joop schreef op :

Mag ik jou vragen wat een castratie van een hengst kost in Frankrijk?
Hier 180 euro.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 19 april 2010, 13:12:


tussen de 150 en 250 €, het hangt af van de DA, duurder is niet perse beter

Spirithorses schreef op maandag 19 april 2010, 12:57:

.

Mee eens Pien. En herkenbaar.

Mijn verhaal over mijn besluit om Joris te laten castreren, toen hij 5 jaar oud was.
Tot Joris 4 1/2 jaar oud was had hij een ruin als maatje plus varkens en dat ging prima. De beer (varken) en hij dekten elkaar regelmatig, over en weer

Geen merries gehuisvest in de buurt en ik vond zijn hengstengedrag geen enkel probleem, ook onderweg niet (oké oké, ik weet dat Joris ook maar 80 cm hoog is ).

Toen gingen we verhuizen en Joris dus ook. In de tussentijd hadden we Jomanda gekocht, ezelmerrie, toen drachtig. 't Kostte niet veel tijd om te weten dat die twee samen geen goed idee was. Jomanda werd helemaal gestoord van die kleine hengst en Joris kreeg klappen die soms érg raak waren.

Ruintje geleend van mensen die graag een stal met uitloop zochten voor hun ruintje. Twee maanden lang blijven kijken of 't goed kwam tussen die twee, maar nee. Eigenaren vd ruin haalden 'm weg bij ons. Begrijpelijk, want hun ruintje werd echt niet gelukkig van het gedrag van onze Joris.

Vervolgens onze Joris gehuisvest in de buurt, bij een grote ruin (KWPN'er), die anders in z'n uppie stond. Die mensen konden niks beginnen met Joris, hij liep letterlijk over die mensen heen. Als die mensen hun ruin wilden meenemen om bijv. te gaan rijden; probeerde Joris ze de wei uit te schoppen . Dus was Joris snel weer bij ons thuis .

In de tussentijd Donna gekocht en Jomanda was bijna uitgerekend. Joris een tijdje alleen gezet bij ons; wij waren in beraad wat te doen. Het veulen van Jomanda bleek een merrie (Juul). Na allerlei overwegingen hebben we (heb ik) toen besloten de knoop - oftwel de ballen - door te hakken. Achteraf bezien had ik liever gekozen voor sterilisatie, maar die mogelijkheid is toen domweg niet bij me opgekomen noch door de dierenarts als mogelijkheid geopperd. Of het ervoor gezorgd zou hebben dat Joris bij onze andere dieren kon lopen zonder dat de andere dieren te gestressd zouden raken van zijn gedrag weet ik niet. Dat zou de praktijk dan hebben moeten uitwijzen.

Sindsdien is Joris een 'gewoon' lid van onze kudde. Fijn voor hem en voor ons! En als-t-ie eens uitbreekt dan betreffen mijn zorgen dat hij zich ziek eet - geen zorgen meer om ongewenste veulens of gevechten met verwondingen tot gevolg.

Karen

De vandaag geplaatste advertentie kan ook mogelijkheden bieden.
Wow, daar zou ik wel heen willen ! (en trouwens ook graag naar de andere hier aangeboden gelegenheden).

Karen

sja ik heb ook al een paar keer moeten uitleggen dat ik, als het mij om prestaties, wedstrijd en een dure manège te doen was, ik wel één duur paard op een pension zou hebben ipv 3 (papierloze) moddermonsters in een weide waar ik zelf met de kruiwagen hooi naartoe moet brengen enz

Precies, want er zit gewoon niets anders op. Zeker niet voor paarden die je ooit wilt kunnen herplaatsen. Want wat is het alternatief? Juist. Ticket naar de slager.
Helaas zitten we nu eenmaal met een overschot aan paarden dus je mag blij zijn als er iemand komt die een paard zou willen hebben.
Paarden zijn verdorie goedkoper als rashonden en katten!

Spirithorses schreef op maandag 19 april 2010, 12:57:

Dát is vaak ook het probleem. Ik heb zelf gemerkt, toen ik een appie-hengst had, dat het een soort 2e natuur is om ogen in je achterhoofd te hebben! Je bent altijd alert, zeker als je met andere paarden samenrijdt en je weet gewoon, voelt onder je, dat ie van plan is om wat te proberen. Ik heb dat altijd nog weten te vermijden door hem 'n fractie van 'n seconde vóór te blijven. En dat uitproberen slijt er dan uit, met jou als ruiter/verzorger/eigenaar. Ze weten gewoon waar de grens ligt en die zullen ze niet meer overschrijden. Nu was deze Appie een makkie... omdat ie merries tot z'n beschikking kreeg en in de weide ook samen met in ieder geval 1 merrie liep... die tante Bet werd toch niet drachtig.
Dus ik besef dat ik met de appaloosa een gemakkelijk paard heb gehad.

Ik heb ook de andere kant meegemaakt, van Catcher. Wel een prima opvoeding gehad maar toch nemen de hormonen de overhand. Gevolg: alle opvoeding in 1 seconde knal vergeten en gewoon toch je eigen zin doen. Zo gefrustreerd dat een vest, achteloos over een omheining gehangen, die heerlijk naar MERRIES rook... zelfs interessant genoeg werd! Paden uitslijten langs de omheining.... omdat er ergens merries in een naburig weiland lopen... paard werd mager van het continu heen en weer ijsberen. Je andere paard er nooit bij kunnen zetten, want die kreeg klappen en hele stukken huid/vel werden opengereten.
Pffff.... ik kende zowat m'n eigen dier niet meer!

Nee. Punt. Nee, nee, en nogmaals nee. Dit is niet de manier waarop ik een hengst zou willen houden, dit is niet het (eenzame) leven wat ik hem toewens.
Want ik vind het GEEN leven. Niet voor hem, niet voor z'n maatje, en ook niet voor de mensen die ermee om moeten gaan.
Het is gewoon gevaarlijk. Heel veel mensen reageren gewoon té langzaam, niet adequaat en dan zouden ongelukken gebeuren. Net zoals met jouw lesklanten.
En dan??? Leuk.... we hebben een hengst! Wat als jijzelf ziek bent en iemand anders moet 'm verzorgen? Heb je ook een probleem!

Ik begrijp Eddy donders goed. Ik weet wat het is om een hengst onder je kont te hebben en als ik mag kiezen... geef mij maar een hengst. Ze hebben nét dat beetje extra.... meer power, uitstraling.....
Als je de ruimte en de capaciteiten hebt om hengsten te houden... prima.
Heb je dat niet, castreren.

Karen Koomans schreef op maandag 19 april 2010, 13:50:


Wat houdt je dan tegen Karen? Joop kan zeker wel een hulpje gebruiken met zoveel paarden... en ik heb niet zozeer een hulpie nodig, maar wél een gezellige mederuiter.

Wil.

Ik ben vooral bang het verworven vertrouwen te verliezen. Lily is er heel erg mee bezig of ze het wel goed doet en nog steeds bang geslagen te worden als dat niet zo is. Ik hoop dat ik haar duidelijk heb kunnen maken dat ik erg tevreden was met de manier waarop ze de spanning verwerkte en vooral dat ze toch bij me bleef. Zij kon er immers niets aan doen, het was gewoon teveel in een keer. Ik heb ook geen idee waar al die auto's en mensen vandaan kwamen. Zoveel inwoners heeft ons dorp nauwelijks....

Kim is wat dat betreft een onbeschreven blad. Ze is een keer erg geschrokken van mijn vriend die zeer luidruchtig zijn neus snoot terwijl we aan het wandelen waren, grote machines worden genegeerd of geinteresseerd besnuffeld.

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 19 april 2010, 16:32:


Precies..... een ingebakken trauma krijg je er heel moeilijk, zo niet nooit, uit.
Ik moet bij Chaser nog steeds geen onverwachte bewegingen maken hoor... want hij zal altijd blijven schrikken. Nou... dat paard heb ik nu dus al 11 jaar.
Gelukkig is Lily nog heel erg jong en heb je een kans dat ze eroverheen komt.

Die mensen met al die auto's hadden ergens een feestje joh

Lily is niet zo'n aanhalig, knuffelig type als Kim, die gewoon voor je op de grond gaat liggen zodat er niemand meer langs kan omdat je haar buik MOET krabben. Lily vraagt op een onhandige manier aandacht. Eerst verwachtingsvol van een afstand toekijken, dan heel zacht pruttelen en dan je ineens de kont toedraaien en een achterbeen onder je neus houden omdat ze daar jeuk heeft. Ik ben me al een aantal keren te pletter geschrokkken....

En dan die blik in haar ogen: sorry, als ik het verkeerd doe, jaag je me maar weg.

Kim blijft gewoon hinderlijk in de weg staan, als een blok beton.

We gaan steeds meer de goede kant op. Misschien komt de trainer over twee weken toch nog in het genot van mijn mammoet.

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 19 april 2010, 16:59:


Heerlijk om te lezen Monique, hoe jij met je paarden omgaat en hoe je hun gedrag/signalen ziet en daar op ingaat.
Super !

Karen

Wil schreef op maandag 19 april 2010, 16:26:


Wat lief dat je dat vraagt Wil !

Voornamelijk mijn ziek zijn houdt me tegen. Alleen de reis al; van zoiets moet ik dagenlang, misschien nog langer, herstellen.

Voor mensen die zelf niet te maken hebben met chronische vermoeidheid (chronische uitputting vind ik een beter woord), is dat waarschijnlijk heel moeilijk voor te stellen. Voor wie 't interessant vindt om daarover iets te lezen, in deze column over chronsch moe herken ik veel: http://www.vkblog.nl/bericht/184292/De_lepeltheorie
De column is gechreven door iemand met MS; ik heb geen MS maar een chronische infectie, waarschijnlijk verwant aan chronische ziekte Van Lyme/ Borelia. Dat heeft naast chronische moeheid ook gevolgen voor ondermeer m'n spieren, gewrichten, en allerlei neurologische zaken.

Maar wie weet, als ik me over een tijd een stuk beter voel dan nu! Het lijkt me heerlijk, leuk en gezellig.

Naast ziekte als belangrijkste reden, komt nog dat ik zo'n watje ben die 't niks vindt om langere tijd van huis te zijn, weg van Gert (en weg van al m'n beessies). Erg hè ...
En stel dat Gert mee zou gaan, dan hebben we verzorging nodig voor al onze dieren, die qua verzorging niet allemaal de makkelijkste zijn.

Dus voor ons voorlopig geen vakantie -- althans niet weg van huis. Maar gelukkig wonen we zo heerlijk dat ik vaak 't gevoel heb op vakantie te zijn. Vanmiddag nog; ik ben net terug van een ritje en wandeling door het Groningse voorjaarslandschap. Zonnetje schijnt, heb met paard en hond in het water gespeeld. En na terugkomst een drankie op ons terras.. (ja, hond en paard ook, voor hen wel alcoholvrij en suikerarm natuurlijk; lol). Echt een genot!

Karen

Hmmm...
Wanneer ik alles hier lees over die hengsten lijkt zo'n dier meer een vloek dan een zegen?
Hebben jullie dan nooit plezier met/van ze?
Als ik voor mezelf spreek heb ik met mijn jongens al tonnen mega-fun gehad hoor!
Ik lach me kapot wanneer ze bvb. samen 'voetballen'. Soms speel ik zelfs met ze mee.
Ik heb 3 hengsten en die staan allemaal in de buurt of bij mijn 11 andere ruinen/merries.
Buiten een beetje "men-talk" nog nooit noemenswaardige problemen gehad.
Ik vind ze duidelijker en eerlijker dan merries.

Koen

Koen Theys schreef op maandag 19 april 2010, 20:18:


Ik lees verschillende, deels overeen komende, redenen in deze forumdraad maar juist niet dat hengsten niet geweldig zouden zijn, qua karakter.

Ik ben blij dat Joris niet zo heel veel is veranderd na z'n castratie. Naar andere paarden toe en in alles wat daar heel direct mee te maken heeft is hij wel veranderd, maar qua "humor", speelsheid, vindingrijkheid en zo, gelukkig niet!

Verder is de ene hengst de andere niet en datzelfde geldt voor merries. Tuurlijk is de gemiddelde hengst anders dan de gemiddelde merrie. Maar bij beide zijn m.i. toch ook redelijk veel uitzonderingen ("slome" hengsten en heel extraverte, "dominante", speelse merries, bijvoorbeeld).

Karen

Karen Koomans schreef op maandag 19 april 2010, 18:31:


Da's dan wel balen zeg! Dus je kunt gewoon niet ver weg op vakantie.



Nee, niet erg. Want ik ben nl. precies hetzelfde. Niemand die ze zo goed verzorgt als jij zelf doet he? Ik had ook nooit de behoefte om op vakantie te gaan.
Totdat ik een paar geleden in een dolle bui dacht: ik ga gewoon 2 weken naar Portugal met mijn Jules. Die nog nergens wat van af wist.... Tsja..... zie wat het resultaat daarvan nu is! )
En nog steeds een vakantiegevoel hoor... geen mooier plekkie als hier