Jeetje, dat is schrikken! Fijn dat het goed gaat komen met haar.

Vond het ook erg lastig om het materiaal voor de afrastering te kiezen. Onze wei grenst aan een weg, dus aan de ene kant wil je dan de paarden per se binnen de draad houden, maar aan de andere kant heb je liever draad dat breekt dan draad dat in noodsituaties de benen kan beschadigen.

Bij de buitenomheining van onze wei hebben wij daarom gekozen voor staaldraad met een dikke kunstof coating. Puur staaldraad schijnt ook nog wel lelijke brand-/snijwonden te kunnen veroorzaken. Het nadeel van die gecoate permanentkabel is wel dat het erg duur is. Maar net toen we aan het twijfelen waren welk materiaal we wilden gebruiken, ging op de pensionstal waar we toen stonden een jong paard door de draad, en haar been was heel erg beschadigd. Dat paardje heeft tijden in het gips gestaan en het is nog een wonder dat ze er volgens de arts helemaal van zou herstellen. De behandeling heeft ook een vermogen gekost, dus toen hebben we toch maar voor de duurdere afrastering gekozen.
Het plaatsen van permanentkabel is trouwens ook een flinke klus, maar voor een permanente afrastering vind ik het ideaal.

Er zijn trouwens ook schrikdraadkoorden die gevlochten zijn i.p.v. getwijnd, en daardoor minder snijden. Je voelt zelf duidelijk verschil als je het door je handen laat glijden.

Er bestaan ook van die kleine toestelletjes die een koord-afspanning bij een bepaalde trekbelasting (bvb wanneer er een paard in verstrikt geraakt) doorsnijden net voor er wondes kunnen ontstaan.

Koen Theys

Wieteke schreef op vrijdag 16 september 2011, 23:02:


Als dat spul allemaal zo duur is zou ik het wel weten: gewoon een ouderwets degelijk hek van ijzeren buis zetten. CVbuis uit kassen gesloopt is bijvoorbeeld zeer geschikt. Kost ook wel wat, een euro de strekkende meter schat ik, en het is ook nogal wat werk maar bij mij staat dat spul dan ook al meer dan 20 jaar zo goed als onderhoudsvrij (en dat maakt het buitengewoon voordelig t.o.v. draadjestoestanden).