel een bijdrage kan doen of niet?