Maria Delavega schreef :

Begrijpelijk.
Ik heb het clickeren met mijn 3 jarige Alegría nu ook een tijdje in de ijslast gezet want ook zij werd iets te enthousiast van het voedselbelonen. Te druk, beetje buiten zichzelf soms, alles maar om een lekkertje te verdienen.

Nu beloon ik weer zoals mijn andere paarden (timen, stem, krabbel) en is ze veel rustiger terwijl haar enthousiasme om iets met me te ondernemen niet is afgenomen.
Als ik het vergelijk vind ik mijn relatie met haar nu veel gelijkwaardiger, voedsel zit niet meer tussen ons in. Ze krijgt nu alleen nog wat na afloop of bij heel moeilijke situaties zoals vandaag toen ik haar vroeg om met me door een diepe plas te gaan, nou, dát was me wat zeg.... (en ze dééd het he)....

Groet, Pien

Maria Delavega schreef op donderdag 20 januari 2011, 21:00:


Die viel gewoon van de boom ergens in de draad. Sorry dat die ongewenst binnen kwam wandelen, maar ondertussen zijn er toch verschillende mensen aan het denken, niet?
Kan geen kwaad om eens af te wijken.
En ja, zoals bovenaan ergens in de draad reeds vermeldt, wil ik ook wat van mijn paarden, anders had ik er geen. Dan had ik wel ezels of schapen lopen. Maar het is goed om af en toe je hoofd eens uit het zand te halen en daadwerkelijk over zulke zaken doordacht na te denken. Want een aantal lezers zullen op een bepaald moment toch misschien gaan denken als je dieper gaat graven aan de dooddoener: "nou, dan had hij maar geen paard moeten worden". Om hun gedachten niet verder te laten komen, dan ze willen

Tuurlijk heb je verschillend types paarden, anders zou het maar een saaie bedoeling zijn ... in een kudde



En je kan inderdaad maar beter rekening houden met welk type paard je zoekt of hebt na te bedenken wat je van hem wilt. Anders beleeft hij er misschien al helemaal geen lol aan. En dat willen we zeker niet.

Cindy Helms schreef op donderdag 20 januari 2011, 21:17:


Mag ik er dan nog aan toevoegen: ... je komt dan vanzelf in de problemen als je niet goed kijkt naar het paard!

Ik begrijp het . Is misschien wel goed dat je dat eens doet. Je moet altijd blijven nadenken en niets als vanzelfsprekend vinden met paarden (en dankbaar zijn dat hij je dat geeft diep in je hart)