Op een "standaarddag" gaan we 2x per dag naar onze paarden, tenzij ze aan huis staan. Telkens bij het naderen van de wei bekruipt me een ongerustheid. Zou alles nog écht wel in orde zijn?
Als ze aan huis staan en ik word 's morgens wakker, of ik kom thuis van ik weet niet waar moet ik direct naar hen gaan kijken om te zien of alles oké is.
Om maar te zwijgen over het feit dat we ze vorige zaterdag hebben verhuisd naar onze nieuwe wei, quasi in het bos. Bijna 1ha groot, in één geheel, met zo'n 60 à 70 are gras er op van allerlei soort, vooral "bosgras". De rest is bos met beuk, (nog) heel veel vogelkers, veel acacia, eik, enkele berkjes, een oude appelboom, lijsterbes (waar Pav af en toe een flinke hap van neemt), kamperfoelie, hulst, mos, biezen en een boel andere planten waar ik niks van weet. Er zijn ook 1 groot gat (als ik er in sta kan ik er aan één kant niet uit kijken) met 1 steile kant
, wel goed zichtbaar maar toch. Het stuk is al jaren ongebruikt.
Er staat geen schuilhok, ik heb gisteren 2 teken van me af gehaald...
De eerste nacht heb ik nachtmerries gehad, visioenen van zieke en ontsnapte paarden...
De eerste ochtend zijn we op sporenonderzoek geweest. Ze zijn de hele wei rond geweest, hebben blijkbaar het gat geïnspecteerd, maar zijn er niet ingetuimeld, hebben een dorre boom omgeduwd.
Ik ontdekte enkele plaatsen waar gegraven was en een donkere wolk van koliek vulde mijn hoofd.
Even later zag ik Pav terug ijverig graven en zoeken naar ... ??? In de winter doet ze dit ook op onze andere wei (die keihard is en dus niet zo goed graaft), op zoek naar brandnetelwortels. En als ze dan een hap neemt van een bosje vogelkers dat er niet gezond uitziet, dan krijg ik helemaal de pleuris.
Frodo en Pav voelen zich duidelijk kiplekker... gelukkig met al hun ruimte, Nexor heeft wat last van vliegend gespuis en staat vaak bij de trailer, alsof hij de "beschaving" mist.
De mest is goed en ze rollen dat het een lieve lust is, Frodo bekijkt elke fiets, voetganger, auto met veel belangstelling.
Nu is dit best een grote verandering, maar ook bij de dagelijkse controle ben ik telkens opgelucht als ik ze alle 3 weer gezond en wel zie staan. Als ze toevallig liggen slaat de schrik me ook vaak om het hart, zeker bij Frodo, die nogal eens graag voor "dood" ligt.
Vorige week hoorde ik van een kennis, een boom van een kerel, dat hij ook elke morgen opgelucht is als hij zijn paarden gezond en wel in de wei ziet staan. Dat verbaasde me van hem, hij is in mijn ogen namelijk de rust zelve.
Ben ik nu zo'n zenuwpees, of hebben jullie dat ook in mindere of meerdere mate? En kan ik hier iets aan doen?
Lena
(grandioos
bitloos 
)
Algemeen
