Spirithorses schreef op woensdag 16 december 2009, 22:03:


Geef je ze Jack voor de kerst?

Michiel schreef op woensdag 16 december 2009, 21:48:


De mate waarin een mens of paard zijn opkomende beelden (gedachtes) niet herkent als fantasie, is exact ook de mate waarin hij even niet in het nu is. Een paard die in het bos plotseling en grote hond ziet, reageert die op de werkelijke inschatting van gevaar of op de opkomende beelden van gevaar, beide is mogelijk en beide geeft een heel andere reactie. zuiver in het nu, staat het stil en kijkt. Reageert het op beelden van gevaar dan is het paard angstig voor een heel lieve hond. Wij mensen maken die vergissing doorlopend de hele dag, tenzij we beseffen dat er voortdurend een stroom van fantaserende gedachtes is.

Zo bont als een voortdurende stroom fantasiëen maakt een paard het niet. Aan de andere kant ... hoe groot is zijn zelf-reflectie om fantasie van werkelijkheid te kunnen onderscheiden? Toch doet het dat voortduren, eerst angst dan de geruststelling (het is niet ze erg als ik dacht). In positieve zin is het beeld van grazende paarden, de meest geliefde fantasie van paarden. Stalpaarden hebben er troost aan hoop ik, maar ook onze paarden op een buitenrit die op de terugweg meer voorwaarts zijn. Bij apen en olifanten hebben ze het vermogen tot zelf-reflectie aangetoont. Met behulp van een spiegel, bij olifanten een hele grote spiegel. Door ze daarin te laten kijken en dan een dag later een stip op hun voorhoofd te verven. Kijken ze in dan opnieuw in de spiegel, wijzen ze dan naar de stip op de spiegel of wijzen ze naar hun eigen hoofd. Dat is een bewijs van dat ze vanuit de vorige dag geleerd hebben hoe ze eruit behoren te zien en dus een beeld van hunzelf bewaard hebben en kunnen oproepen. Ik vermoed dat paarden dit ook zouden kunnen. Een stapje verder is het besef dat de beelden van vroeger fantasieën zijn.

Groet, Michiel

Michiel schreef op woensdag 16 december 2009, 22:41:


Nou, Michiel, ik weet het niet hoor ... ik denk dat wij mensen het veel gecompliceerder maken dan het voor paarden is.
Paarden leven in het hier en nu, morgen en gisteren bestaat niet voor ze. Tenminste dat kom ik in heel wat boeken tegen. Als ze schrikken, gevaar zien, dan reageren ze instinctief "vluchten of als maaltijd dienen". Volgens mij is er niet veel meer dan dat hoor. Ik denk dat wij mensen te veel denken en zeker voor anderen!

Anja Seijn schreef op woensdag 16 december 2009, 21:30:


Aha, en associëren is geen denken?
Wat dan wel?
Leren?
Wat is "denken"?
Zonder verleden is er geen geheugen he, en wie hadden er nu ook alweer zulke uitstekende accociërende geheugen prestaties?
Is een "denkend" verwachtingspatroon naar een mogelijke toekomst méér dan een onbewuste kansberekening op basis van al dan niet bewuste ervaring?

Michiel schreef op woensdag 16 december 2009, 22:41:


De gangbare interpretaties van spiegel experiment is meteen een prachtvoorbeeld van onbewust en klakkeloos toegevoegde fantasie, op basis van een verleden-patroon:

In plaats van de (nmm enig mogelijke methodologisch correcte) waarnemings interpretatie dat het "falen" van de spiegeltest niets anders aantoont dan dat het betreffende (soort) dier om wat voor reden dan ook geen spiegeltest kan doen (slechts een wél kunnen bewijst kwalitatief iets over de wel-kunners - een éénzijdige testopstelling dus).

wordt er als het ware automatisch, onbewust verondersteld:

Dat dieren nogal inferieur ten opzichte van mensen zijn, niet in staat tot zelfreflectie als vorm van ToM en dus geen spiegeltest kunnen. En zie eens, de meesten hebben er geen interesse voor dus zie je wel!.

Niemand die zelfs maar een 1dags cursus in methodologie gevolgd heeft neemt dit soort van bewijsvoering serieus. En da's dan weer een voorbeeld van hoe ik naar "wetenschap" probeer te kijken

Anja Seijn schreef op woensdag 16 december 2009, 22:49:


Pff, ik kom in heel wat boeken tegen dan god (welke god dan ook, ik discrimineer niet ) bestaat....


Definitie van "instinct" graag?

Michiel schreef op woensdag 16 december 2009, 21:48:


Dat weet je niet, je kunt niet weten wat er in een paardenhoofd omgaat en hoe het werkt.

Anja Seijn schreef op zaterdag 12 december 2009, 22:08:


www.cydanimals.com kijk eens op hun site, dit is een stichting waar ik mijn hand voor in het vuur steek. Wat zij voor werk verzetten is echt ongelofelijk.

Mariette Stegwee schreef op donderdag 17 december 2009, 10:18:


Dank je. Heb die site opgeslagen.

sandratien2 schreef op donderdag 17 december 2009, 9:14:


ik dien me in grote lijnen, nuances achterwege gelaten, bij Michiel aan te sluiten. het is inderdaad zo dat een paard 100 % in het nu leeft. dat neemt niet weg dat vanuit het onderbewuste beelden en gevoelens - in het nu momenten - opduiken.

het is niet zo dat een paard rationeel gaat nadenken over "hé wacht eens even ... deze situatie heb ik al eens eerder meegemaakt ... en toen gebeurde dit of dat ...". het gebeurt in een flits, in een fractie van een seconde, zonder dat daar "denk"werk bijkomt. paarden denken niet in woorden, maar in hoofdzaak in beelden, waarbij bepaalde gevoelens opgeroepen worden.

alles bij het paard situeert zich op het niveau van het onderbewuste. verleden en toekomst bestaan inderdaad niet bij paarden.

Ondertussen ligt hier al een pak sneeuw. Ik was onderweg en dacht: kzal toch maar eens bij de paardjes gaan kijken. Na een schuivende slakkengang daar aangekomen en ... ze stonden met z'n allen buiten in de sneeuw te soezen.

Ikke ineens maar de kans genomen om de wei dicht te doen en op m'n gemak het hooi bij te vullen, der was nog meer dan genoeg maar 't is toch beter voor mijn gemoedsrust dat ze meer dan voldoende hebben bij dit weer.
Maar ja, ni gepland om naar de wei te gaan en daar stond ik op mijn hakken te balanceren in de sneeuw met verdoken putten en bulten. Het paaltje waar ik de draad toe wou doen, staat op een kleine bult en ge moet ook best wat trekken aan de draad om het toe te krijgen. Dus balanceer-balanceer-trek en ..... schuif!
Met mijn gezicht de sneeuw in natuurlijk en tegen dat ik het besefte nog ne schok derbij want in mijne reflex had ik mijn arm rond de paal gedraaid, blond zeker

Allé, terug recht gekruiffeld, lekker koud, nat en in vermomming van een sneeuwman, sta ik te kijken op twee rollende paarden
Zij vonden het wel lekker

Ook nog een speel- en bokspektakel gezien, ze genieten echt van dit weer, zijn actief en hebben zo'n kwajongensblik, in tegenstelling tot ik, ik ben de sneeuw al beu

Britt Claeys schreef op donderdag 17 december 2009, 14:25:


Haha... lachen Britt! Ik heb ook weleens tot over m'n knieën in de sneeuw gestaan hoor... eerst paadjes trappen voor de paarden, zodat ze erdoor konden.
Machtig gezicht hoor, als ze gaan keten in de sneeuw!

Nou... sneeuw mag dan niet alles zijn... hier vannacht rond half 2 (half 3 jullie tijd) een aardbeving!! En niet zo'n kleintje... nee, 6.1 op de schaal van Richter.
Zo'n 100 zeemijlen onder de kaap de Sao Vincente.
Was zo raar... hoorde een flink gerommel en dacht: hé... onweert het nou?
Toen dacht ik: oh, vliegtuig zeker? Maar dan wel érg dichtbij!
Beide papegaaien helemaal fladderend in paniek, hangend aan hun kooiplafond... Kippen wakker, hanen kraaien... vogels fluiten!
Toen pas zag ik dat alle lampen schommelden... Oh, aardbeving dus!
Schijnt dat zo'n zware sinds 1969 niet meer voorgekomen is... en nu tientallen naschokken, maar daar merk je eigenlijk niets van.
Prettig idee om te weten dat we precies op een breuklijn zitten hier....

Equibooster schreef op donderdag 17 december 2009, 14:09:


Je weet niet hoe een paard denkt. Je kunt er alleen maar naar gissen.

Wil schreef op donderdag 17 december 2009, 15:23:


Ja , ik las het op het nieuws en moest gelijk aan jou denken.
Maar hopen dat je geen schade ontdekt in de komende dagen.

Groet, Pien

Wil schreef op donderdag 17 december 2009, 15:23: