joop schreef op woensdag 19 januari 2011, 11:05:


Tja, hier kan ik maar 1 ding op zeggen, volmondig akkoord!
Daarom zei ik, in eerste plaats kijken naar het paard.
Voor veel zaken heb ik enorm veel bijgeleerd, maar op een moment voelde ik aan dat clickeren beter zou zijn. Mijn merrie is heel moeilijk in achtervoeten geven. Haar achterhand is haar domein en nu ze het kent, is het soms nog niet evident als ze haar mindere dagen heeft. Daarom wil ik dit proberen met ondersteuning van de clickermethode. Dan andere zaken vind ik het weer niet nodig omdat ze het zo voortreffelijk doet via Parelli.
Daar heeft Piet ook weer gelijk in, de clickermethode moet eerst op ernstige manier aangeleerd worden en is niet zomaar snoepjes geven. Ik vind het heel erg leuk, maar het is inderdaad iets dat je op milliseconden moet kunnen reageren op juiste gedrag.
1 van mijn meest timide merrie was op bepaald moment onbenaderbaar naar haar achterhand nadat de veearts haar achterbeen heeft moeten behandelen. Ik heb eerst via Parelli de desensibilisatie techniek toegepast, overal aankomen dus, met de touch and retreat techniek en daarna via clickeren de voet leren geven. Dat ging voortreffelijk! Dus ik combineer heel graag...

Bedoel heb voor heel veel zaken veel bijgeleerd via Parelli, maar als de methode iets minder werkt voor bvb achterbeen geven, dan ga ik gerust clickeren...

Neen Joop, niet akkoord. Parellifases komen over net zoals je ze gebruikt of beter is afhankelijk hoe ze over komen van diegene die er gebruik van maakt. Een eeuwenoude discussie hé? Vooral zo filter ik wat voor mij leerrijk is! Hoe of wat straalt de leraar uit naar mij of zijn paard.
Grtjes
Myr

Piet schreef op dinsdag 18 januari 2011, 21:36:


Hallo Piet, ik dacht dat jij mij kende?
Niet dus...
Jammer...

Denk jij nu écht dat ik een dier sla???
Hallooooooo?????

Marianne

Piet schreef op dinsdag 18 januari 2011, 21:55:




Dit lees ik al veel liever Al ben ik helemaal geen goede ruiter.
En ik clicker onderweg ook met Indy! Als ze "baf" stopt
Dat is tevens goed voor haar stugge nek, die wordt dan een beetje soepeler als ze haar snoepje krijgt.

Maar, beste Piet, dat hoofdstuk clickeren verdwijnt helemaal bij Indy wanneer bij haar het knopje "galopperen" op GO staat. En dan stap ik soms toch liever af, vooral als het glad is.

En de ruiter of het baasje of de eigenaar, kortom "de mens" moet toch maar met "zijn" paard een oplossing vinden die hijzelf aankan.
En wij zijn opportunisten, soms is dat voor ons clickeren, soms is dat wijken voor druk.

Marianne

En allemaal hebben we een bepaalde verwachting van het paard en willen we dat paardmans iets voor ons doet ... Hoe je het draait of keert, welke techniek dan ook, op dat gebied denken we nog steeds meer aan onszelf dan aan wat het paard wil zelf wilt.
Die zou liever in de kudde, op de grote vlakte in alle rust staan.

... meer aan onszelf dan aan wat het paard zelf wilt, dus

Maria Delavega schreef op woensdag 19 januari 2011, 10:32:




Marianne

Cindy Helms schreef op woensdag 19 januari 2011, 20:25:


Haha Cindy, ben ik het weer oneens met jou
Ik had hier toch echt een pony die nogal gefrustreerd werd van alleen maar op de wei staan met z'n vrienden. (Alhoewel 1,5 hectare mag misschien niet tellen als 'grote vlakte'?)
Zodra die iemand zag, kwam hij aan je mouw trekken en zeuren of we niks spannends zouden gaan doen.

weer eentje om over na te denken
Ik zeg niet dat ik gelijk heb, ik schrijf en zeg gewoon wat ik denk

Ik hoor zo vaak zeggen dat een paard graag op stal staat, alleen heb ik dat paard dat nooit horen zeggen. Net zoals het geven van kilo's krachtvoer, het berijden, ... Het is maar hoe we ze het hen gewoon gemaakt hebben. Het is hen ooit opgedwongen en gewoon gemaakt door de mens. En neen, uiteraard heb ik het niet over 1,5 hectare, met de door ons opgedwongen vriendjes die hij misschien wel helemaal niet leuk vindt, maar waarvan hij toch niet vanaf geraakt

denkertje ...