Ans Jondral schreef op donderdag 17 september 2009, 0:05:

Ik zag dat je hem met bit rijd?En vertrouwen?/ T zijn levende wezens en er kan een hoop schorten aan de manier van omgaan met.Nou ja ,de manier waarop je over hem praat ,zou ik al zeggen dat je misschien maar beter iemand anders voor hem zou zoeken.
Sorry,denk dat t hele pakketje niet klopt.
groet trudy>

Ans Jondral schreef op donderdag 17 september 2009, 19:53:


Ik heb het gevoel dat je deze pony liever kwijt dan rijk bent! Verkoop hem of geef hem van mij part weg. Door overal tegen op te zien, geen zin in dingen te hebben doe je het dier tekort. Je praat behoorlijk "koud" over de dieren zoals "fysiek een wrak, kwestie van vervanging" en de pony moet maar afwachten of hij de "job" krijgt. Ik word er in ieder geval niet vrolijk van!

verasita schreef op donderdag 17 september 2009, 21:03:


Hoe ik over hem praat? Tja, dat doe ik bewust.
Ik ben gek op mijn dieren, maar daarom hoef ik er niet dagelijks liefdesverklaringen over te typen.
Ik ga ook geen eufemismen gebruiken om het probleem te verdoezelen of de situatie aan te passen om te voldoen aan de publieke opinie. Een pony die mensen aanvalt, noem ik een rotzak. Of heb jij daar een ander woord voor?
En of dat dan mijn schuld is of dat hij gefrustreerd is door weet ik welke reden, verandert daar niks aan. T'blijft nog steeds een rotzak.

Verder heb ik uiteraard liever een blije en betrouwbare pony dan eentje die zijn frustratie botviert op zijn omgeving. Als er iets binnen mijn mogelijkheden ligt wat ik voor hem kan doen om dit te verhelpen, zal ik dat ook zeker niet nalaten.
Maar geen enkele pony is mij m'n nek waard.

Ik rijd mijn paarden inderdaad meestal met een bit en ik voel geen enkele noodzaak mijzelf in deze kwestie te gaan verdedigen. Meer nog, er wordt in het forumhandvest gevraagd dat niet te doen.

trea hoex schreef op donderdag 17 september 2009, 16:42:


Dyango, nieuw paard, Trea?
Groetjes, Pien

Anja Seijn schreef op donderdag 17 september 2009, 22:23:


Ach, er is mij nog wel eens gezegd dat de manier waarop ik over mijn dieren schrijf niet strookt met hoe ik er in realiteit tegenover sta.
Ik heb een probleem met een pony en ben op zoek naar oplossingen, dus omschrijf ik dat zo realistisch mogelijk. Ik realiseer mij dat dit koud kan overkomen als je mij niet kent.
Maar ik zie dat niet als een probleem.

Als ik schrijf dat mijn merrie fysiek een wrak is en aan vervanging toe, zou je eens moeten weten welke emotionele bagage achter die woorden zit. Maar of ik nu dat schrijf, of er de hele strijd bij vermeld om haar weer gezond te krijgen met telkens weer de hoop en teleurstellingen en de pijn om een dier wat je graag ziet te zien af takelen... Maakt dat wat uit voor het probleem wat ik nu heb?

Voor de duidelijkheid: Ik ben hem niet liever kwijt dan rijk. Maar ik twijfel wel al jaren of hij bij mij al dan niet op zijn plek staat. Ik zou erg graag 'weten' dat hij wel bij mij thuishoort. Maar ik ben heus ook niet blind, ik weet dat hij nu niet helemaal happy is.

Ans Jondral schreef op donderdag 17 september 2009, 15:14:


Onze 3 jarige Quarab Najib liet zich amper vangen, niet aanraken, niet halsteren, vervolgens het halster niet uitdoen, trapte, beet én had bij zijn vorige eigenaar de naam "de kleine terrorist". What's in a name als je er zoveel nadruk op legt
Nu is het een poepie en volgens Evy en Jack heeft hij de meeste humor van het hele stel hier, vandaar dat wij hem de naam Najib (Amhali) hebben gegeven.

Groet, Pien

Ans Jondral schreef op donderdag 17 september 2009, 22:56:


Jammer, maar het gedrag van een pony is meestal het resultaat van de mens die hem opvoed.
En als je je pony als een rotzak ziet, kan ik je garanderen dat het nooit goed komt tussen jou en de pony. Dat zegt nl genoeg over hoe je over het dier denkt en dat straal je gegarandeerd uit naar de pony. Geen twijfel mogelijk. En als je vaak genoeg zegt of denkt dat hij een rotzak is, zal hij zich daar zeker naar gaan gedragen. Dat is niet iets wat ik verzin, maar iets wat wetenschappelijk is bewezen.
Verkopen dus en wel zo snel mogelijk..¨

Je schrijft ook dat je geen ervaren paard wilt,omdat je niet een paard wilt waar van alles mis bij is omdat de vorige eigenaar de dingen fout heeft gedaan. Maar wat denk je van een volgende eigenaar van deze pony als je ermee blijft doorrommelen?
Er zijn genoeg ervaren paarden die niet verklooit zijn. Kies in hemelsnaam daarvoor en ga niet een paard inrijden als je er een hekel aan hebt, want dan verklooi je gegarandeerd een heleboel
Spanning, iets met tegenzin doen... wordt feilloos overgebracht op het paard en strekt bepaald niet het vertrouwen van het paard in de mens.

Het allerbelangrijkste wat een mens met een paard moet doen, is zijn of haar eigen beperkingen te herkennen en daarmee rekening te houden. Anders doe je jezelf en je paard onrecht. Voorzichtig uitgedrukt.'
Dat is gewoon een kwestie van gezond verstand gebruiken.

Hans Arendse schreef op vrijdag 18 september 2009, 7:55:


Hans, waarom nu niet een stap eerder gedacht. Nu wordt weer een of andere smid "specialist" in het oplossen van graasvoeten omdat ie bedacht heeft dat ie niet hoeft te timmeren maar kan plakken.
Waardoor ontstáát die graasvoet. Is het iets in de rug, is het iets in de hals waardoor het veulen zo graast? Waarom een ander veulen niet?
Het komt op me over als weer een vorm van symptoombestrijding.
Pony heeft een graasvoet, dus we maken zijn teen langer zodat ie wel moet.
Niks nieuws overigens, hoe heet het ? Een vogelbekijzer?
En we weten voor elke ziekte een ijzer.
Waarom beginnen die mensen te denken bij het voetniveau en zoeken daar een mechanische oplossing?
Als het veulentje zo scheef zou zijn dat hij niet anders kán grazen dan altijd met het zelfde voetje achteruit, dan is er iets mis in het lijf, b.v. een blokkade in de hals of in de rug, dan moet behandeling dáár beginnen.
En dan moet er met zo'n veulentje op veulentjes niveau gewerkt worden.

Dáár kun je je geweldig in specialiseren, als je dáár een programma wat werkt, voor bedenkt.

Stal B. hier in de buurt met een Grandprix ruiter, rukt zijn paarden uit de stal. Gooit er een slof om, schopt en slaat ze, rijdt ze vervolgens tegen de muur op. En als het paard dan vanzelf in een gestresste piaffe gaat worden ze beloond en vervolgens een uurtje met slof door de baan gezaagd.

"maar als hij werkelijk zo slecht was voor zijn paarden dan zou hij niet zo hoog rijden"

mensen staan in de rij om les van hem te krijgen...

Sky schreef op donderdag 17 september 2009, 15:35:


Als iemand hier een volledig antwoord op kan geven is het denk ik Anja Marcinski wel van Cranio voor Paarden.
Zij is anatomisch zeer op de hoogte van nadelen van in de krul, bit en andere nadelen van regulieren trainingen.

Groetjes Wendy

Arabesk schreef op vrijdag 18 september 2009, 19:17:


Ik word er helemaal niet lekker van! Ik zou die vent zelf wel ff lekker willen meppen en met z'n bakkes tegen de muur zetten. Vinden dit soort mensen paarden eigenlijk wel leuk?

Moniek schreef op donderdag 17 september 2009, 0:42:


Zelfs 10 paarden vormen géén kudde, het is een groep!
Een kudde is een samenstelling op vrijwillige basis! Dus een kudde van 2, kán

Nils en Olly

Anja Seijn schreef op vrijdag 18 september 2009, 23:05:


Ja je haalt me de woorden uit de mond.en ik gelukkig t ijzerwerk uit mn paard dr mond.
Ik dacht ooit ,ik wen dr wel eens aan,maar na 38 jaar word ik alleen maar misselijker.
Ik kan mij al heeelemaal niet meer VOORstellen,om uberhaupt een bit in de mond van mn paard te stoppen.
Stelletje griezels zijn t .
Ik ga al jaaren ook niet eens meer naar evenementen,want ik zie te veel.
En te weinig moois.
Pijn in mn ziel krijg ik er van.

Anja Seijn schreef op vrijdag 18 september 2009, 23:05:


Is allemaal handelswaar en ego tripperij....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zaterdag 19 september 2009, 9:12:


Voor dit soort mensen zijn paarden een soort motorfiets of brommer, je kan er leuk mee showen en opscheppen en daarna zet je hem weer in z'n hok.