Maria Delavega schreef op zondag 17 januari 2010, 16:23:


ik zeg toch niet dat ik je moeder ken !? (zij mij misschien wel)
ik wordt dit jaar pas 85


ik denk dat ik daar in 89 maninka mijn eerste paard heb gekocht "bie Jean"
ze is nu 24, en d'r staan al 4 generaties na haar (ook bij mij)
maar toen was jij denk ik nog te jong voor het stel pubers dat er toen rondhing,
en ik was er al te oud voor
zegt "Duchesse" je nog wat ?

Peter Donck schreef op zondag 17 januari 2010, 19:08:


Ba neen jij zegt dat niet , ik zeg ik ook niet dat jij haar kent en waarom zou zij jou kennen ? Ik zei dat J. haar kent, de Jean....

24? Is heel respectabele leeftijd. Ja, Duchesse ken ik, een vosje met een bles? Was lievelingspaard van mijn vriendin Saskia. Toen we daar op kamp waren is denk ik haar moeder afgemaakt moeten worden door een breuk aan haar been (Kontesse). Man wat hebben wij toen geweend...
Tja pubers, ik was niet aan die gasten die daar reden, ene Vincent en nog paar andere...had waarschijnlijk daar al een afkeer voor maneges ontwikkeld...

Ellen2 schreef op zondag 17 januari 2010, 18:50:



Zoals jij het neerschrijft, klinkt het allemaal héél logisch. En als wij "onze" hond niet hadden, dat zou ik zeggen: JA! Zo zit het in elkaar....

Alleen, wij vinden het véél moeilijker om onze hond in goed banen te leiden dan onze paarden

Vroeger, bij mij thuis, waren er altijd honden, soms drie tegelijkertijd. Die honden, die waren er gewoon. Er waren er ""brave" bij en "andere". De "ergste" waren eigenlijk de teckels, die namen "wraak" wanneer ze niet met de baasjes mee uit mochten. Die klommen dan op de tafel en plasten in de fruitschaal...
We hebben dus die teckels gehad, Spaanse straathonden, een Russische windhond, een Cocker Spaniel en een Bouvier kruising. Die honden mochten in huis eigenlijk "alles", op de zetel... op bed...
Mijn ouders vonden al hun honden "fantastisch"! Ze waren allemaal heel lief en vooral super vriendelijk voor ons, de kinderen. Wij mochten zo mee in hun "nest" kruipen, nooit heeft er eentje gegromd.
Voor de rest luisterden die honden eigenlijk niet zo bijzonder.
Ze trokken erop uit, trokken kippen aan flarden enz...

Toen ik getrouwd ben, woonden we ergens waar we moeilijk een hond konden houden.
We hadden toen altijd katten.
Zeven jaar geleden zijn we naar hier verhuisd en en jaar later kwam er een hond, Basan, een Duitse staander... 't Is dat we hem zo graag zien maar dit wil ik nooit meer... echt waar niet.

Onze paarden zijn véél gemakkelijker dan die hond. En wij waren échte beginners met die paarden. Maar Basan, heeft volgens ons ADHD, heeft dan ook nog eens epileptische aanvallen, is héél dominant, gromt naar ons terwijl hij kwispelt en EIST steeds. Die moet je elke dag opnieuw twintig keer "afremmen". Voor de rest is't een lieveke

Maar een "will to please" zie ik bij hem toch niet echt. Of voel ik het zo verkeerd aan?
Clickeren of voedselbeloningen in de tuin, dat gaat prima, maar één keer buiten???

En een hond niet sterk? Basan heeft Gerd al meer dan één keer over het stuur van zijn fiets getrokken. En die energie, waar die vandaan blijft komen, dat weet ik ook niet.
We letten heel erg op zijn voeding, hij krijgt alleen brokken van Biofood en verder diepgevroren pens van "Duck".

Weet je wat Apache vroeger met Basan deed?
Apache deed zijn hoofd omlaag terwijl Basan rond zijn oren sprong. Basan kwam dan snuffelen. Apache nam Basan dan met zijn tanden bij zijn nekvel en hield hem zo tegen de grond. En dan was er rust. Apache wist precies hoe het moest

Marianne

Maria Delavega schreef op zondag 17 januari 2010, 19:20:


jaja d'r gaan ook bij mij weer belletjes rinkelen
vincent was geloof ik zoiets als een dom-blondje
Duchesse is het enige paard dat daar eigenlijk is oud geworden
al de rest was voor de koers - de les - de verkoop - of de slacht
taraf komt ook van daar, een wreed goed jeepke !

Zijn wij niet zintuigelijk dan? Misschien de ene meer of minder dan de andere, maar we zijn zintuigelijker dan je denkt. We hebben niets afgeleerd, we hebben wel afgeleerd om eerlijk te zijn.
Ik heb eens horen zeggen: paarden weten direkt wie je bent... wel, mensen weten dat ook direkt. Vb van een leraar die de klas binnen komt , van wie je weet: met die z'n voeten gaan we niet rammelen...
Mensen weten verdomd goed in te schatten en lezen lichaamstaal beter dan je denkt (trouwens lichaamstaal is veel sterkere communicatie dan verbaal gesproken taal, ook bij mensen), alleen is de feedback van paarden op jouw gedrag veel direkter, waardoor je de neiging hebt te denken dat een paard zintuigelijker is. Mensen gaan verbergen wat ze van je denken, althans deze die niet Druppel heten
Mensen zijn ook kuddedieren (de een al wat meer dan de ander...), zou dit geen eigenschap kunnen zijn van kuddedieren?

Peter Donck schreef op zondag 17 januari 2010, 19:08:


%3Fv%3D0&imgrefurl=http://flickr.com/photos/gerardhoran/633253917&usg=__Y-4-VUO6K50QbyXMTbE7TNkAnsI=&h=389&w=500&sz=79&hl=nl&start=3&tbnid=L1FEYKhDqdlruM:&tbnh=101&tbnw=130&prev=/images%3Fq%3D%2522old%2Bman%2Bhorse%2522%26gbv%3D2%26hl%3Dnl%26sa%3DG

Maria Delavega schreef op zondag 17 januari 2010, 20:30:


Hey, da's geen kritiek hoor, da's in feite een zeer goeie eigenschap! Dat maakt ons juist zo ergerlijk, dat we proberen te verbergen wat we van elkaar denken. Ik 'voel' dat goed genoeg. Als zo iemand incongruent is met wat hij naar buiten brengt, dan sla ik helemaal toe. Daarom is het ook zo leuk om met dieren om te gaan, ze zijn open en eerlijk.

Gudrun schreef op zondag 17 januari 2010, 21:16:


Niet geisoleerd golfplatendak !! Smeltwater +condens

marianne laenen schreef op zondag 17 januari 2010, 19:47:


Toch ook bij deze hond zou je de omgang en gehoorzaamheid kunnen verbeteren, denk ik. Het lijkt dat hij meer buiten wil zijn om te gaan jagen, bewegen, rennen en spelen. Dat kan ook samen met je, waardoor je meer aan zijn behoeftes voldoet en daardoor gaat alles beter. Grommen tegen je, kan alleen maar als je hem ergens mee plaagt, zoals een kind onbewust kan doen of dat hij inderdaad denkt de baas te zijn. Dat laatste is ronduit gevaarlijk, zo'n grommen daar zou ik hulp bij zoeken als ik het zelf niet kan doen stoppen en omzetten in iets positiefs.

marianne laenen schreef op zondag 17 januari 2010, 19:47:


Da's apart, paard heeft hond begrepen en op zijn nummer gezet.Knap! Uiterste dominatie, nekvel pakken en op de rug leggen. Net zoiets als join-uppen denk, moet je ook wel weten wat je doet. Jaahhh hier ook zo'n adhd-er hoor, ook een duitse staander. Fietsen ermee.....raken ze lekker ontspannen van.Kan je kilometers maken hihihi. DEn deze heeft een tijdje gegromt toen onze zoon 12-13 jaar was, ineens uit de niks. Dacht ik. Grote kindervriend hoor maar als er iets mis is, kan ik hem gelijk lezen maar nu???? Lang verhaal en wat blijkt.....rangorde! Geur. Kind gaat op een bepaalde leeftijd veranderen van geur. Is allemaal opgelost maar had wel ffkes hel anders af kunnen lopen.Jakkes. Ach ja we blijven leren he? Hihihi

Michiel schreef op zondag 17 januari 2010, 21:21:


Dat grommen van hem is dominantie. Buiten met hem, kan alleen wanneer je 200% op hem geconcentreerd bent anders is hij weg. We hebben er al eens iemand bijgehaald voor advies omdat zijn gedrag toen nogal zwaar doorwoog op ons gezin.
Die persoon stelde het nogal cru: Als je kiest voor je gezin, doe je die hond weg.
Verkoop hem niet aan "normale" mensen want dan belandt die hond zowiezo in een asiel. Verkoop hem aan een jager, dan kan hij zijn jachtinstinct uitleven. Maar... daar zal hij wel in een hok belanden..

't Zal natuurlijk voor een groot deel aan ons liggen al ben ik ervan overtuigd dat Basan overfokt is.
'' Is ook niet dat hij opgesloten zit hé. Hij loopt de hele dag in een tuin van 2000m2.
Vroeger werd er dan ook nog elke dag 2 uur met hem buiten gefietst zodat hij zich kon "moemaken". Maar Basan werd een atleet, het was nooit genoeg, nooit moe...
En een hond met een sterk jachtinstinct kopen terwijl je in een bos woont, dat is er natuurlijk ook om vragen hé.

Marianne

marianne laenen schreef op zondag 17 januari 2010, 22:13:

mmm heb 1e kerstdag mn prachtige arabische merrie in laten slapen.
10 jaar was t mijn grote leerschool.
Ik heb in die 10 jaar ontdekt met haar dat ik echt een mooie indianen vrouw ben en wij hebben nooit gevochten.
Helaas kwamen er opponenten van buitenaf,hormonen,hoefbevangenheid,afgrijselijk onze wereld binnen.
Afschuwelijk .
geen leven meer.
Gelukkig mag je voor je dier kiezen.!!
Ga morgen een ijslander merrie ophalen ,die dezelfde knoeiparty met mensen heeft gehad al vera.
Nou voor mij easy
geen bit er meer in en gewoon geduld met elkaar leren kennen.
lekkereeigenwijze sterke merrie
Duszo snel mogelijk introduceren in de buitenkudde
eerst paardzijn en dan zie ik wel verder

verasita schreef op zondag 17 januari 2010, 23:02:


) Het het gelezen op je Hyves!!! En daar zal ik het nieuws volgen over je nieuwe paardje! Spannend!!! Oh ja, gefeliciteerd!

Groetjes,

Wil.

IJzers...... het einde!

Geen drollen meer uit het ijs hakken! Niet meer elke dag een ijsrally naar m'n werk! Niet meer met een lekkende gieter met heet water naar de paarden om daar de kraan te ontdooien! En als je een paar druppels water op je kleren morst hoef je niet meer meteen een vrieskou te sterven!

M'n mestboy harkje heeft het alleen niet overleefd. Het handvat was al tijden zoek, van de week raakte een stukje van het harkje los tijdens het losbikken van een drol en eergisteren sneuvelde hij helemaal, toen had ik nog maar twee harktandjes en dat schept heel vervelend.

Maar morgen haal ik een nieuwe!

Arno8 schreef op zondag 17 januari 2010, 23:52:


De sneeuw was prachtig maar niet praktisch...

Die oude modellen mestboy zijn voor mijn gevoel ook veel degelijker...