Kynshiri schreef op donderdag 8 oktober 2009, 8:44:


Dan vraag ik me plots af : hoe dom zijn wij wel niet in paarden hun ogen? Dat wij dat niet opmerken dat stilletjes een stalletje opschuift. Leuk paardje hoor.

Anja Seijn schreef op donderdag 8 oktober 2009, 9:42:


Volgens mij wel ja. Hier doen ze dat in alle vrijheid met onze zwarte kat. Chase Bagheera (eigenlijk noemt hij calimero)! Maar inderdaad elk paard zo zijn eigen manier om er achter aan te gaan.

Amable schreef op woensdag 7 oktober 2009, 22:09:


Haha, wat een lekker ding die Jauke, kan me voorstellen dat je daar erg om moet lachen! Toen Sieta nog in een box stond 's nachts moest ze ook in een open box op haar eten wachten, alleen die box had een drempel. Ik hoorde meestal ook haar voetstappen wel als ze er stiekem uit ging, en als ik dan terug kwam en iets zei van 'wat is dat nou?' of iets dergelijks, dan keek ze altijd naar haar eigen voorvoeten, haha. Moest daar altijd zo om lachen. Kwam natuurlijk gewoon omdat ik naar haar voeten keek of wees, maar het was net alsof ze dan dacht van 'potverdorie, zijn ze nou alweer over de drempel gegaan?'.

Verder is ze erg oraal ingesteld, heeft ook zo'n heel beweeglijke mondje, altijd aan het friemelen met die lip. Knopen losmaken kan ze dus goed, maar ze heeft op een vorige stal ook wel de grote elektrische schuifdeur zelf opengemaakt (moest je voor aan een touw trekken). Was gewoon toeval natuurlijk maar ze deed het wel eens vaker.

Verder 'verzint' ze tijdens clickeren vanalles als ze niet weet wat ik bedoel, maar dat zijn dingen die ik haar zelf vooraf heb aangeleerd, dus dat telt niet echt. Ze trekt gewoon haar boekje open van wat ze al wel weet.

Wat ze wel heel erg heeft, is dat vooral als we in de bak rijden of aan het lange teugelen zijn, ze zelf wel denkt te weten wat voor oefening ze moet gaan doen. Moest bijvoorbeeld op de ene hand contragalop oefenen, en als ik dan van hand verander doet ze 'm daar ook maar meteen (en kiest dus zelf de 'verkeerde' galop uit) zonder dat ik iets aangeef. Of van hand veranderen in galop, wisselt ze zelf op de X. En zo zijn er nog meer van die dingen, vooral met lange teugelen biedt ze zelf veel zijgangen aan, maar dan uit eigen initiatief. Waar ik overigens soms echt wel streng in moet zijn, want ze kan daar wel in doordraven. Dat ze nog chagrijnig wordt ook als ik dan 'nee' zeg. Alsof ze denkt, wat nou nee, ik laat hier een perfecte schouderbuiten zien ja!

Sieta schreef op donderdag 8 oktober 2009, 10:46:


En gelijk heeft ze! Het zal wel helemaal niet verantwoord zijn, maar ik kan zo vreselijk veel lol hebben als ik dat zie gebeuren. Ik weet het, ik weet het, ik zie waarschijnlijk allemaal dingen die er niet zijn ... maar soms is het net of ze willen zeggen: "wat vind je van deze? enne ... deze? deze misschien ook nog?" De echte paardentrainers onder ons zullen nu hun wenkbrauwen fronzen of wanhopig zuchten, maar ik lach me een ongeluk met ze en er is er niet ééntje in de wei die hard voor me weg rent of ander gefrustreerd gedrag vertoont. Zucht ... die recreatieruiters hé? Sorry!

Anja Seijn schreef op donderdag 8 oktober 2009, 9:42:


Ja , maar misschien dat Jeen nog eerst even flink gedesensibiliseerd moet worden?!
Dus als je met een zak werkt , al ritselend zijn hele lichaam ermee aanraken.
Is dat helemaal oke , dan houd je de zak zachtjes bewegend /ritselend op de grond. Namkje ging toen met haar neus snuffelen , en bij aanraken ,Yes!
Tekla zette met een ferme haal , haar voet erop , Yes!
En zo werd het verschil geboren.

Bij Namkje kan ik op deze manier haar ''longeren'' met de neus op de grond.
Schijnt gymnastisch te zijn

Gr Esther

Anja Seijn schreef op donderdag 8 oktober 2009, 10:57:


Ja ik kan er ook erg om lachen, en het is natuurlijk ook mijn eigen schuld. Lach erom en ze denkt helemaal dat ze het goed doet. Gewoon een net iets te inconsequente clickeraar
Maar goed, het is mijn paard, en er zijn ook een aantal dingen heel erg prettig aan een meedenkend paard. Een aantal dingen die ik helemaal nooit geleerd heb of niet kan, kan zij wel, en daar profiteer ik van. Het scheelt me soms een hoop werk Piet Bakker zegt toch ook altijd, je bent gek als je geen gebruik maakt van wat ze je aanbieden.
Ik zit niet vast aan 'ze mag het alleen maar doen als ik het vraag', maar wel aan, het moet over zijn als ik wil dat het over is. Zolang dat zo is maak ik me eigenlijk geen zorgen, als ik zou merken dat zij de overhand neemt dan is het snel afgelopen en dan kan het ook niet meer op deze manier.

Kreeg laatst een heel steiger tafereel, zelf aangeleerd, vind het prachtig mooi en ben ook altijd heel erg enthousiast over hoe hoog ze kan, ze doet het ook niet in mijn ruimte, mooie keus ook uit haar repertoire, maar blijf nu maar weer met je beentjes op de grond, want we waren iets anders aan het doen he miep
(het kwam overigens voort uit het galopperen tijdens het lange teugelen, wat ze nog niet kan zo langzaam want daar is ze nog niet sterk genoeg voor, dus er was wel enige aanleiding, gewicht op de achterhand, iets ingehouden worden van voren, maar toch, dat was niet de cue, haha)

Christel Provaas schreef op donderdag 8 oktober 2009, 8:15:


Maar ik stond wel niet enthousiast te gillen van opwinding hé En als je een paard wi laten wennen aan Quads kan je moeilijk vragen dat die kerels op een elec motortje rondzweveuh hé Maar ofdat menselijk enthousiasme als dusdanig door een paard word herkend ?????????????T'zal méér zijn van /Ooow baas krijgt het zot in zen gat , kzal maar mee zottekes doen . Is trouwens enkel voor clickeraars behouden dat giga enthousiasme Geef mij maar een kriebel op de hals en een zachte "good boy" of "fijn mieke" Als ik zot door de weide loop gaan mijn hengsten ook uit de bol (behalve Ilias die je aan kijkt van : Wa krijgde gij nu ??? Doe toch normaal vent das al zot genoeg ) K 'moet em hierin gelijk geven

Spirithorses schreef op donderdag 8 oktober 2009, 8:45:


Offeuh ,kom mammie zal effe je voetjes uitkuisen zie ,wat een brave meid ben je toch jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhhheuh fliiiiiiiiiink zooooooooooooooooooooooooooooooooo dat is goeddddddddddddddddddd .Kijk is wat een mooie oogieieieiess ze heeft , en nu nog effeuh haar staaaaaaaaaaartje kammmeuhhhhhhhhhhhh omdat ze toch mooooi moet zijn voor de hereuh . Nog effffeuh haar miesemotteke proper makeuhhhhh met een vochtig dooooooooooekje en ................................................................................................

ZO eddy ze is klaar, kan jij haar nu voorbij de weide rijden want met mij wil ze niet vertrekken ROLF! 8-/ .

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 8 oktober 2009, 11:37:


Vrouwen én paarden, Eddy, daar moet je ver van blijven!

Anja Seijn schreef op donderdag 8 oktober 2009, 11:41:


Vrouwen met paarden bedoel je?

En Eddy als ze hem nou wel zelf voorbij de wei krijgt, mag het dan wel?

Nadine Claessen schreef op woensdag 7 oktober 2009, 19:52:


Heb geen tijd om het allemaal te lezen, maar is denk ik niet belangrijk.

Ik heb het clickeren met Boully ook weer opgepakt. Vorig jaar wilde dat niet lukken, hij was heel traag en verloor heel snel zijn belangstelling.
Een paar weken terug zomaar eens geprobeerd hoe het met een échte clicker ging i.p.v. op stem en zowaar, dat werkt! Boully is nu heel enthousiast en leert heel snel. Hij komt nu zelfs bij zijn eten vandaan als ik hem roep.
Gisteren had ik de clicker niet bij me en ging toch op stem even aan de gang, maar ik kon heel duidelijk verschil merken.

Els.

Sieta schreef op donderdag 8 oktober 2009, 11:42:

Sieta schreef op donderdag 8 oktober 2009, 11:42:


Voor mij mag en kan alles

Anja Seijn schreef :


Ik ben ook een vrouw en ik loop tegen precies dezelfde dingen op als Eddy hoor.
Is gewoon een kwestie van hoe je naar paarden kijkt en met ze omgaat.

Voor veel vrouwen is een paard nou eenmaal het kind dat ze hadden willen hebben, de baby, de knuffel, het oeziepoezieschoothondje, hun problemenoplosser, het luisterende oor, partnersubstituut. 't Moet allemaal 'gelijkwaardig' . Hoe kan het dat het meestal vrouwen zijn die problemen met hun paarden hebben? Sjeezes, hééle discussies worden er gevoerd ('ja, als je geen zin meer hebt mag je terug naar de weide, ach ja, ik heb zelf ook wel eens geen zin om te werken, néé, ik heb je gezegd dat ik daar niet van houd')
Alle gaten en uitsteeksels moeten dagelijks worden schoongemaakt met babydoekjes, de worteltjes fijn gesneden, de maantjes glad gestreken, het staartje recht geknipt, maar inderdaad : ze komen niet verder dan het hek of ik moet de mannen wegzetten want ze durven er niet langs met hun merrie. Als wij alleen op het terrein aan het werk zijn dan zie je vaak heel andere dingen dan wanneer de eigenaars er zijn. Ik zie precies welk paard met de hand wordt gevoerd; die hangen allemaal over het hek te bedelen als het baasje in de buurt is of ze een plastic zak horen ritselen. Die duiken ook in je zakken in de hoop op...En als het baasje er niet zijn ze gewoon een onderdeel van de groep.

Jammer vind ik dat. Door een paard te vermenselijken en betuttelen zie je de eigenlijke waarde van dat dier niet meer maar wordt hij/zij gemaakt tot iets wat je graag wílt zien.

Het grootste probleem bij het werken met paarden is de mens niet dat paard. De wishywashy-heid, onduidelijkheid, inconsequentheid en het willen betuttelen. Door met een hoog stemmetje te praten ben je totaal niet-gegrond, hoe kun je in vredesnaam een paard leiden/ergens doorheen loodsen als je zelf zo omoog schiet in je emoties ?! Het eerste wat wij meestal moeten aanpakken is hoe die mens zich tegenover dat dier gedraagt, níét het dier tegenover de mens.

Sta je toe dat je paard bokkend van je weg rent, ongevraagd tegenover je staat te steigeren, je omver loopt, je naar de eerste de beste graspol sleurt ja, kijk dan niet vreemd op als datzelfde paard óf in verzet gaat als je eens wel 'strenger' bent, óf de kont tegen de krib gooit en niet meer vooruit te branden is, of, erger nog; gevaarlijk wordt zodat je niet meer veilig de weide in kunt. Als ik hier alle verhalen lees zouden er meer getraumatiseerde, scheve, zielige, mishandelde en ongelukkige paarden zijn dan dat er gezonde no nonsense paarden rondlopen die gewoon gezellig en meewerkend zijn.

9 van de 10 paarden die hier gebracht worden omdat ze problemen veroorzaken/ of problemen hebben zijn te produkt van een totáál vreemdsoortige communicatie van hun eigenaar. We hebben hier meer werk met eigenaren en rijders dan met de paarden zelf

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 8 oktober 2009, 12:26:


Inderdaad, dat bedoelde ik!

Maar eventjes hé ... heeft niets met dit onderwerp te maken ... wat is dat toch vrouwen met paarden? Ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik aan ze loop te friemelen, effe vrijen, hang tegen Jeen aan, moet in zijn hals ruiken, gewoon een uit de hand gelopen knuffelproject van dik 650 kg! Doen kerels dat niet? Voor de beeldvorming, ik loop niet te roepen "mammie" en dat soort gekkigheid, maar ik kan de wei niet voorbij lopen om ze allemaal een dikke lebber te geven. Wederom, sorry!