Soraya85 schreef op maandag 9 april 2012, 1:18:

Het belangrijkste is meestal dat de merrie weinig beweegt, door te veel beweging, een bokje of eens een sprintje, kan ervoor zorgen dat de wonde terug openscheurt. Er zit namelijk ongelooflijk veel druk op de wonde, een paard heeft véél darmen + darminhoud wat wel wat weegt en omdat een paard bijna de hele tijd rechtstaat zorgt dat voor een constante spanning op de buikwand. Ik heb 2 merries gekend met een keizersnede, allebei operatie goed gegaan, geen ontstekingen,... maar na een aantal weken kregen de paarden meer ruimte. En dan teveel bewogen (ook natuurlijk omdat er zo'n super happy veulen ligt rond te springen) waardoor de buikwonde weer openging en de darmen eruit kwamen. En dan is er niet veel meer aan te doen natuurlijk
Bij een mini valt dit gelukkig iets beter mee omdat de kilo's heel wat minder zijn.

Mijn DA heeft hier zeer veel ervaring mee, ze heeft een tijdje geleden een heel programma opgestart van adoptiemerries. Het verschil is dat zij andere hormonen en medicatie gebruikt dan de meeste dierenartsen. Vooral het gebruik van de hormonen die het "veulen" veroorzaken lijkt het succes op accepteren enorm te verbeteren. Daarvoor was de kans op adoptie inderdaad gering. Natuurlijk zijn er nog altijd gevallen dat het niet lukt.


Ik zou het toch niet proberen, mijn ene ruin is ook een rustig en zeer sociaal paard, zou nooit een ander paard bijten of opjagen en ik was ook zeker dat het goed zou gaan, maar dat was dus niet. Misschien reageren ze zo omdat dit een volkomen onnatuurlijke situatie is?


Dit zou een goed idee kunnen zijn maar melk gaat ze waarschijnlijk niet geven aan het 2e veulen omdat ze daar gewoon niet genoeg voor heeft. Het zou wel kunnen dat ze het veulen wel mee gaat beschermen en verzorgen. Maar voor het zelfde geld verjaagt ze het gewoon. Ik heb daar geen ervaring mee.

Als je echt niet aan een adoptiemerrie kan geraken, zou je gewoon nog een andere merrie met een goed moedergevoel bij het veulen kunnen zetten. Ik heb een merrie die elk jong paard meteen bemoedert, ze zelfs aan haar uier laat komen ookal komt er geen melk uit. Bijvoorbeeld een ex-kweekmerrie ofzo, die hebben al veel ervaring met veulens.

Soraya85 schreef op maandag 9 april 2012, 1:18:


Ik heb hier helemaal geen ervaring mee, maar is het niet mogelijk de moeder zelf die hormonen te geven? Zodat "de bevalling" min of meer hormonaal wordt overgedaan, of zou dit gevaarlijk voor de moeder zijn?

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Kun je geen melk overkopen van een paardenmelkerij? Dat scheelt al in melken bij de merrie Nuja jullie hebben het wel super vers dan!
(Weet niet of dat al gezegd is geweest, heb het meeste gelezen maar heb wss stukjes gemist)

Els Kleverlaan schreef op maandag 9 april 2012, 9:31:


De moeder zelf heeft de hormonen al geproduceerd bij haar eigen bevalling.
Háár melk is oa qua antistoffen afgestemd op wat haar veulen nodig heeft, melk van een andere merrie is dat niet dus ik zou er altijd voor kiezen de eigen merriemelk aan het veulen te geven, bovendien is deze niet bewerkt (ingevroren, gedroogd) dus beter van samenstelling. Het veulen mist toch al eea door de moeilijke start en het feit dat ze niet normaal gesocialiseerd wordt. Over dat laatste zou ik me overigens nog het meeste zorgen maken. Zo'n kleintje bij twee ruinen zetten lijkt mij ook heel risicovol vanwege verstoting en verwonding.

Ik denk toch dat ik persoonlijk alles in het werk zou stellen om de merrie zover te krijgen dat ze haar veulen wel accepteert. Want ze geeft wel melk dus het werkt wel allemaal. Wat kan de reden zijn? Heeft zij pijn (drinken en het litteken)? Is het haar eerste veulen, snapt ze het niet? Is er voldoende gelegenheid geweest om echt kennis te maken (denk het niet door dat kliniekgedoe he). Vrouwen die hun baby met de keizersnee krijgen en hun kind niet gelijk mogen zien hebben ook soms grotere moeite met het allemaal op een rij te krijgen. Vaak mislukt het geven van borstvoeding daardoor zelfs.

Is er een ervaren en vertrouwd persoon die de merrie op weg kan helpen, het veulen toch steeds naar de uier te leiden. Melken en dat in de fles doen is een heel gedoe en je moet het een hele tijd volhouden. Heb het meegemaakt in mijn kennissenkring en dat was behoorlijk belastend voor de eigenaren (ploegendiensten draaien).

Wat het sociale betreft moet het veulen paards opgevoed en begeleid worden. Misschien een andere lieve kleine merrie erbij die zelf al eens een veulen had, dat gat in het hek (die tip van het ijslanderforum).

Ik heb hier een paard gehad waarvan de moeder gestorven was bij de geboorte, die met de fles wat grootgebracht en verstoten was door de kudde, dat was een heel gestoord dier, bang voor soortgenoten 'sprak' de paardentaal niet, volledig gericht op mensen waarvan hij in zijn eerste levensjaren alles had gemogen dus een draak die uiteindelijk meer en meer ging aanvallen. Dat wil je niet meemaken. Mensen vinden zo'n veulen zielig, staan daardoor meer toe, het veulen gedraagt zich als hong maar weegt een paar jaar later wel de nodige honderden kilo's. OK, de jouwe niet maar het blijft wel een paard(je).

Een van onze eigen paarden, Puck, was bang voor haar veulen (Iskander) en ook zij wees hem in eerste instantie af. Jack heeft die eerste nacht in de inloopstal bij haar doorgebracht en haar kunnen helpen met Isko overeind te helpen en te laten drinken. Dat ging in eerste instantie erg moeizaam allemaal (ook omdat Iskander aanvankelijk niet helemaal goed leek en ook nog koliek kreeg). Maar door de band van Puck met Jack kon hij haar vertrouwen geven en op weg helpen. Het is gelukkig helemaal goed gekomen.

Wat een verhaal en wat een foto's.
heel veel succes!!!

Elk paard heeft recht op een staart

Ik heb ervaring met moederloos veulen bij merrie met veulen plaatsen meegemaakt.
Super goed gegaan, wel in het begin erg goed opgelet en erbij gebleven om te kijken hoe het ging, maar eigenlijk ging het vanaf het begin goed. Het andere veulen wat ong. een maand ouder was, was een "groter" probleem dan de moeder, zij was erg voorzichtig

Wat schrikdraad betreft, ze moeten leren wat het is door te ondervinden. Wij hebben het veulen de begin periode wel veel begeleid op het land door aan de lijn te houden.

Door mensen is de melk (poeder) gegeven wat erg veel werk is, waar je al wat van hebt meegekregen....
Het drinken bij de merrie is niet ontstaan, wsl ook doordat moederloos veulen na 1 week met de fles gevoerd te zijn (moeder tijdens bevalling overleden) daar ook niet naar zocht.
Ik zou ook zo snel mogelijk zoveel mogelijk mogelijkheden zoeken om zo min mogelijk met mensen (degene die veulen voert) in contact te komen, veulen raakt erg snel en te veel aan mensen/degene die voert, gehecht.
Afstand met mensen en tussen andere paarden plaatsen, zodra het kan.

Mandyc schreef :


Afstand van mensen is niet nodig, het is geen roofdier dat terug de natuur in moet.

Het is juist OK en alleen maar handig als veulen mensgericht is, maar het moet niet zo zijn dat veul de mens gaat verkiezen boven zijn eigen soortgenoten en dat is wat er wel eens gebeurt. Door met dit veulem om te gaan zoals je met elk veulen omgaat zal ze in haar gedrag naar mensen toe een heel gewoon paard worden. Het paard waarover ik sprak had nooit het gegeven 'nee' en grenzen geleerd in zijn opvoeding, dat was echt een probleem.

MIjn ervaring is anders. Voeding kwam van mensen, instinctief kwam het veulen daardoor naar de mens ipv dat het meeging met de kudde, vb, schrik reactie kudde die op hol sloeg veulen kwam naar ons...

Dat is niet een reactie die je wilt zien, en wilt omturnen.
Laat het eerst maar eens paard worden / zijn, zoveel mogelijk motiveren/aansturen die kant op, anders kan het wel eens escaleren, het kan een lastig traject worden, dus let tussentijds goed op.

Ik heb begrepen dat stal zegwaard (regio zoetermeer) twee mini merries heeft die net hun veulen zijn verloren. Misschien heb je er wat aan!