Ik ben ook altijd weer opgelucht als ik bij de wei aankom en de paarden alle vier zie lopen zonder teken van kreupelheid of gebroken benen
.
De eerste nacht dat die van mij in het weiland stonden (na jaren op een pensionstal), ben ik na een uurtje wakker te hebben gelegen met spookbeelden in m'n hoofd van paardenbenen die in de draad of een hooinet vastzaten, uiteindelijk om 3 uur 's nachts naar de wei gefietst (zonder m
p3-speler, voor het geval ze waren uitgebroken en ik ze ergens onderweg zou horen
). En uiteraard stonden ze gewoon rustig te eten toen ik aankwam...
Toch zal het wel een fijn gevoel zijn wanneer ik over een paar maanden verhuisd ben en maar een paar meter hoef te lopen om ze te kunnen zien staan. Vooral rond oudejaarsavond zal dat wel een hoop rust geven (ze staan net buiten het dorp en hebben voorheen altijd op stal gestaan als er vuurwerk werd afgestoken).
Nu de pony's een eigen wei hebben, is het trouwens wel ideaal dat ik niet bij elk buitje bang hoef te zijn dat ze door een pensionstalhouder op stal worden gezet om de wei te sparen. Ze mogen het pad rond hun eigen wei gerust omploegen - als het iets droger wordt, stampen ze de blubber vanzelf weer aan.
Algemeen
