Ik heb een infopagina gevonden met het verschil en overeenkomsten tussen clickertraining en SATS.

bridgeandtarget.nl/index.php?id=14" target=_blank>http://www.bridgeandtarget.nl/index.php?id=14

Uitleg over clickertraining is kort door de bocht en komt niet echt uit de verf, maar vooral de Intermediate Bridge is wat ik ook bij jouw filmpje hoorde Karin. Kon de klank niet plaatsen, maar nu snap ik de betekenis en bedoeling. Lijkt een beetje op speedclickeren

Leuk youtubefilmpje Karin. Maar allemachtig, wat talig! Is het niet zo dat Oscar (ook) reageert op jouw lichaamshouding i.p.v. op je taal/vraag? Hij is vol aandacht op jou gericht, mooi om te zien!

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 8 april 2014, 22:12:

Dank je wel!

Ja Oscar reageert ook heel erg op mijn lichaam. Een van de enorme problemen die voor ons mee speelde, was dat ik stikzenuwachtig was voor we naar de dierenarts gingen. Want ja, als je hond al 3 keer bijna iemand opgevreten heeft en je zonder betere oplossing weer moet gaan, dan weet je van te voren dat het niet goed gaat komen. Dus was ik zenuwachtig. En wat gebeurde er dan? Oscar kon door de zenuwen totaal niet van mij op aan en moest het helemaal zelf oplossen.
Ik ben dus voor mezelf ook heel erg bezig geweest met mijn eigen emoties. Ik train daarom ook zittend op de grond, dan heb je automatisch een lagere hartslag. Ik ga bij de dierenarts ook op de grond zitten en ik neem zijn kleedje ook altijd mee. En doordat we nu allebei routines hebben om op te vertrouwen, zijn de zenuwen zo goed als verdwenen. En daardoor blijven Oscar en ik communiceren en blijf ik hem de boodschap geven dat we het samen doen. Voor een hond met verlatingsangst is dat extreem belangrijk. Mijn partner neemt dan ook geen deel aan het proces. Die vindt het te moeilijk om die zenuwen uit te schakelen. Dan gaat ie dingen zeggen als "zou je dat nou wel doen?" en dat is funest. Hij is wel heel betrokken hoor, maar blijft heel bewust buiten het proces.

Karin schreef op dinsdag 8 april 2014, 18:54:


-knip




heel leuk! het precies vertellen wat je gaat doen is volgens mij juist heel belangrijk omdat je je daardoor concentreert en je plan helemaal goed kan uitvoeren. Het is bij trainen juist dat wat vaak ontbreekt of niet goed wordt uigevoerd: concentratie + een goed werkplan.

joop schreef op woensdag 9 april 2014, 11:27:

Precies en dat consequent doen. Net als de Japanse conducteurs die elke keer bij hun ritueel aanwijzen en benoemen wat ze hoe moeten doen, met hun witte handschoentjes aan hihi. Heel slimme manier. Werkt bij een heleboel dingen.

joop schreef op woensdag 9 april 2014, 11:27:


Concentratie is heel goed, maar daar ontbrak het niet aan. Ik wil wel met de billen bloot en laten zien hoe ik het eerst deed. Ik deed voorheen alleen clickertraining, dus handelen, clicken, belonen. Clou hierbij is dat de hond géén controle had. Hij moest de handeling ondergaan. Hij was dan ook niet vertrouwd, dus muilkorf om. Ik was heel geconcentreerd, maar dan vooral omdat ik erg rekening hield met het feit dat er een uitval kon komen. Meestal waren die uitvallen klein en erg gericht op "ik wil je alleen maar zeggen dat ik dit zo eng vindt", maar soms waren ze groter en ook gevaarlijker. Je ziet in dit filmpje duidelijk heel veel spanning en weerstand, hoe verschrikkelijk braaf hij ook staat te zijn. (dit filmpje is gemaakt ongeveer 1,5/2 weken nadat er onder verdoving een oorontsteking is vastgesteld en ik elke dag MOEST zalven, wat hij absoluut niet toe wilde laten)



Ik denk ook dat de twee filmpjes het verschil tussen puur clickeren en SATS goed laten zien. De techniek lijkt enorm op elkaar, maar het verschil zit hem in de controle die de hond heeft. Natuurlijk kon Oscar bij het clickeren ook gewoon weglopen, maar dan werden we weer enorm gehinderd door de will to please die dit soort honden hebben. Die is zo groot, dat ze eigenlijk over hun grenzen heen gaan voor je. Iets wat ik nu ook in de gaten moet houden, maar doordat nee zeggen nu zoveel makkelijker is, doet hij het ook actiever.

En ik wil hier niet mee zeggen dat clickeren slecht is hoor, absoluut niet. Ik gebruik het in mijn volledige omgang met Oscar en we hebben er fantastische resultaten mee behaald. Bij leuke dingen doen en bij normale opvoedkundige dingen, is dat stukje controle helemaal niet zo van belang. Als ik gewone kunstjes oefen vindt hij dat zoooooooo leuk, dan hoef ik hem geen controle-tool te geven. Dat is ook het mooie van clickeren, dat je het samen zo leuk vindt! SATS is alleen net een extra dimensie die ons bij dit knelpunt geholpen heeft.

PS ik vind het heel leuk dat het zo positief ontvangen wordt en dank voor alle complimenten!

Bedankt voor het delen van de filmpjes, mooi om te zien!

Ik ben me nog niet zo lang aan het verdiepen in R+-training, dus sorry als ik het niet goed begrijp en dit een domme vraag is, maar wat het dier de controle geven betreft:

dat zou je via 'gewoon' clickeren toch ook (misschien in mindere mate, maar toch) kunnen inbouwen door het dier het eng ervaren voorwerp zelf te laten targetten? Dus door bijvoorbeeld een hond te leren dat hij, als hij een beloning wil verdienen, zelf met zijn oor naar het spuitje moet gaan?

Karin schreef op woensdag 9 april 2014, 17:56:


Waar ik graag meer over wil weten is die geconditioneerde relaxtoestand en perceptie modificatie. Hoe doe je dat precies in praktijk? Ergens goede schrijverij erover te vinden? Welke diepe spieren worden gemasseerd en waarom? Ik heb er wat naar gezocht, hoe dat moet met die massage e.d. maar niets naar mijn zin bruikbaar gevonden. Ik vind dit een buitengewoon interessante ingang, vooral het argument: "het feit dat een dier heeft geleerd zijn emotie niet (meer) te uiten in de vorm van bepaald gedrag wil niet zeggen dat het onderliggende gevoel ook veranderd is. Perceptie modificatie doet dat wel". Dát is natuurlijk precies wat je voor je angstbijtertje nodig hebt!
Als we weer bij paarden terecht komen, zie ik analogie in een paard leren ontspannen door "hoofd laag" te klikkeren.

Enfin, dit kan nog een interessante draad worden, is het al!
En een hondentrainster die http://moniquebladder.nl/cms/wp-content/uploads/artikel-LosVast.pdf schrijft kan bij mij natuurlijk ook moeilijk meer stuk. Ik had het zelf geschreven kunnen hebben, heb ik ook meermaals gedaan maar dan in relatie tot paarden, hier op PN. Fantastisch dat het wat meer begint door te dringen dat die vertekende, mismaakte dominantieverhalen lulkoek zijn.

e m kraak schreef op donderdag 10 april 2014, 1:57:


Monique kan bij mij helemaal niet meer stuk. Ze verricht echt heel goed werk op het gebied van kennisvergroting en verbeterde inzichten in de hondenwereld. Haar motto: verander de emotie, verander het gedrag is datgene wat wij in onze hele omgang met Oscar hebben doorgevoerd. En dat voelt echt heel goed, want je lost problemen echt op en je krijgt elke keer een betere band. In tegenstelling tot de gedrags-veranderende trainingen, dan heb je wel gewenst gedrag, maar verder kom je niet zo ver.

Effin, het ontspannen op commando doe ik ook met Oscar. Mogelijk dat met betere massagetechnieken, diepere spieren enz, een beter resultaat gehaald kan worden. Maar ik doe gewoon lekker een beetje aaien, strelen, wrijven enz, waarbij ik zachtjes tegen hem praat en diep uitadem. Werkt prima, ik krijg hem in de meeste gevallen binnen een paar minuten relaxt. Betere massagetechniek lijkt me wel heel interessant, maar mijn persoonlijke ervaring is, dat het niet eens nodig is.

Wieteke schreef op woensdag 9 april 2014, 22:09:


In feite wel. Maar dat doe je anders.

Als ik bijvoorbeeld onderweg een standbeeld tegen kom en Oscar schrikt zich daar het lazerus van (lollig joh, mensen die paardenstandbeelden neerzetten ), dan clicker ik hem er naar toe. Wat ik dan doe is: kijken = click beloning. Langer kijken = click beloning, stapje er naar toe = click beloning enz. Maar! de beloning krijgt de hond verder weg van het standbeeld. Dus de beloning geeft de hond de gelegenheid om afstand te nemen. Anders lok je hem met de beloning over zijn grens heen en dat werkt averechts.
Wat ook kan is dat je beloning het weggaan van het enge voorwerp is. Dan kom je alweer bij BAT training uit. Op het moment dat je hond het enge iets zo eng vindt, is de aller grootste beloning die er is om er bij weg te mogen. Omdraaien en weglopen dus. En door dat vertrouwen te geven, gaat de hond vanzelf steeds iets dichterbij durven komen.

Bij het toedienen van medicijnen is dat lastiger. Als ik een pipetje in zijn oor wil doen, moet het zijn gehoorgang in. Dan luistert nogal nauw en als je dat verkeerd doet omdat de hond zijn hoofd niet stil houdt, doet het zeer. Daarom hier de keus om vooraf keuze te geven, maar de uitvoering van de handeling bij mij te laten.
Ook is het zo dat het hele proces nu niet gaat om het verdienen van de beloning. Die beloning geef ik wel, want Oscar is heel voergericht en hij wordt er blij van. Maar het proces gaat om het vertrouwen. Zonder dat vertrouwen, was de beloning nooit motiverend genoeg om de handelingen toe te laten.

Aanvulling voor Egon: schrijverij over het onderwerp weet ik niet. Maar Monique heeft dat vast wel en via bridgeandtarget.nl/index.php?id=14" target=_blank>bridgeandtarget.nl/index.php?id=14" target=_blank>http://www.bridgeandtarget.nl/index.php?id=14 zou je het ook aan Gertruud Kaandorp kunnen vragen. Zij zit meer in de paarden, dus misschien weet zij ook meer gerelateerd aan paarden.

Beste mevrouw,
u zei dat u op een stal stond bij het oranjewoud met weiland en een schuilstal, zou ik de naam/ gegevens van deze stal mogen? Ik zoek namelijk zo een soort stal voor mijn paard.
Met vriendelijke groet,
Noa