Piet schreef op dinsdag 18 januari 2011, 21:36:


Volgens mij zijn focusoefeningen juist bedoeld om je beter te concentreren op wat je doet. BV zit je op je paard kijk dan niet naar zijn oren maar daar waar je heen wil, focus je doel. Hoe vaak zie je niet mensen hun paard onder de kin vasthouden en proberen ze naar het hoofd van hun paard kijkend van A naar B te komen. Het werkt veel beter als je met een lang touw loopt en zelf focust op je doel. Je paard loopt dan vanzelf achter je aan. Als ik een paard verplaats of zelfs de hele kudde focus ik op de plek waar ik ze hebben wil, en let ik niet zozeer op de paarden zelf.


slaan? Ik heb meer de indruk dat parelli fases zoals bedoeld met opvoeren van stress te maken hebben dan met het gebruiken van geweld. Blijft het een feit dat je stress beter kan vermijden en gezellig met clickeren aan de slag kan, snel en doeltreffend. Faalt nooit en iedereen houdt een goed humeur.

joop schreef op woensdag 19 januari 2011, 10:18:


Ik denk dat jullie nog echt veel moeten leren over paarden . Stress werkt niet, als ik stress opvoer, dan krijg ik het omgekeerde bij m'n paard. Juist voeren werkt enorme stress in de hand bij mijn merrie, daarom wachte ik nog even om te clickeren. Ik heb zo'n mooi filmpje over wat we aan het doen zijn, waar je duidelijk kan zien dat stress bij het paard juist weg valt. Wat jullie stress noemen, is lichaamstaal. Dan krijgt het een heel andere blijklank.
Zo kan je uren blijven doorgaan op iets...
Er zijn mensen die hele mooie dingen doen met Parelli, die ook het lef hebben om hun horizonten te verruimen en buiten Parelli te kijken zoals meisjes hier in de streek die Parelli combineren met techniek van de academische dressuur en nog iemand anders die Parelli combineren met clickeren.
Nogmaals, het is niet netjes om de methode van anderen als trainer af te breken om je eigen methode naar de voorgrond te schuiven. Er zijn mensen die op gezonde manier omgaan met een methode en anderen die via intimidatie te werk gaan. Dat is verkeerd, dat is stress.

Maria Delavega schreef op woensdag 19 januari 2011, 10:32:


Het is al weer bijna 13 jaar geleden dat ik voor het eerst op Parellicursus ging. In die tijd voor mij een eye-opener. Parelli heeft in mijn ogen veel gedaan om de relatie paard-eigenaar te verbeteren al is hij met Linda de laatste jaren op het verkeerde pad geraakt volgens mij. Ik heb Linda Parelli zelf aan het werk gezien, nou, je maag draait zich om, dat kan ik je wel vertellen. Zij schrikt niet terug om met harde hand te werken. Pat Parelli was toen al wel heel erg op show gericht maar toch minder op de geweldadige uitwerking van zijn 1 tot oneindig fase systeem. Met Parelli kan je misschien een aardig eind komen, tenminste zoals ik het ooit heb geleerd, maar uiteindelijk loop je toch vast. Het geeft geen houvast om bepaalde dingen aan te leren of problemen op te lossen. Je kan er bv niet ver mee komen als je wil dat je paard zich zonder problemen wil laten bekappen. Voor vele paardhouders geen probleem, dat laten ze aan de hoefman over, maar voor doe het zelvers ligt dat anders. Met clickeren daarentegen: geen enkel probleem. Het is met de clicker methode wel heel belangrijk dat je het goed doet. Je moet het dus echt goed leren voor je begint!
Ik gebruik zeker ook druk af en toe maar alleen met lichaamstaal, dus nooit met een touw of stok of zo. Als je de hele kudde uit de weg moet hebben om er met 1 paard langs te kunnen heb je wel lichaamstaal nodig en moet je ook heel duidelijk zijn. Je wil niet dat de hele troep door het open hek naar buiten rent. Daar heb je toch enige handigheid met paarden voor nodig.

joop schreef op woensdag 19 januari 2011, 11:05:


Tja, hier kan ik maar 1 ding op zeggen, volmondig akkoord!
Daarom zei ik, in eerste plaats kijken naar het paard.
Voor veel zaken heb ik enorm veel bijgeleerd, maar op een moment voelde ik aan dat clickeren beter zou zijn. Mijn merrie is heel moeilijk in achtervoeten geven. Haar achterhand is haar domein en nu ze het kent, is het soms nog niet evident als ze haar mindere dagen heeft. Daarom wil ik dit proberen met ondersteuning van de clickermethode. Dan andere zaken vind ik het weer niet nodig omdat ze het zo voortreffelijk doet via Parelli.
Daar heeft Piet ook weer gelijk in, de clickermethode moet eerst op ernstige manier aangeleerd worden en is niet zomaar snoepjes geven. Ik vind het heel erg leuk, maar het is inderdaad iets dat je op milliseconden moet kunnen reageren op juiste gedrag.
1 van mijn meest timide merrie was op bepaald moment onbenaderbaar naar haar achterhand nadat de veearts haar achterbeen heeft moeten behandelen. Ik heb eerst via Parelli de desensibilisatie techniek toegepast, overal aankomen dus, met de touch and retreat techniek en daarna via clickeren de voet leren geven. Dat ging voortreffelijk! Dus ik combineer heel graag...

Bedoel heb voor heel veel zaken veel bijgeleerd via Parelli, maar als de methode iets minder werkt voor bvb achterbeen geven, dan ga ik gerust clickeren...

Neen Joop, niet akkoord. Parellifases komen over net zoals je ze gebruikt of beter is afhankelijk hoe ze over komen van diegene die er gebruik van maakt. Een eeuwenoude discussie hé? Vooral zo filter ik wat voor mij leerrijk is! Hoe of wat straalt de leraar uit naar mij of zijn paard.
Grtjes
Myr

Piet schreef op dinsdag 18 januari 2011, 21:36:


Hallo Piet, ik dacht dat jij mij kende?
Niet dus...
Jammer...

Denk jij nu écht dat ik een dier sla???
Hallooooooo?????

Marianne

Piet schreef op dinsdag 18 januari 2011, 21:55:




Dit lees ik al veel liever Al ben ik helemaal geen goede ruiter.
En ik clicker onderweg ook met Indy! Als ze "baf" stopt
Dat is tevens goed voor haar stugge nek, die wordt dan een beetje soepeler als ze haar snoepje krijgt.

Maar, beste Piet, dat hoofdstuk clickeren verdwijnt helemaal bij Indy wanneer bij haar het knopje "galopperen" op GO staat. En dan stap ik soms toch liever af, vooral als het glad is.

En de ruiter of het baasje of de eigenaar, kortom "de mens" moet toch maar met "zijn" paard een oplossing vinden die hijzelf aankan.
En wij zijn opportunisten, soms is dat voor ons clickeren, soms is dat wijken voor druk.

Marianne

En allemaal hebben we een bepaalde verwachting van het paard en willen we dat paardmans iets voor ons doet ... Hoe je het draait of keert, welke techniek dan ook, op dat gebied denken we nog steeds meer aan onszelf dan aan wat het paard wil zelf wilt.
Die zou liever in de kudde, op de grote vlakte in alle rust staan.

... meer aan onszelf dan aan wat het paard zelf wilt, dus

Maria Delavega schreef op woensdag 19 januari 2011, 10:32:




Marianne

Cindy Helms schreef op woensdag 19 januari 2011, 20:25:


Haha Cindy, ben ik het weer oneens met jou
Ik had hier toch echt een pony die nogal gefrustreerd werd van alleen maar op de wei staan met z'n vrienden. (Alhoewel 1,5 hectare mag misschien niet tellen als 'grote vlakte'?)
Zodra die iemand zag, kwam hij aan je mouw trekken en zeuren of we niks spannends zouden gaan doen.

weer eentje om over na te denken
Ik zeg niet dat ik gelijk heb, ik schrijf en zeg gewoon wat ik denk

Ik hoor zo vaak zeggen dat een paard graag op stal staat, alleen heb ik dat paard dat nooit horen zeggen. Net zoals het geven van kilo's krachtvoer, het berijden, ... Het is maar hoe we ze het hen gewoon gemaakt hebben. Het is hen ooit opgedwongen en gewoon gemaakt door de mens. En neen, uiteraard heb ik het niet over 1,5 hectare, met de door ons opgedwongen vriendjes die hij misschien wel helemaal niet leuk vindt, maar waarvan hij toch niet vanaf geraakt

denkertje ...