Tjee Caroline, wat een heerlijk verhaal!!
Doet me beseffen in wat voor over geciviliseerde wereld we hier leven.
(Ook al probeer ik daar zo min mogelijk aan mee te doen, je ontkomt er voor geen centimeter aan.)
Echt inspirerend, jouw verhaal.

Wat de kruiden betreft: boerenwormkruid is giftig, wordt NIET gegeten door de paarden.
Prima middel om te ontwormen als je het rijpe zaad daarvoor gebruikt (en dan nog gekookt). Rest van de plant kan je niets mee.

Coralie schreef op woensdag 29 juni 2011, 19:43:


boerenwormkruid wordt hier gretig gegeten,
verwar je niet met JKK of sintjanskruid ?

Coralie schreef op woensdag 29 juni 2011, 19:43:


Thx Coralie, het is inderdaad fantastisch om eens terug in de tijd te gaan en te zien hoe deze mensen leven. Dan kan ik ook weer beetje meer onze beschaving apprecieren, want onze beschaving is niet helemaal zo slecht.........de sfeer hier is...apart
Toen ik het bericht verstuurd had dacht ik tjee... boerewormkruid is toch giftig voor paarden? Mijn moeder had het eens aangeraden om te planten tegen 1 of ander ongedierte te planten, maar las toen dat het giftig was voor paarden.
Ik heb natuurlijk mijn paardje enorm in de gaten gehouden ivm wat hij at en zag hem ook tot mijn ontzetting akkerstaart eten die toch giftig is en langs de meer bossige gebieden sloeberde hij lekker van de varens, wat toch ook giftig is?
De paardjes zag ik hier ook schuren tegen bomen (het is hier nu ook erg vochtig, veel bossen ook), maar niet zoals bij paarden die echt zomerexceem hebben tot bloedens toe.

Peter Donck schreef op donderdag 30 juni 2011, 9:51:


Misschien eten ze het enkel in hele kleine beetjes als ze het nodig hebben?

Maria Delavega schreef op donderdag 30 juni 2011, 10:07:


als ze het lekker vinden eten ze alles op

Peter Donck schreef op donderdag 30 juni 2011, 10:08:


En ondanks dat blijven velen zich vastklampen aan het idee dat paarden PRECIES weten wat ze nodig hebben en dat elk plukje dat ze eten speciaal is uitgezocht met een diepere onderliggende bedoeling.

Frans

Frans Veldman schreef op donderdag 30 juni 2011, 10:18:


ja het is zoals met venten ! die weten ook precies wat ze nodig hebben,
bier en schoone wijven !

Frans Veldman schreef op donderdag 30 juni 2011, 10:18:


Ik ben toevallig net een oud boek van mijn moeder aan het lezen (Mensen en Kruiden - Maurice Mességué) Heel leuk, over hoe die man mensen helpt met kruiden zoals zijn vader dat vroeger deed. In harmonie leven met de natuur, die kruiden plukte in de échte natuur. Hij vermeld daar ook in dat het onmogelijk is dat dieren die door mens gehouden worden nog wel weten wat ze wel of niet mogen eten... Ook al willen we paarden nog zo natuurlijk mogelijk houden, ik geloof ook nooit dat ze weten wàt ze eten, en of ze het al dan niet nodig hebben.

Peter Donck schreef op donderdag 30 juni 2011, 9:51:


uit wikipedia:
In de plant komt het giftige thujon voor dat wormafdrijvend, vooral van spoel- en lintwormen, is. Ook was het kruid veelvuldig in gebruik om een abortus op te wekken. Hoge doses veroorzaken duizeligheid, krampen, buikpijn en kunnen dodelijk zijn.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Pas als de laatste boom gekapt,
De laatste rivier vergiftigt,
De laatste vis gevangen,
Pas dan zal de mens vaststellen ...
dat je geld niet kunt eten ....

Rita Klompmaker schreef op donderdag 30 juni 2011, 13:31:


Dit gaat over mensen en dat betekent natuurlijk nog niet dat hij ook giftig is voor paarden.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Pas als de laatste boom gekapt,
De laatste rivier vergiftigt,
De laatste vis gevangen,
Pas dan zal de mens vaststellen ...
dat je geld niet kunt eten ....

Maru schreef op donderdag 30 juni 2011, 10:37:


Of ze het precies weten?? Waarschijnlijk niet, maar IK ken nog geen verhaal van een paard dat zich heeft dood gegeten in de wei aan JKK of Taxus of eikenschors.
Als er niets anders meer is, misschien ietsje teveel, maar das iets anders.
Als er voldoende keus is in wat niet ongezond is en voldoende betekend ook voldoende ruimte om het bij elkaar te scharrelen, zal het zich niet te buiten gaan aan gevaarlijk spul.

Het voorbeeld van Peter met de boerenwormkruid, heb ik hier met eiken-blad. TOCH word het niet constant gegeten. Op dit moment duidelijk niet. Ook het schors van de Notelaar word nu met rust gelaten. gaat van de winter absoluut anders zijn

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Nils Vellinga schreef op donderdag 30 juni 2011, 19:52:


Langs onze weiden staan oude, hoge polulieren. Als daar takken of blad vanaf gewaaid zijn, storten de pony's zich daar op: blad wordt het eerst gegeten, daarna wordt de schors zorgvuldig van de takken geknabbeld; mooie verse graspollen van een nieuwe graasweide laten ze daarvoor links liggen!