joop schreef op donderdag 27 oktober 2011, 14:30:

Zeker iets om over na te denken. Persoonlijk denk ik dat het soms niet goed is om paarden uit elkaar te halen. Voorbeeld hiervan is onze eigen Chaser. Ik heb zo het vermoeden dat behalve z'n leeftijd, hij is nu ruim 21, en de verhuizing... het voornamelijk missen van z'n Paintvriendje JJ hem het allermeeste parten speelt.
Dit uit zich in gewoon niet lekker in z'n vel zitten, vermageren... gewoon: oud worden.
Hij heeft natuurlijk wel gezelschap, Catcher is er ook nog. Maar tóch is Catcher nooit z'n maatje geworden.
Het is gewoon niet Chaser's eigen keuze, ze zijn 'veroordeeld' tot elkaar. Iets wat wij, mensen, hebben veroorzaakt want een keuze hadden ze natuurlijk niet.

Heel soms, maar zeldzaam, denderen ze nog weleens samen van de berg af en gaan ff lekker uit hun dak. Maar meestal kun je ze uittekenen in de inloopstal, en doen ze eigenlijk helemaal niets. Voor Catcher is Chaser eigenlijk te oud.... en voor Chaser is Catcher té bazig en niet écht z'n maatje. Catcher gaat ook alleen op pad en kijkt niet eens achterom waar Chaser blijft..... iets wat Chaser dus never nooit zal doen!

Toevallig een aantal weken geleden een buitenrit gemaakt met 2 Lusitano's... 1 Alter Real gitzwarte hengst en 1 kastanjebruine ruin. Die ruin was toevallig ook 21 en zag er behoorlijk goed uit voor z'n leeftijd. Chaser dacht geeneens na, instinctief is hij half ervoor/ernaast gaan lopen en ik kon gewoon de KLIK met die ruin voelen!

Ik vermoed zo dat als die ruin hier zou komen staan, er een dikke vriendschap op zou bloeien tussen Chaser en de ruin.....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Soortgelijke ervaringen heb ik ook.
Tussen silja en toontje was vanaf het begin een enorme klik. Ze kriebelden met elkaar en konden elkaar niet missen. Soms lastig, maar ook waardevol.
Toen Toontje dood ging, had Sil het super moeilijk, ondanks twee shetten in de wei waar ze goed meer overweg kon. Het was gewoon niet hetzelfde.

Na Toontje kregen we Amber. De graasden samen, maar er was nooit een klik. Geen gekriebel, geen intimiteit. Idd... veroordeeld tot elkaar.

Tussendoor nog twee paarden tijdelijk hier gehad staan... en ook geen klik.
Zelfs met de haflinger niet. Het leek even goed te gaan, maar ze vond hem al snel irritant (hij liet haar niet echt met rust) en van vriendschap was wederom geen sprake.
Met Rappa overigens ook niet. Ze tolereerden elkaar. Niets meer. Geen gekriebel of innigheid.

Met Hälga is het goddank andere koek. Samen zijn het echt twee tantes die gezusterlijk de wei afstruinen, kriebelen, elkaar onder de voet lopen, samen een schoonheidsslaapje doen etc. De klik is er. Overduidelijk. Ben ik ook verschrikkelijk blij mee.

Een soortgelijk verhaal voor BIlly. Met Tommy was het twee hoeven op 1 buik. Ze waren altijd samen. Na Tommy's dood werd Billy nooit meer de oude. Hij leek even op te leven bij de andere shet op het verzorgadres, maar verwaarlozing door die mensen was een zware tegenhanger en de andere shet was evengoed stuk groter en dominanter.
Billy kan best wel met de dames overweg, maar hij mist volgens mij een 'brother in crime'.
Zondag komt er een leenshet bij. Een vondeling, wiens eigenaresse haar heeft gedumpt op een ponyrijschool om daarna spoorloos te verdwijnen. Beestje kan en weet niets en staat beetje te verpieteren omdat ze daar geen onbeleerde minishet kunnen gebruiken.
Kwa uiterlijk en grootte is ze, volgens mij, hetzelfde als Billy.
Nu maar hopen dat er tussen die twee een klik komt en Billy weer de oude wordt.

Hier ook, Tempête en Charly zijn hartsvriendinnetjes.
Ze staan al jaren niet meer samen omdat mijn zusje het belangrijk vind dat Char zoveel mogelijk op grasland loopt en Pête beter geen gras te eten krijgt.
Maar als ze elkaar zien, gaat het weer als vroeger.
Ze pikken dan gewoon de draad op waar ze de vorige keer gestopt waren.
Ook wel grappig als we ergens een clinic ofzo gaan volgen, dan vragen we maar 1 stal. Pête en Charly gaan daar dan samen in. Dan hebben ze elkaar misschien maanden niet gezien, maar hebben dan de hele middag plezier met elkaar te kroelen etc...
Pête is ook heel verdedigend tov Charly, als zij in de buurt is mag niemand in Charly haar buurt komen.
Eigenlijk zo jammer dat die niet meer samen staan.
Ik hoop stiekem dat Pête beter tegen gras kan kan als ze melk geeft en dat ze dan volgende zomer wel samen op de wei kunnen, Pête en Charly samen met hun veulens... Dat zou pas leuk zijn!

Charly zelf kan in principe ook wel samen met alle andere paarden.
Ze is een soort Helena van Troje die steeds door andere paarden begeerd wordt, maar zelf niet deelneemt aan de oorlog. En dikke vriendjes is met degene die de veldslag wint. Puzzle was gek op haar net zoals Angel nu. En met Mandy komt ze ook goed overeen.
Maar ik vind dat wel verschillen met hoe ze met Pête omgaat.
Dat was evenwaardiger.
Tov die ruinen gedraagt ze zich meer een soort willoze sidekick.
Pête en Charly zijn ook ongeveer even oud en even groot en beiden niet echt dominant. (alhoewel Pête wel de baas is) Dat zal er ook wel mee te maken hebben?

Bij Pête merk ik ook een grote voorkeur voor merrie-vriendinnetjes. En dan vooral gevoelige volbloedtypes waar ze een beetje de baas over kan spelen. Ze staat nu op een stal met zowel warmbloeden als Arabieren en ze lijkt de Arabieren te verkiezen als kameraadjes.

Tja ik vind dit een lastig onderwerp.
Storm staat in een wei en heeft het daar oke.

Ik weet dat hij op "stal" met een ander paard echt een klik heeft maar de eigenaar wil hem helaas niet 24/7 op de wei hebben.
Heel even heb ik getwijfeld om het paard waar storm een klik mee heeft over te nemen zodat ze samen door het leven verder konden gaan. Echter is het ander paard medisch een ramp. Heeft copd manen vallen uit etc. Heb mijn veearts en tevens ostheopaat er naar laten kijken en wat haar betreft is het een no go. Dit omdat het paard echt heel erg ziek is en waarschijnlijk niet meer beter word. Zondag was op de wei staan al te zwaar voor hem (gelukkig is dat lang niet elke dag zo).

Wat moet je doen een maatje voor het leven ook al is dat waarschijnlijk maar kort of verder zoeken. Hoe weet je via internet of de klik er is. Misschien storm mee nemen als we bij een paard gaan kijken?
Ik vind het lastig.
Maar wel heel erg belangrijk zeker om samen op pad te gaan weekendjes weg etc.

Mirella

Ik heb ook nog wel een aardig verhaaltje Pieneke

Er waren eens, nee er zijn....! 2 halfbloed Arabierruinen die tezamen met een ukkepuk shet gezellig in een weitje liepen/lopen.
Toevallig op een NB cursusdag, paar weken terug, hoorde ik dat de kleine Mina was uitgebroken en bij de boer in het gras liep. ( boer had al drie keer gebeld en zo meer van die verhalen)
Daar ik dus aan het cursussen was kon ik moeilijk achter een donderse shet aanlopen om haar te vangen.
Dus ik zei: Zet de schuur maar open dan komt ze vanzelf wel op het hooi af en dan zit ze in de knip.
U-i-t-e-i-n-d-e-l-i-j-k- blijken ze dat ook gedaan te hebben en was ze in 10 minuten binnen, maar eerst hebben ze, drie pubers sterk, er achteraan gezeten.
Nét zolang tot Shiny tussen Mina en de meute ging staan en (gelukkig niet direct in haar richting) boven het hoofd van het grootste meisje - 1.70 mtr- uit sloeg.
Toen kregen ze héél snel door dat dit toch niet de manier was.

Het bleek dat Don de Boss , al ff gauw zeikziek van die drukte, Mina in haar in de nek gebeten had, maar dat Shiny haar ging beschermen en dus zeer bedreigend naar mensen werd.
Ik stond versteld toen ik dit verhaal hoorde. Mijn brave zachte Shiny...
Voer voor gedragsdeskundigen
De 2 zijn ook eigenlijk onafscheidelijk ( terwijl hij haar toch met 4 benen zijwaarts van het hooi wegduwt) en samen hobbelen ze achter Don aan.
..
Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Twee merries Haflinger en IJslander.. dikke vriendinnen zijn het niet.. terwijl ze wél krauwelen ./in elkaars buurt suffen/ Ijslandse een beetje afstandelijk - Haf . weet niet wanneer het niet nodig is om te bitchen.
Toen we ooit met een héél ander soort ruin - hoe heet zo'n witte ook alweer gingen rijden liep Fluga wél meteen naast hem - dikke maatjes.. Ik zou het haar gunnen. Ik vraag me trouwens af ,na het gedrag van Joya gezien te hebben bij een hele lieve ruin die wél de baas was, of zij het met eender welk paard goed zou kunnen vinden.

Myriam

Mijn paard heb ik ook moeten scheiden van haar alles.

Ze was onafscheidelijk met een jonge ruin. Altijd met elkaar bezig, ook (juist) als de één de wei uitging. Ik denk wel dat de vriendschap voor de ruin nog meer betekende dan voor mijn merrie. Niemand, maar dan ook niemand mocht in haar buurt en er was geen land met hem te bezeilen als ze niet bij hem in de buurt was. Eigenlijk had ik er gewoon een paard bij in die tijd, want hij plakte als een magneet aan haar. Gelukkig heeft mijn merrie dat niet zo sterk gehad, die kon ik nog wel gewoon uit de groep halen.

Gek genoeg heb ik nooit iets aan mijn paard gemerkt vanaf het moment dat ze de trailer afstapte op haar nieuwe plek. Ze heeft nieuwe maatjes gemaakt waar ze mee kroelt en klooit. En als ik met haar terugkom van wandeling staan ze luid te hinniken dus ze is geliefd . Maar ik heb haar nooit meer zo close gezien met een paard als dat ze was met hem. Hij heeft ook nog dagenlang om haar staan roepen destijds...

Ik heb altijd tegen zijn eigenaresse gezegd dat ik hem over neem als ze hem ooit weg doet, of er gebeurt iets met haar. Gewoon omdat ik de kans niet kan laten schieten om twee paarden die zo gehecht zijn aan elkaar een leven lang bij elkaar te houden. Het voelt ook haast alsof ik dat aan mijn merrie verplicht ben .

Persoonlijk zou ik er absoluut geen vrede mee hebben als mijn paard met één ander paard zou staan waar ze niet bevriend mee is.

Groet, Dani